In zijn lange carrière heeft hij het nog nooit meegemaakt: degradatiestrijd.

Ruben Schaken probeert vooral zijn jonge ploeggenoten in de moeilijke tijden bij te staan.

Maandag werd hij alweer 35 jaar. Een carrière langs Cambuur Leeuwarden, Veendam, VVV, Feyenoord, Inter Bakoe en ADO Den Haag nadert zijn eindpunt.

,,Maar of die na dit seizoen is afgelopen, weet ik nog niet. Daarover moet ik goed nadenken, want je kan maar een keer stoppen en dat moet wel het juiste moment zijn. Eigenlijk voel ik me fit en ben ik nog snel, dus het zou nog niet hoeven. Maar als ik blijf spelen, dan is het wel op het hoogste niveau,” aldus de aanvaller tegen HaagMedia.

Vanwege zijn zakelijke beslommeringen (voetbalschool en kledinglijn) gaat hij geen buitenlands avontuur meer aan. “Of de Chinezen moeten met heel gekke bedragen aankomen. Tenslotte is in de wereld alles te koop.”

Koste wat kost degradatie vermijden geeft hem een belangrijke prikkel. ,,Ik moet een doel in mijn leven hebben en je handhaven is een doel. Veel meer dan voor de elfde of twaalfde plaats spelen, zoals vorig seizoen. Het motiveert me en zorgt ervoor dat ik nog meer mijn verantwoordelijkheid pak dan normaal. Zeker naar de jongere spelers toe.”

Schaken merkt dat de degradatiedruk iets met hen doet. ,,Soms zijn we wel onrustig, wild of angstig. Dat is normaal in deze situatie. Ik probeer dat weg te nemen. Vooral bij de jongens achterin, zodat ze niet telkens lange ballen spelen. Op die manier komen we nooit aan scoren toe.”