Het is de eerste training van Ravel Morrison bij ADO Den Haag.

Voor zijn medespelers in de gele hesjes is al snel duidelijk naar wie de bal moet. Niet omdat hij daar luidkeels om vraagt, maar omdat hij voortdurend aanspeelbaar is en met zijn passes, schoten en dribbels steeds iets creëert.

Ricardo Kishna, die nog apart traint, bekijkt het vanaf de zijlijn met een grijns. Hij hoeft niets te zeggen over de middenvelder met wie hij bij Lazio al eens samenspeelde. Ravel Morrison zien voetballen, is veelzeggend genoeg.

Toch zijn het voornamelijk woorden die de carriere van de 27-jarige Engelse Jamaicaan typeren. Niet van hemzelf, maar van grote namen uit de historie van Manchester United, de club waar Morrison opgroeide. Hij zou een van de besten hebben kunnen worden, maar kon het nooit waarmaken.

,,Die verwachtingen", verzucht hij. ,,Als ik iets heb geleerd in mijn carriere is het dat voetbal is gebaseerd op meningen. Maar ik wil me niet met meningen bezighouden. Ik wil spelen, happy zijn.''

Hij speelde in de jeugd van Manchester United samen met Paul Pogba en Jesse Lingard. En Morrison werd gezien als de meest talentvolle speler op dat middenveld. Maar waar Pogba en Lingard doorbraken, bleef de ontwikkeling van Morrison achter.

,,Ik denk niet na over waarom ik niet zo goed ben geworden als zij'', is hij duidelijk. ,,Iedereen heeft een andere lifestyle. Bij mij is het niet gegaan zoals gedroomd, maar toch ben ik gelukkig. Ik voetbal en kan mijn familie daarmee onderhouden. Dat is voor mij het belangrijkst."

Zijn omgeving wordt in de Engeland vaak genoemd als de hoofdreden dat hij geen wereldster is geworden. Hij ontkent het zelf niet. ,,Mijn achtergrond heeft invloed op mijn carriere gehad. Ik ben opgegroeid zonder vader. Mijn moeder heeft altijd heel hard moeten werken, als alleenstaande moeder. Voor mij en mijn twee jongere broers. De enige die haar daarbij heeft geholpen, is mijn oma. Het is moeilijk geweest, maar mijn familie zal altijd het allerbelangrijkste zijn voor mij. Voor mijn moeder en oma zal ik mijn hele leven klaarstaan."

In die zin heeft dat hij nu buiten Engeland voetbalt twee kanten, al ziet hij zelf alleen de voordelen. ,,Ik vind het niet erg om weg te zijn uit Engeland", zegt hij. ,,Ik heb hier in Nederland geen afleidingen. Ik heb alleen het voetbal om me op te focussen. Dat is wat ik nodig heb."
 

Maar Manchester blijft zijn thuis. ,,Het is fijn dat Den Haag niet ver weg is. Wat dat betreft ben ik nu op de juiste plek. Hier kan ik genieten van het leven en van het voetbal. Hopelijk zien de mensen mij vaak met een lach op mijn gezicht. Ik wil wedstrijden spelen, goals maken, assists geven en de jongere spelers helpen met de ervaring die ik nu heb."

Dat wil hij overigens niet doen door zich heel nadrukkelijk te laten horen. ,,Ik ben geen luid persoon", benadrukt hij. Morrison hoopt dat zijn spel dit keer veelzeggend genoeg is.

(Bron: AD/ Marijn Abbenhuijs)