We hebben het héél erg druk gehad met de kwestie ‘Willem van Hanegem’ en de tijdelijke neergang van volksclub Feyenoord. Daarom zijn hier wat zaken helaas onderbelicht gebleven.

Het passionele optreden van ADO Den Haag afgelopen dinsdag tegen PSV, bijvoorbeeld. De statistiek (0-2) doet vermoeden dat de Hagenaars geen kans hebben gehad op een verwinning. Passie wordt niet geadministreerd. Dat is jammer voor ADO. De ploeg bewees dat je het niet per se van voetballen hoeft te hebben om je publiek, óók de objectieve meekijkers, te vermaken in een wedstrijd die je nooit kunt winnen.

Gesteund door een bomvol stadion gaf ADO alles wat het had. Wesley Verhoek, Fabio Caracciolo, Lex Immers, ze maakten het de landskampioen erg moeilijk. Door meer te doen dan alleen de bal te raken. Hun gedrevenheid zette het stadion in brand. Het deed denken aan wat kleine Engelse clubs brengen als ze voor de FA Cup tegen Chelsea moeten. Dan is voetbal tussen een dwerg en een reus heel aardig om naar te kijken.

Zoiets slaat over op het publiek. In Den Haag zit een aanhang die ook bij, ik noem maar wat, Queens Park Rangers niet zou misstaan. Niet steeds dat monotone zingen van alleen maar dezelfde deuntjes. Bij ADO neemt het publiek deel aan de wedstrijd. Het anticipeert en geeft steun aan de eigen club, die in vrijwel alle competitiewedstrijden de underdog is.

Die laatste omstandigheid maakt een wedstrijd van een club als ADO eigenlijk altijd interessant. Bij (vermeende) grote clubs is er na een wedstrijd chagrijn over verlies en ingetogen tevredenheid over ingecalculeerde winst. Bij ADO durf je zelfs na 0-2 thuis tegen PSV tevreden het stadion te verlaten. Heerlijke club om als supporter trots op te zijn.

Bokkie

Der Rudy

HENK

Andy1975

Nix