Achteraf is natuurlijk altijd makkelijk lullen. Maar dit seizoen moet ik na elke wedstrijd van onze club terugdenken aan wat mij vlak voor het begin van de competitie bij het nieuwe stadion overkwam.

Met een metgezel ging ik naar het Forepark om een clubcard aan te vragen. Na wat gezoek stonden we op de parkeerplaats bij de hoofdingang. Het zag er van buiten imposant uit. Veel glas en metaal, maar naar binnen gaan lukte niet. Een open deur was nergens te vinden.

Met vragende blik keken we rond op de parkeerplaats. En daar herkenden we zowaar Yuri Cornelisse, staande bij zijn auto. Hij was ijverig in de weer met zijn mobieltje. Drukte geconcentreerd op allerlei toetsen en keek tussendoor steeds weer op het schermpje van het apparaat. Die konden we niet storen.

Er stond nog iemand met een voetbaltas aan de voeten, in gesprek met een paar supporters. Onze vraag hoe we naar binnen konden voor een clubcard, was niet aan dovemansoren gericht. De man van de voetbaltas liep op een glazen deur af, bonkte op het glas en riep tegen een beveiliger : “Doe even open. ”

De deur ging open. Maar de man van de voetbaltas was nog niet klaar. Hij ging mee naar binnen, begeleidde ons naar een trap, wees naar boven en zei dat we rechtsaf moesten naar het kantoor. Vervolgens ging hij weer naar buiten.

Om 36 keer biometrisch te worden gefotografeerd, was het eerst paperassen invullen geblazen bij de balie van de administratie. Daar kwam zowaar ook Pascal Bosschaart binnengewandeld, op zoek naar tribunekaartjes voor het eerste duel uit tegen MVV.

Pas toen we klaar waren en weer buiten liepen zei mijn metgezel dat hij de man van de voetbaltas had herkend. Het was Meric, die het eerste officiële doelpunt in het nieuwe stadion had gescoord. Zijn voornaam wisten we toen nog niet.

Natuurlijk mag Pascal op kaartjesjacht en natuurlijk mag Yuri met z’n mobieltje spelen. Maar de houding van Meric die dag was veelzeggend: attent en betrokken zowel naar ons als supporters als naar de club, die hij toch maar mooi aan twee nieuwe klanten had geholpen.

Na elke wedstijd, als de ‘Haagse Turk’ weer een van de best presterende spelers blijkt te zijn, moet ik aan dit voorval terugdenken. Laten we hem koesteren, zolang het nog duurt. Hij heeft slechts een contract voor twee jaar en is bereid de mouwen op te stropen.

Ik weet nu dat de voornaam van Meric Hursut is, en ben waarschijnlijk niet de enige. Naar verluidt is AZ-scout Barry van Galen al in het Forepark gesignaleerd. Hij zal niet voor Bosschaart of Cornelisse zijn gekomen.