14 februari 2015

9 reacties

Bron: AD

door Rianne Heus

 

Je bent 23, in de bloei van je leven. Met je vriendin maak je plannen om te gaan samenwonen. Trouwen en daarna hopelijk kinderen. Voor Royd Leeman loopt het leven helaas helemaal anders. Een zeldzame vorm van kanker zaaide uit en daardoor heeft hij misschien nog een paar weken te leven. Vandaag viert hij de laatste Valentijnsdag met zijn Willie.

,,Dat wij elkaar hebben ontmoet is eigenlijk helemaal niet zo logisch. Ik was daar toevallig met vrienden, we deden een drankje terwijl dat niet het plan was. Dat Willie net aan de portier van die kroeg vroeg waar ze sigaretten kon halen, terwijl ze eigenlijk ergens anders heen zou gaan om wat eten te halen. Maar toen we elkaar zagen, in Big Bell op Scheveningen, was het liefde op het eerste gezicht. Het klinkt heel cliché, maar het heeft gewoon zo moeten zijn."

Lekker even met zijn tweeën

 

Royd en Willie zitten naast elkaar op de bank in de woning van Royds moeder in Den Haag. Ze zijn net terug van een nachtje weg in een hotel. ,,Dat vinden we heerlijk. Lekker even niet thuis zijn. Geen bezoek," zegt Royd met een lach. ,,Ja, lekker even met zijn tweeën," vult Willie aan. Op de salontafel staat een grote schaal met KitKats, Snickers en andere chocoladerepen - en een doos tissues. ,,Die chocola is nog van toen Royd in het ziekenhuis lag," legt Willie uit. ,,Hij vond het ziekenhuisvoedsel heel erg vies, dus hij leefde ongeveer op chocola, pasta en spareribs."

,,Het begon in december," vertelt Royd. ,,Ongeveer een week voor de kerstvakantie. Ik voelde een verdikking bij mijn ribben. We gingen naar de huisartsenpraktijk in Harderwijk, want daar komt Willie vandaan. Ik kreeg antibiotica voor de longontsteking die ik zou hebben en werd naar huis gestuurd, maar de pijn en benauwdheid bleven. Dus gingen we naar een dokter in Leidschendam. Daar woonde ik toen, bij mijn vader. Daar werd gezegd dat ik een ontstoken borstspier had, als gevolg van de longontsteking. Toen ze later voor de zekerheid toch longfoto's maakten, bleek er iets te zitten."

 

Na uitgebreider onderzoek en een punctie krijgt Royd bericht van de artsen: het is een tumor en het is niet goed. Kwaadaardig. En het blijkt niet in zijn longen te zitten, maar in zijn ribben en eromheen. ,,Het eerste wat ik dacht was: 'Ik ga dood. Dit is het dan.' Ik ging meteen van het slechtste uit, maar toen gaven de artsen weer hoop. Ze zeiden dat ze nooit mochten zeggen dat er honderd procent kans op genezing was, maar dat er een grote kans was dat ik in september weer beter zou zijn. Ik kreeg chemo om de tumor te laten krimpen en zou vervolgens geopereerd worden. Daarna zou ik nog een chemo¬behandeling moeten krijgen, om het zeker te weten."

 

Op de avond van hun eerste ontmoeting, eind mei 2014, weet Royd meteen dat Willie de ware is. ,,Toen ik hoorde dat ze uit Harderwijk kwam, dacht ik meteen: 'Oh, dat is maar één uur rijden.' Dat is te doen!" ,,Een vriend van hem schoof me een bierviltje toe met zijn telefoonnummer erop," vervolgt Willie. ,,Een paar dagen later gingen we op date."

 

Na drie dates volgt de eerste zoen en is het dik aan tussen de twee. Als de eerste chemobehandeling aanbreekt, gaan Royd en Willie met hoop het ziekenhuis in. ,,We maakten stiekem al plannen voor september, voor als Royd weer beter zou zijn. We wilden heel graag gaan samenwonen en trouwen. De halve inboedel was al binnen. Ik volgde de opleiding Jeugdzorg, maar heb die even op een laag pitje gezet. Zodra Royd genezen was, wilde ik mijn school weer oppakken. Tot die tijd wilde ik graag bij hem zijn en hem steunen in het ziekenhuis."

Oud en nieuw in ziekenhuis

Royd krijgt zijn eerste chemo op 30 december. ,,Dus oud en nieuw bracht ik door in het ziekenhuis, met vrienden en familie. Daar is echt niets aan. Normaal zou ik lekker met vrienden zijn, uitgaan, naar buiten. Maar nu lag ik op een zaal met allerlei mensen die niet lang meer te leven hebben. Dat is ook niet echt heel motiverend."

Een week later kan hij naar huis om te herstellen, maar als hij in januari zijn tweede chemo krijgt, gaat het helemaal fout. ,,Ik kreeg gigantische pijn in mijn zij, ter hoogte van mijn borst. Ik kreeg paracetamol tegen de pijn en ze dachten dat ik me aanstelde. 'Normaal hebben patiënten nooit zo'n last van de chemo,' zeiden de verplegers." Royd wordt weer kwaad als hij erover vertelt. ,,Anderhalve dag heb ik die helse pijn moeten beleven. Tot de zaalarts bij me kwam. Hij nam me wel serieus en hij zou opnieuw longfoto's laten maken. Er bleek vocht in mijn longen te zitten. Anderhalve liter dachten ze, maar toen er maar 300 milliliter uitkwam, bleek dat de tumor was uitgezaaid. Wat ze als vocht hadden aangezien, waren uitzaaiingen."

Samenwonen

De plannen van het verliefde stel om te gaan samenwonen waren ondertussen al vergevorderd. ,,We hadden al een afspraak gemaakt voor een bezichtiging en we hadden al een bankstel besteld," vertelt Willie. ,,Die kregen we binnen een dag voordat we van de doktoren hoorden dat ik zou gaan overlijden. Wrang hè?" zegt Royd.

Op 25 januari hoort de 23-jarige Hagenees dat de kanker niet meer te bestrijden is. De tumor is gaan groeien. Hij heeft misschien nog weken, wellicht een maand. ,,De doktoren zeiden allemaal wat anders. We kregen een brief van het ziekenhuis mee en daarop stond dat ik een levensverwachting van drie maanden had, maar niemand weet het echt zeker. Ik zat eerst vol ongeloof. Het is zo bizar dat ik me gewoon goed voel, maar dat iets van binnen mij helemaal kapot maakt. Ik heb me eerst vastgehouden aan dat ik nog één maand had, maar nu zijn er al twee weken voorbij. Dat moest ik echt loslaten, anders maak je jezelf helemaal gek," zegt Royd.

Trouwen

Zo moeten de toekomstplannen van Royd en Willie in één klap worden ingekort. Wat jaren zouden moeten zijn, zijn ineens weken geworden. ,,Het is alsof de grond onder je voeten wegzakt," zegt Willie. ,,Ook waren we boos. We zouden ons leven na september weer kunnen oppakken!"

 

Ondanks de boosheid denkt Royd maar aan één ding. Als hij de kamer van de arts uitloopt zegt hij tegen Willie: 'Dan moeten we nu maar gaan trouwen'.'' Anderhalve week later, op 3 februari, geven de twee elkaar het ja-woord. ,,Er moest een hoop worden geregeld. Dat hadden we nooit gekund zonder alle lieve mensen om ons heen," lacht Willie. ,,We zijn getrouwd in Harderwijk. Dus we moesten een locatie regelen, zijn pak, haar jurk, de ringen. Vooral dat laatste was echt een klus. Bijna geen één juwelier heeft ze klaarliggen. Twee maanden wachttijd, zeggen ze dan. Die tijd hadden we natuurlijk niet," zegt Royd. ,,Toch is alles goed gekomen."

 

Trouwen met een man die binnenkort zal overlijden: Willie heeft er geen moment over getwijfeld. ,,Mensen vroegen aan me: is dat wel verstandig? Ik vind het juist heel erg fijn dat ik zijn vrouw ben en dat ik voor altijd zijn vrouw zal blijven. Ik kan me geen leven voorstellen zonder Royd." Royd aait Willie liefdevol over haar wang. ,,Voor mijn dood wilde ik gewoon nog heel graag met haar trouwen. Het was een dag met een dubbel gevoel, maar we hebben wel gezegd dat het geen rouwdag mocht zijn." Willie: ,,We hebben op onze bruiloft onze eigen geloften geschreven. Bewust heb ik van 'Tot de dood ons scheidt' gemaakt: 'Ik zal bij je blijven tot en met de dood'."

 

Huwelijksreis

Van een echte huwelijksreis is geen sprake, maar het stel leeft met de dag en boekt veel nachtjes weg. Ze doen waar ze zin in hebben. ,,Geen bucket list, maar wel sushi bestellen om elf uur 's avonds," zegt Willie lachend. ,,We zijn ook nog in het Kurhaus geweest. Daar wilden we allebei graag een keer heen. Vorig weekend is Royd verrast door supporters van ADO. Hij werd meegenomen naar de uitwedstrijd bij FC Dordrecht. We mochten in het VIP-gedeelte zitten. Dat was echt heel gaaf."

 

De Haagse voetbalclub is de reden dat Royd en Willie in Den Haag wonen. ,,Ik ga echt niet weg," lacht de 23-jarige. ,,Mijn cluppie is hier." Tussen de 'leuke dingen doen' door hebben ze het wel over de begrafenis gehad. Zeg me dat het niet zo is van Frank Boeijen en With You van Matt Simons zal er onder andere gedraaid worden. Daarnaast hebben we ook gekeken naar een grafsteen. Maar we hebben het er niet vaak over hoor, anders komen we in zo'n emotionele sleur," zegt Royd. ,,We krijgen deze dagen ook heel veel bezoek van mensen die ons graag nog een keer willen zien. Ook mensen die ik hiervoor nooit sprak. Daar erger ik me wel aan, al bedoelen ze het goed."

 

Boos

Sinds zijn ziekte heeft Royd wel wat meer stemmingswisselingen. ,,Hij is heel vaak boos," zegt Willie. ,,En als ik dan verdrietig ben, wordt hij wat drukker. Vervolgens is hij weer vrolijk en dan weer wat somberder. Het wisselt erg." Royd kijkt voor zich uit. ,,Ik word ook wel boos als ik dan op Facebook al die gelukkige stelletjes zie. Of als mensen erop zetten dat ze griep hebben of een gebroken been. Met oud en nieuw hoorde ik mensen klagen dat ze de volgende ochtend om 08.00 uur moesten opstaan. Ik sta te springen om weer te gaan werken."

 

Voor zijn ziekte werkte de Hagenees in de meldkamer van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Zijn collega's zorgden er onlangs nog voor dat Royd in een Ferrari kon rijden.

Voor en na ziekte

Vanaf het moment dat Willie het bierviltje met Royds telefoonnummer kreeg, was het 'serieus' tussen de twee. Ziekte of dood heeft er niet per se voor gezorgd dat hun relatie is veranderd. ,,Hoogstens dat Willie de zorg voor mij op zich heeft genomen. Ze duwt m'n rolstoel, ze zorgt echt voor me. We genieten onwijs van elkaar. Daarom gaan we ook graag de deur uit, lekker samen nachtjes weg," aldus Royd.

Over kinderen hadden de twee pasgehuwden al gesproken voor zijn ziekte. Voor zijn chemo besloten ze Royds zaad in te laten vriezen. ,,Van een chemo kun je onvruchtbaar worden. Het ligt er en het is aan Willie wat ze ermee wil doen." Ze kijkt bedenkelijk. ,,Toen we in de Efteling liepen en al die gelukkige gezinnen zagen, maakte me dat wel heel verdrietig. Omdat we weten dat wij nooit samen met een kindje zullen lopen. Als ik later zou besluiten zwanger van Royd te worden, lijkt me dat wel erg mooi en fijn. Maar ik weet ook dat het een grote beslissing is."

Overlijden

Als Royd komt te overlijden, is Willie van plan weer terug te verhuizen naar Harderwijk. ,,In Den Haag weet ik de weg niet, ik ken alleen mijn schoonfamilie en een paar van zijn vrienden." Hoe lastig het ook is om na te denken over de periode na zijn overlijden, het weerhoudt Royd niet om grapjes te maken over Willie's mogelijke toekomstige vriendjes. ,,Hij zegt dat als ik foute jongens uitzoek, hij ze bang komt maken," zegt de 20-jarige lachend. ,,Maar voor mij hoeft dat niet zo hoor, Royd is de man van mijn leven. Ik heb echt geen behoefte aan andere jongens. Er zijn zoveel mensen die alleen leven en gelukkig zijn. Waarom zou ik dat niet kunnen?"

Komende tijd

Wat de komende tijd gaat brengen is voor Royd en Willie op dit moment moeilijk te zeggen. ,,Ik voel me goed. Ik kan alles nog," legt hij uit. ,,Ik hoop dat ons verhaal mensen aan het denken zet. Het leven kan in één klap totaal omslaan. Dat wilde ik graag nog vertellen."

 

Ander nieuws:

Kalezic: team stond er

Heel bizar verhaal, Ik wens Royd en Willie heel veel sterkte de komende tijd.

Maandag 16 februari 2015 om 11:15 uur

triest verhaal, maakt maar weer is duidelijk hoe betrekkelijk alles is.

Zaterdag 14 februari 2015 om 16:39 uur

Dat allemaal voor je kiezen op je 23e. Daar zijn geen woorden voor. YNWA.

Zaterdag 14 februari 2015 om 15:44 uur

Hartverscheurend. Heel veel sterkte.

Zaterdag 14 februari 2015 om 14:07 uur

Ja, best heftig...
Iedereen veel sterkte toegewenst.
Zo is een wedstrijd ineens niet meer zo belangrijk.
Weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen

Zaterdag 14 februari 2015 om 12:34 uur

YNWA

Zaterdag 14 februari 2015 om 11:31 uur

Heavy hoor. Je kunt idd weinig anders dan ze heel veel sterkte wensen

Zaterdag 14 februari 2015 om 10:30 uur

Pffffffff sterkte Royd en Willie, de rillingen lopen over mijn hele lichaam na het lezen van dit verhaal.

Zaterdag 14 februari 2015 om 09:24 uur

Ongekend bizar weer..............KKziekte letterlijk..........hoop dat je nog maximaal kwaliteit uit je resterende tijd mag halen. #YNWA

Zaterdag 14 februari 2015 om 09:20 uur