Welkom in de shoutbox, gast
Gast
Het is goed dat er eindelijk ook vanuit de spelers kritiek komt op onze al is het rijkelijk laat. Nadat de Chinezen de deur uit waren gewerkt heeft onze directeur zijn hand overspeelt zowel qua nieuwe eigenaar als het wegsturen van Brood en daarna twee amateur trainers aanstellen en dan is er ook nog uiteraard ook nog die vrije verkoop van kaartjes tegen Excelsior. Dit was de nekslag wat imagoschade betreft en de minachting van de echte supporters. Zijn positie is nu onhoudbaar en ik hoop dat hij voor de wedstrijd vanavond begint zijn vertrek aankondigde want onze club kan niet nog meer ellende erbij hebben.
![]() |
Woensdag 16 november 2022 om 17:49 uur |
Bleek
Erik070
Na roerig weekend en ‘kwetsbaar’ gesprek zetten Dirk Kuyt en ADO hun schouders er nog maar eens onder
Dirk Kuyt (42) beleeft roerige eerste maanden van zijn trainerscarrière. De roep om zijn ontslag is nog verder toegenomen na het verlies van ADO Den Haag vrijdag tegen VVV (2-3), alweer de zevende nederlaag van dit seizoen. Wat is de situatie rond Kuyt?
Nee, Dirk Kuyt had de legio witte zakdoekjes die vrijdagavond tijdens de thuiswedstrijd tegen VVV werden gezwaaid, niet gezien. Maar de spreekkoren met ‘Dirk, rot op!’ waren voor iedereen in het stadion, en dus ook voor de trainer van ADO Den Haag, luid en duidelijk te horen. ,,De supporters betalen een hoop geld voor een seizoens- of clubkaart en als wij dan zo presteren, begrijp ik hun emotie’’, vertelde Kuyt na afloop.
De slechte, ongelukkig verloren wedstrijd tegen VVV was het seizoen van ADO in een notendop. De ploeg draait al sinds de eerste competitiewedstrijd voor geen meter en Kuyt krijgt zijn elftal maar niet aan de praat. Zowel qua spel als resultaten is er geen stijgende lijn te bespeuren, waardoor de Haagse ploeg na veertien duels op een pijnlijke zeventiende plek in de Keuken Kampioen Divisie staat, ver verwijderd van de directe promotieplekken die dit seizoen het grote doel waren.
De druk vanuit de achterban op de 42-jarige trainer ontstond echter al weken, zo niet maanden geleden. Spreekkoren om zijn vertrek, zoals vrijdag, klonken al veel eerder. Supporters haalden al eens verhaal op het trainingscomplex van de club in Rijswijk en zagen de 104-voudig international liever vandaag dan morgen hun zinkende Haagse schip verlaten. Een sentiment dat lang buiten de poorten van het Bingoal Stadion bleef.
Nooit werd er binnen ADO serieus over een ontslag van Kuyt nagedacht. Maar feit is dat het moment afgelopen weekend dichterbij dan ooit was. Intern waren na het duel met VVV immers serieuze twijfels of Kuyt nog wel de man zou zijn om de club dit seizoen aan promotie te helpen. Ook zijn er twijfels of de ‘chemie’ met de spelersgroep er nog wel is.
Beleidsbepalers binnen de Haagse club konden afgelopen zaterdagochtend dan ook niet aangeven of Kuyt komende vrijdag, als een uitduel met Telstar op de rol staat, nog de trainer van ADO zou zijn. Uiteindelijk werd besloten de oud-international toch het vertrouwen te geven. Dit omdat op de burelen van de club het gevoel leeft dat de schuld niet alleen bij Kuyt, maar ook zeker bij de niet presterende spelers kan worden gelegd. Al was de boodschap richting de ADO-trainer duidelijk: er moeten snel goede resultaten volgen.
Kuyt besloot daarop na een vrije zaterdag direct na de korte zondagtraining een gesprek met de bepalende spelers in te plannen, om de vraag die intern was opgeworpen met zijn spelers te bespreken. Na een ‘goed en kwetsbaar’ gesprek, waarin werd besproken hoe de Haagse club uit deze benarde positie gaat komen, was vervolgens de conclusie om er met elkaar nog maar eens de schouders onder te zetten.
Dat neemt niet weg dat in de winterstop, die voor ADO na de thuiswedstrijd tegen Roda JC van volgende week woensdag begint, sowieso een evaluatiegesprek met Kuyt gaat plaatsvinden. Gezien de eerste maanden van het seizoen, waarin de Haagse club het lachertje van de Keuken Kampioen Divisie was en geen enkele progressie is geboekt, is dat een broodnodig gesprek. En een waarin het hoofdthema zal zijn of de oud-topvoetballer nog de juiste man op de juiste plek is.
Het is de vraag of overwinningen op Telstar en Roda JC nog iets aan het antwoord op die vraag kunnen veranderen.
Dirk Kuyt (42) beleeft roerige eerste maanden van zijn trainerscarrière. De roep om zijn ontslag is nog verder toegenomen na het verlies van ADO Den Haag vrijdag tegen VVV (2-3), alweer de zevende nederlaag van dit seizoen. Wat is de situatie rond Kuyt?
Nee, Dirk Kuyt had de legio witte zakdoekjes die vrijdagavond tijdens de thuiswedstrijd tegen VVV werden gezwaaid, niet gezien. Maar de spreekkoren met ‘Dirk, rot op!’ waren voor iedereen in het stadion, en dus ook voor de trainer van ADO Den Haag, luid en duidelijk te horen. ,,De supporters betalen een hoop geld voor een seizoens- of clubkaart en als wij dan zo presteren, begrijp ik hun emotie’’, vertelde Kuyt na afloop.
De slechte, ongelukkig verloren wedstrijd tegen VVV was het seizoen van ADO in een notendop. De ploeg draait al sinds de eerste competitiewedstrijd voor geen meter en Kuyt krijgt zijn elftal maar niet aan de praat. Zowel qua spel als resultaten is er geen stijgende lijn te bespeuren, waardoor de Haagse ploeg na veertien duels op een pijnlijke zeventiende plek in de Keuken Kampioen Divisie staat, ver verwijderd van de directe promotieplekken die dit seizoen het grote doel waren.
De druk vanuit de achterban op de 42-jarige trainer ontstond echter al weken, zo niet maanden geleden. Spreekkoren om zijn vertrek, zoals vrijdag, klonken al veel eerder. Supporters haalden al eens verhaal op het trainingscomplex van de club in Rijswijk en zagen de 104-voudig international liever vandaag dan morgen hun zinkende Haagse schip verlaten. Een sentiment dat lang buiten de poorten van het Bingoal Stadion bleef.
Nooit werd er binnen ADO serieus over een ontslag van Kuyt nagedacht. Maar feit is dat het moment afgelopen weekend dichterbij dan ooit was. Intern waren na het duel met VVV immers serieuze twijfels of Kuyt nog wel de man zou zijn om de club dit seizoen aan promotie te helpen. Ook zijn er twijfels of de ‘chemie’ met de spelersgroep er nog wel is.
Beleidsbepalers binnen de Haagse club konden afgelopen zaterdagochtend dan ook niet aangeven of Kuyt komende vrijdag, als een uitduel met Telstar op de rol staat, nog de trainer van ADO zou zijn. Uiteindelijk werd besloten de oud-international toch het vertrouwen te geven. Dit omdat op de burelen van de club het gevoel leeft dat de schuld niet alleen bij Kuyt, maar ook zeker bij de niet presterende spelers kan worden gelegd. Al was de boodschap richting de ADO-trainer duidelijk: er moeten snel goede resultaten volgen.
Kuyt besloot daarop na een vrije zaterdag direct na de korte zondagtraining een gesprek met de bepalende spelers in te plannen, om de vraag die intern was opgeworpen met zijn spelers te bespreken. Na een ‘goed en kwetsbaar’ gesprek, waarin werd besproken hoe de Haagse club uit deze benarde positie gaat komen, was vervolgens de conclusie om er met elkaar nog maar eens de schouders onder te zetten.
Dat neemt niet weg dat in de winterstop, die voor ADO na de thuiswedstrijd tegen Roda JC van volgende week woensdag begint, sowieso een evaluatiegesprek met Kuyt gaat plaatsvinden. Gezien de eerste maanden van het seizoen, waarin de Haagse club het lachertje van de Keuken Kampioen Divisie was en geen enkele progressie is geboekt, is dat een broodnodig gesprek. En een waarin het hoofdthema zal zijn of de oud-topvoetballer nog de juiste man op de juiste plek is.
Het is de vraag of overwinningen op Telstar en Roda JC nog iets aan het antwoord op die vraag kunnen veranderen.
![]() |
Dinsdag 8 november 2022 om 15:32 uur |
grijze gek
ADO-spelers schuldbewust na wegblijven fans: ‘Zolang wij niet presteren, zijn er leukere dingen te doen’
Beetje bij beetje mogen er weer meer supporters van ADO Den Haag naar de wedstrijden in het Bingoal Stadion. Aan de Haagse fans lag het vrijdagavond tegen VVV-Venlo (2-3 nederlaag) in elk geval niet. ,,Wat in aan ADO heb gemist? Toch die sfeer, hè?”
Het werd in het Bingoal Stadion al na drie minuten hoorbaar duidelijk. Nadat de bezoekers uit Limburg de Haagse ploeg in de openingsfase bij de keel grepen, waren daar de supporters van ADO Den Haag om hun club een hart onder de riem te steken en naar voren te schreeuwen. ‘Jagen, jagen’ en ‘Bloed op die schoenen’, klonk het vanaf de tribunes. En dat resulteerde in de vijfde minuut in de openingstreffer van Silvinho Esajas.
Dirk Kuyt gaf het eerder al in meerdere interviews aan. Volgens de trainer zou het zijn ploeg sterken als er meer publiek bij de thuiswedstrijden aanwezig mag zijn. Alleen is het verhaal bekend en wordt de club beperkt in het toegang verlenen aan supporters.
Vooruitgang
Bij de eerste thuiswedstrijd van het seizoen tegen FC Den Bosch (0-2 verlies) was er naar aanleiding van de ongeregeldheden tegen Excelsior helemaal geen publiek welkom. En bij de vijf thuisduels die volgden kregen, doordat het veiligheidsplan van ADO volgens de gemeente niet op orde was, alleen seizoenkaarthouders toegang. Het zorgde voor een gemiddeld bezoekersaantal van 3491 in de eerste zes thuiswedstrijden van het seizoen.
Afgelopen donderdag bracht de club verheugd naar buiten dat er vanaf heden ook weer clubkaarthouders naar thuiswedstrijden mogen en dat zorgde vrijdagavond, met name in de eerste helft, voor een opperbeste sfeer in het stadion. Oké, geen uitverkocht huis zoals in de slotfase van vorig seizoen, maar dat er tegen VVV-Venlo 4761 toeschouwers op de tribunes zaten, is een vooruitgang.
Wat ik aan ADO heb gemist? Ja, toch die sfeer hè. Op tv zag je soms alleen flitsen
Clubkaarthouder Carin
Ook de supporters zelf zijn maar wat blij met de vooruitgang, al zien veel Haagse fans de beperkingen wat betreft toegang tot het stadion (er is voorlopig geen vrije verkoop) liever helemaal vervallen. Clubkaarthouder Carin was maar in haar nopjes dat ze gisteravond weer met haar man, die een seizoenkaart heeft en er dit seizoen wel bij kon zijn, naar wedstrijden van haar geliefde club kan.
,,Wat ik aan ADO heb gemist? Ja, toch die sfeer hè”, zei ze vooraf. ,,De afgelopen weken was het flink behelpen met beelden op tv. Af en toe werd ADO live uitgezonden, vaak ook niet. Of het waren een paar flitsen. En ik hield de Twitterpagina van de club in de gaten. Maar gelukkig mogen we nu weer naar binnen, want die sfeer heb ik wel echt gemist. Kan ik weer lekker ‘Oh, oh Den Haag’ schreeuwen. Dat doe ik thuis op de bank niet.”
Fans belonen
Hoe dan ook is het voor Kuyt en de spelers, maar bovenal voor alle supporters te hopen dat ADO en de gemeente snel tot een plan komen waarin alle beperkingen komen te vervallen. ,,Al moet het echt wel beter, want dat er maar vierduizend mensen komen kijken heeft zo zijn redenen, hè. Zolang wij niet presteren, zijn er leukere dingen te doen op vrijdagavond. Ik wil al onze fans maar wat graag belonen”, aldus Asante.
Beetje bij beetje mogen er weer meer supporters van ADO Den Haag naar de wedstrijden in het Bingoal Stadion. Aan de Haagse fans lag het vrijdagavond tegen VVV-Venlo (2-3 nederlaag) in elk geval niet. ,,Wat in aan ADO heb gemist? Toch die sfeer, hè?”
Het werd in het Bingoal Stadion al na drie minuten hoorbaar duidelijk. Nadat de bezoekers uit Limburg de Haagse ploeg in de openingsfase bij de keel grepen, waren daar de supporters van ADO Den Haag om hun club een hart onder de riem te steken en naar voren te schreeuwen. ‘Jagen, jagen’ en ‘Bloed op die schoenen’, klonk het vanaf de tribunes. En dat resulteerde in de vijfde minuut in de openingstreffer van Silvinho Esajas.
Dirk Kuyt gaf het eerder al in meerdere interviews aan. Volgens de trainer zou het zijn ploeg sterken als er meer publiek bij de thuiswedstrijden aanwezig mag zijn. Alleen is het verhaal bekend en wordt de club beperkt in het toegang verlenen aan supporters.
Vooruitgang
Bij de eerste thuiswedstrijd van het seizoen tegen FC Den Bosch (0-2 verlies) was er naar aanleiding van de ongeregeldheden tegen Excelsior helemaal geen publiek welkom. En bij de vijf thuisduels die volgden kregen, doordat het veiligheidsplan van ADO volgens de gemeente niet op orde was, alleen seizoenkaarthouders toegang. Het zorgde voor een gemiddeld bezoekersaantal van 3491 in de eerste zes thuiswedstrijden van het seizoen.
Afgelopen donderdag bracht de club verheugd naar buiten dat er vanaf heden ook weer clubkaarthouders naar thuiswedstrijden mogen en dat zorgde vrijdagavond, met name in de eerste helft, voor een opperbeste sfeer in het stadion. Oké, geen uitverkocht huis zoals in de slotfase van vorig seizoen, maar dat er tegen VVV-Venlo 4761 toeschouwers op de tribunes zaten, is een vooruitgang.
Wat ik aan ADO heb gemist? Ja, toch die sfeer hè. Op tv zag je soms alleen flitsen
Clubkaarthouder Carin
Ook de supporters zelf zijn maar wat blij met de vooruitgang, al zien veel Haagse fans de beperkingen wat betreft toegang tot het stadion (er is voorlopig geen vrije verkoop) liever helemaal vervallen. Clubkaarthouder Carin was maar in haar nopjes dat ze gisteravond weer met haar man, die een seizoenkaart heeft en er dit seizoen wel bij kon zijn, naar wedstrijden van haar geliefde club kan.
,,Wat ik aan ADO heb gemist? Ja, toch die sfeer hè”, zei ze vooraf. ,,De afgelopen weken was het flink behelpen met beelden op tv. Af en toe werd ADO live uitgezonden, vaak ook niet. Of het waren een paar flitsen. En ik hield de Twitterpagina van de club in de gaten. Maar gelukkig mogen we nu weer naar binnen, want die sfeer heb ik wel echt gemist. Kan ik weer lekker ‘Oh, oh Den Haag’ schreeuwen. Dat doe ik thuis op de bank niet.”
Fans belonen
Hoe dan ook is het voor Kuyt en de spelers, maar bovenal voor alle supporters te hopen dat ADO en de gemeente snel tot een plan komen waarin alle beperkingen komen te vervallen. ,,Al moet het echt wel beter, want dat er maar vierduizend mensen komen kijken heeft zo zijn redenen, hè. Zolang wij niet presteren, zijn er leukere dingen te doen op vrijdagavond. Ik wil al onze fans maar wat graag belonen”, aldus Asante.
![]() |
Zaterdag 5 november 2022 om 12:54 uur |
HCF - Fb
Dirk out! Belangrijker; Reijntjes out!
Hierbij willen we de heren Reijntjes, van Steenis, Stolte, de Boer, Rob Jansen en de gemeente Den Haag feliciteren met de situatie waar we nu in zitten sinds de overname van onze club ADO Den Haag.
Zij hebben er voor gezorgd dat elke potentiele investeerder buiten de deur gehouden werd in het voordeel van de combinatie Rob Jansen/Wasserman en Bolt holdings die uiteindelijk onze club hebben overgenomen.
Iedere andere investeerder zou de heren Reijntjes, Steenis, Stolte, de Boer van alle functies binnen de club hebben ontheven. Maar uit eigen belang hebben deze heren er voor gezorgd dat geen van deze investeerders serieus genomen werd, als luchtfietsers werd weg gezet en buiten de deur gehouden werd.
Wat is er eigenlijk terecht gekomen van potentiële investeerder World Soccer Holdings onder leiding van Bob Heere? Die heeft MVV overgenomen. En op welke plek staat MVV nu? En hoe loopt het bij die club?
Die clown van een Reijntjes faalt op echt alle fronten. Onder zijn verantwoordelijkheid is het besluit genomen van de onverantwoordelijke vrije kaartverkoop voor Excelsior en het aanstellen van de onervaren Dirk Kuijt als trainer.
Erger nog kan, mag, wil of durft hij het besluit niet te nemen Dirk (op tijd) te ontslaan. Edwin Reijntjes is een krachteloos figuur die onze club er never nooit bovenop gaat krijgen. Integendeel, onder zijn leiding zal onze club steeds dieper zinken in het moeras.
Het is tijd dat er besluiten genomen gaan worden maar wie gaan die nemen?
Want wie heeft de eigenlijke leiding bij onze club in handen? Rob Jansen? Beristain?
De tijd van Dirk is voorbij. Maar veel belangrijker is dat het gezwel (dat het clubje Reijntjes, Steenis, Stolte, de Boer is) dat zich in onze vereniging heeft geplant wordt verwijderd of zichzelf verwijderd.
Voordat dat gebeurt zullen we altijd aan blijven modderen.
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=132920436212961&id=100084850165155&eav=AfaDoOXGahhG6MedeYwsiKqWf_HIeUv_mA1ej8GOSvQxDRTL2FUF9Q2EMxytA87Ug3U&m_entstream_source=feed_mobile&paipv=0
Hierbij willen we de heren Reijntjes, van Steenis, Stolte, de Boer, Rob Jansen en de gemeente Den Haag feliciteren met de situatie waar we nu in zitten sinds de overname van onze club ADO Den Haag.
Zij hebben er voor gezorgd dat elke potentiele investeerder buiten de deur gehouden werd in het voordeel van de combinatie Rob Jansen/Wasserman en Bolt holdings die uiteindelijk onze club hebben overgenomen.
Iedere andere investeerder zou de heren Reijntjes, Steenis, Stolte, de Boer van alle functies binnen de club hebben ontheven. Maar uit eigen belang hebben deze heren er voor gezorgd dat geen van deze investeerders serieus genomen werd, als luchtfietsers werd weg gezet en buiten de deur gehouden werd.
Wat is er eigenlijk terecht gekomen van potentiële investeerder World Soccer Holdings onder leiding van Bob Heere? Die heeft MVV overgenomen. En op welke plek staat MVV nu? En hoe loopt het bij die club?
Die clown van een Reijntjes faalt op echt alle fronten. Onder zijn verantwoordelijkheid is het besluit genomen van de onverantwoordelijke vrije kaartverkoop voor Excelsior en het aanstellen van de onervaren Dirk Kuijt als trainer.
Erger nog kan, mag, wil of durft hij het besluit niet te nemen Dirk (op tijd) te ontslaan. Edwin Reijntjes is een krachteloos figuur die onze club er never nooit bovenop gaat krijgen. Integendeel, onder zijn leiding zal onze club steeds dieper zinken in het moeras.
Het is tijd dat er besluiten genomen gaan worden maar wie gaan die nemen?
Want wie heeft de eigenlijke leiding bij onze club in handen? Rob Jansen? Beristain?
De tijd van Dirk is voorbij. Maar veel belangrijker is dat het gezwel (dat het clubje Reijntjes, Steenis, Stolte, de Boer is) dat zich in onze vereniging heeft geplant wordt verwijderd of zichzelf verwijderd.
Voordat dat gebeurt zullen we altijd aan blijven modderen.
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=132920436212961&id=100084850165155&eav=AfaDoOXGahhG6MedeYwsiKqWf_HIeUv_mA1ej8GOSvQxDRTL2FUF9Q2EMxytA87Ug3U&m_entstream_source=feed_mobile&paipv=0
![]() |
Zaterdag 5 november 2022 om 11:58 uur |
Advertentie
Rob_dh
NIEUWS: Boy Kemper en Kim de Boer uit elkaar
Boy Kemper en zijn vriendin Kim de Boer zijn uit elkaar. Dat hebben wij gehoord van Maurice Steijn, die de nieuwe schoonvader is van Boy Kemper. Het was al bekend dat Boy Kemper al een aantal keer zijn vrije tijd heeft besteed met Biba Steijn, het zusje van zijn goede vriend Sem Steijn. Nadat Boy Kemper met Biba Steijn met een ballon achter het stuur zat is Kim de Boer er klaar mee. Boy Kemper heeft op advies van Giovanni Franken nog geprobeerd om Kim de Boer te overtuigen om samen relatietherapie in en uit te gaan maar Kim de Boer haar besluit staat vast. Nog geen dag later is Boy Kemper samen met Biba Steijn en hebben ze al aardig wat ballonnen geblazen.
Bron: Julian Jenner
Boy Kemper en zijn vriendin Kim de Boer zijn uit elkaar. Dat hebben wij gehoord van Maurice Steijn, die de nieuwe schoonvader is van Boy Kemper. Het was al bekend dat Boy Kemper al een aantal keer zijn vrije tijd heeft besteed met Biba Steijn, het zusje van zijn goede vriend Sem Steijn. Nadat Boy Kemper met Biba Steijn met een ballon achter het stuur zat is Kim de Boer er klaar mee. Boy Kemper heeft op advies van Giovanni Franken nog geprobeerd om Kim de Boer te overtuigen om samen relatietherapie in en uit te gaan maar Kim de Boer haar besluit staat vast. Nog geen dag later is Boy Kemper samen met Biba Steijn en hebben ze al aardig wat ballonnen geblazen.
Bron: Julian Jenner
![]() |
Dinsdag 1 november 2022 om 12:25 uur |
Rob2002
https://www.vi.nl/pro/waarom-de-gouden-eredivisie-debutant-op-zijn-25ste-kiest-voor-een-normaal-leven.
Was toch een talentje?
Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven
Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.
Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.
`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`
Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’
Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.
NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.
`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`
Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’
Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’
Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’
Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.
`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`
‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’
Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’
`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`
De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’
Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.
POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’
`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`
Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’
Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’
Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.
SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.
`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`
Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’
Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’
Wat vind je van dit artikel?
Was toch een talentje?
Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven
Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.
Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.
`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`
Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’
Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.
NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.
`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`
Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’
Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’
Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’
Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.
`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`
‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’
Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’
`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`
De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’
Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.
POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’
`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`
Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’
Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’
Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.
SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.
`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`
Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’
Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’
Wat vind je van dit artikel?
![]() |
Zaterdag 15 oktober 2022 om 15:01 uur |
slash070
rd.. schreef:
Op zich zat er tegen Excelsior wel een bepaalde flow in. Met name rondom het veld.
Natuurlijk zijn resultaten belangrijk, maar entertainment bieden hoeft dat natuurlijk niet uit te sluiten. Het kan een effect zijn van... Zoals je het nu zegt zou het betekenen dat je alleen een `leuke` avond kan hebben als er gewonnen wordt? Dat is toch niet zo. Bij mij niet in elk geval.
Op zich zat er tegen Excelsior wel een bepaalde flow in. Met name rondom het veld.

Natuurlijk zijn resultaten belangrijk, maar entertainment bieden hoeft dat natuurlijk niet uit te sluiten. Het kan een effect zijn van... Zoals je het nu zegt zou het betekenen dat je alleen een `leuke` avond kan hebben als er gewonnen wordt? Dat is toch niet zo. Bij mij niet in elk geval.

Nou, ik ben niet zo`n type die denk na een nederlaag, ` goh, dat was genieten, er is goed gestreden, zag een leuk driehoekje, maar de tegenstander was beter en heeft dik verdiend met 0-4 gewonnen`.
Voetbalstadion is emotie, beleving, samen met jouw club, en alles daar omheen Verlies maakt teleurstelling, boos, winst maakt blij, trots.. Dat is de entertainment voor mij. Verlies maakt dat niet compleet, al zit er geen grasspriet van de slidings meer op de mat, gaat om winst, ergens om mee doen.
Als ik naar de ranglijst kijk wordt ik teleurgesteld, boos, en verdrietig ook nog. We hebben op de gedegradeerde clubs na de hoogste spelersbegroting, jong elftallen niet meegerekend. We staan 17de, hebben niks laten zien, terwijl er meegedaan moet worden voor promotie, jawel, moet!
Daarom is het schande dat er trainers zijn gehaald die er geen klote van kunnen, en spelertjes zijn gehuurd van andere jong elftallen voor een maand of acht, door incapabele passanten. De vrije verkoop supporters worden eigenlijk nu niet gestraft door falend bestuur, maar de scc houders.
Aldus mijn beleving, van mijn club. . . `we`, en niet `ze`. . . !
Voetbalstadion is emotie, beleving, samen met jouw club, en alles daar omheen Verlies maakt teleurstelling, boos, winst maakt blij, trots.. Dat is de entertainment voor mij. Verlies maakt dat niet compleet, al zit er geen grasspriet van de slidings meer op de mat, gaat om winst, ergens om mee doen.
Als ik naar de ranglijst kijk wordt ik teleurgesteld, boos, en verdrietig ook nog. We hebben op de gedegradeerde clubs na de hoogste spelersbegroting, jong elftallen niet meegerekend. We staan 17de, hebben niks laten zien, terwijl er meegedaan moet worden voor promotie, jawel, moet!
Daarom is het schande dat er trainers zijn gehaald die er geen klote van kunnen, en spelertjes zijn gehuurd van andere jong elftallen voor een maand of acht, door incapabele passanten. De vrije verkoop supporters worden eigenlijk nu niet gestraft door falend bestuur, maar de scc houders.
Aldus mijn beleving, van mijn club. . . `we`, en niet `ze`. . . !
![]() |
Maandag 3 oktober 2022 om 16:04 uur |
slash070
Barend schreef:
Wat ik maar niet begrijp is dat de verdediging niet op orde gebracht kan worden. Ik geloof dat Kuijt eens gezegd heeft dat daar de prioriteit lag. Normaliter is verdedigen iets makkelijker dan aanvallen (en scoren). Aan verdedigers kom je gauwer dan aan rappe, scorende spitsen.
Na 22 minuten was het gisteravond 1-0. Een mooie vloeiende aanval, afgerond met een schot in de kruising. Alsof er geen verdediging stond. Daar kwamen er voor rust nog twee bij. Na rust beperkte PSV zich tot consolideren.
Wat ik maar niet begrijp is dat de verdediging niet op orde gebracht kan worden. Ik geloof dat Kuijt eens gezegd heeft dat daar de prioriteit lag. Normaliter is verdedigen iets makkelijker dan aanvallen (en scoren). Aan verdedigers kom je gauwer dan aan rappe, scorende spitsen.
Na 22 minuten was het gisteravond 1-0. Een mooie vloeiende aanval, afgerond met een schot in de kruising. Alsof er geen verdediging stond. Daar kwamen er voor rust nog twee bij. Na rust beperkte PSV zich tot consolideren.
Het hele elftal is geen elftal, klopt niks van om zo betaald voetbal te kunnen spelen. Met zo’n directie trouwens ook niet gezien het niet kunnen voldoen aan veiligheidsvoorschriften. Met een onervaren directeur, TM, en trainer ben je slechter af dan een onervaren verdediging. Die zullen net als wij hebben gedacht om lekker verder te kunnen borduren op vorig seizoen.
Hier komt de 0-1. Kijk hoe de middenvelders en verdedigers ten opzichte van elkaar staan. Met die ruimtes weten de tegenstanders, in vergelijking met vorig jaar, dit seizoen wél raad, en kunnen wij daarom sowieso niet vooruit verdedigen. Er zou op deze screenshot nu een cv moeten instappen, maar dat gaat niet omdat ze niet weten wie, bang zijn voor de ruimtes achter hun, en ze staan naast elkaar ipv ‘schuin’.

Hier komt de 0-2 uit. Balverlies na een mislukte vrije trap die net zo beroerd genomen worden als onze corners. Kijk hoe de ‘restverdediging staat in geval er balverlies zou kunnen komen’. Hoeveel spelers van ons terug moeten en hoeveel spelers van de tegenstander al weg zijn en diep gaan.

![]() |
Zondag 2 oktober 2022 om 14:09 uur |
slash070
Nu online
GroenGeelHart070, MichelAdamsMatje, Bert, Bollie74, Rooie91, broodjebal070, ClubAchterVanDuinen, opper, Jurriën, Bleek, Superjantje, JB96, Max, lernst, Don Leo, jbdh, TheMariner, LeoH, rien1, R.E., Renearmand56, MonkNL, Brian, bradlie, Hamradio, JoostJ, James, ADO079, Tante Wil, Anne van Schuurman, Ap happie, Megafoon, sanndraa, Edwin, VakkieJ, supporter-noord, Haraldberg1, malle eppie, Zuiderparker, Vakkie-G, Johan vakkie M, yesyes, Marcie, Madmax, DH070, sander75, Dannyy, Erik070, Remy V, Lellow, Erik70, adonees_015 en 174 gasten.
Zoek in shoutbox
Spelersklassement
Laatste wedstrijd
Volgende wedstrijd
Advertentie
Keuken Kampioen Divisie
1 | Volendam * | 38 | - | 82 |
2 | Excelsior * | 38 | - | 74 |
3 | Cambuur NC | 38 | - | 71 |
4 | ADO D.H. NC | 38 | - | 70 |
5 | Dordrecht NC | 38 | - | 68 |
6 | Graafsch. NC | 38 | - | 65 |
7 | Telstar NC | 38 | - | 61 |
8 | FC Emmen | 38 | - | 56 |
9 | Den Bosch NC | 38 | - | 55 |
10 | Jong AZ | 38 | - | 52 |
11 | FC Eindhoven | 38 | - | 51 |
12 | Roda JC | 38 | - | 49 |
13 | Helmond Sp. | 38 | - | 46 |
14 | VVV-Venlo | 38 | - | 41 |
15 | MVV Maastr. | 38 | - | 40 |
16 | TOP Oss | 38 | - | 38 |
17 | Jong Ajax | 38 | - | 36 |
18 | Jong PSV | 38 | - | 30 |
19 | Jong Utrecht | 38 | - | 23 |
20 | Vitesse -39 | 38 | - | 5 |