Tag: uiteindelijk

Trending: telstar kachati spelers divisie joris uitgeschakeld

Toon alle shouts

schreef:

Het wordt steeds triester bij onze club. Franken is de slechtste trainer ooit toen hij het van Brood overnam ging het bergafwaarts binnen no time geen uitzicht meer op de tweede plaats en laat ik maar ophouden over de 3-0 voorsprong in de finale die binnen 20 minuten weg was door verkeerde wissels en meneer Franken liever met het publiek bezig was als met zijn eigen ploeg. Dat Kuijt hem niet erbij wil is logisch maar wat mij betreft verdwijnen zij beiden per direct bij onze club inclusief die idioot van een Reijntjes. Een ervaren trainer met zijn eigen assistent is eigenlijk de enige oplossing maar aangezien Reijntjes er sportief en financieel een teringzooi van heeft gemaakt blijven we zitten met al dat bagger en gaat er niks veranderen het wordt dan ook hoog tijd dat ik mijn seizoenskaart ga opzeggen genoeg is genoeg en ik geef die centen liever aan mijn kleinzoon.

Ik weet niet wat je tegen Franken hebt maar je zit er feitelijk naast. Toen Brood weg moest stonden we 6de op 7 punten en uiteindelijk zijn we 4de geworden op 9 punten. Het is dus niet ingestort zoals jij aangeeft. Sterker nog het voetbal werd beter zeker in de play offs. Tot 20 minuten voor het einde heeft hij perfect werk afgeleverd.

Na roerig weekend en ‘kwetsbaar’ gesprek zetten Dirk Kuyt en ADO hun schouders er nog maar eens onder
Dirk Kuyt (42) beleeft roerige eerste maanden van zijn trainerscarrière. De roep om zijn ontslag is nog verder toegenomen na het verlies van ADO Den Haag vrijdag tegen VVV (2-3), alweer de zevende nederlaag van dit seizoen. Wat is de situatie rond Kuyt?
Nee, Dirk Kuyt had de legio witte zakdoekjes die vrijdagavond tijdens de thuiswedstrijd tegen VVV werden gezwaaid, niet gezien. Maar de spreekkoren met ‘Dirk, rot op!’ waren voor iedereen in het stadion, en dus ook voor de trainer van ADO Den Haag, luid en duidelijk te horen. ,,De supporters betalen een hoop geld voor een seizoens- of clubkaart en als wij dan zo presteren, begrijp ik hun emotie’’, vertelde Kuyt na afloop.
De slechte, ongelukkig verloren wedstrijd tegen VVV was het seizoen van ADO in een notendop. De ploeg draait al sinds de eerste competitiewedstrijd voor geen meter en Kuyt krijgt zijn elftal maar niet aan de praat. Zowel qua spel als resultaten is er geen stijgende lijn te bespeuren, waardoor de Haagse ploeg na veertien duels op een pijnlijke zeventiende plek in de Keuken Kampioen Divisie staat, ver verwijderd van de directe promotieplekken die dit seizoen het grote doel waren.
De druk vanuit de achterban op de 42-jarige trainer ontstond echter al weken, zo niet maanden geleden. Spreekkoren om zijn vertrek, zoals vrijdag, klonken al veel eerder. Supporters haalden al eens verhaal op het trainingscomplex van de club in Rijswijk en zagen de 104-voudig international liever vandaag dan morgen hun zinkende Haagse schip verlaten. Een sentiment dat lang buiten de poorten van het Bingoal Stadion bleef.

Nooit werd er binnen ADO serieus over een ontslag van Kuyt nagedacht. Maar feit is dat het moment afgelopen weekend dichterbij dan ooit was. Intern waren na het duel met VVV immers serieuze twijfels of Kuyt nog wel de man zou zijn om de club dit seizoen aan promotie te helpen. Ook zijn er twijfels of de ‘chemie’ met de spelersgroep er nog wel is.
Beleidsbepalers binnen de Haagse club konden afgelopen zaterdagochtend dan ook niet aangeven of Kuyt komende vrijdag, als een uitduel met Telstar op de rol staat, nog de trainer van ADO zou zijn. Uiteindelijk werd besloten de oud-international toch het vertrouwen te geven. Dit omdat op de burelen van de club het gevoel leeft dat de schuld niet alleen bij Kuyt, maar ook zeker bij de niet presterende spelers kan worden gelegd. Al was de boodschap richting de ADO-trainer duidelijk: er moeten snel goede resultaten volgen.

Kuyt besloot daarop na een vrije zaterdag direct na de korte zondagtraining een gesprek met de bepalende spelers in te plannen, om de vraag die intern was opgeworpen met zijn spelers te bespreken. Na een ‘goed en kwetsbaar’ gesprek, waarin werd besproken hoe de Haagse club uit deze benarde positie gaat komen, was vervolgens de conclusie om er met elkaar nog maar eens de schouders onder te zetten.
Dat neemt niet weg dat in de winterstop, die voor ADO na de thuiswedstrijd tegen Roda JC van volgende week woensdag begint, sowieso een evaluatiegesprek met Kuyt gaat plaatsvinden. Gezien de eerste maanden van het seizoen, waarin de Haagse club het lachertje van de Keuken Kampioen Divisie was en geen enkele progressie is geboekt, is dat een broodnodig gesprek. En een waarin het hoofdthema zal zijn of de oud-topvoetballer nog de juiste man op de juiste plek is.

Het is de vraag of overwinningen op Telstar en Roda JC nog iets aan het antwoord op die vraag kunnen veranderen.

Kuijt komt uit een redelijk net dorp waarin hard werken normaal is daarom heeft hij ondanks zijn wat mindere talent het optimale gehaald uit zijn carrière. Maar het lukt hem maar niet om dit over te brengen op de groep en dus sta je nu onderaan in de KKD. Ook het slechte aankoop beleid maakt dit nog moeilijker voor een beginnende Kuijt. Helaas heeft de club geen geld om Kuijt, de spelers, en de supporters uit hun lijden te verlossen. Wat ook opvalt is dat er uiteindelijk zeer weinig uit de eigen jeugd kan aansluiten bij het eerste elftal. Er doen er regelmatig een aantal mee maar het is allemaal zeer matig. Daarom moet je stoppen met nog veel geld in je jeugd opleiding te steken alle uitzonderlijke talenten zijn toch allang weg voor hun 18e en zullen nooit in het eerste voetballen. Beter zal het zijn om te investeren in scouts die in elk hoekje van Europa komen zodat je dan ook je nieuwe spelers gelijk kan inzetten. NEC is een mooi voorbeeld hoe een goede scouting werkt en dan ook nog eens eigenaar die wil investeren. Dat is wat er bij ons ook moet gebeuren als die Amerikaan de benen heeft genomen en er een serieuze eigenaar komt zoals bijvoorbeeld Vanad.

Dirk out! Belangrijker; Reijntjes out!

Hierbij willen we de heren Reijntjes, van Steenis, Stolte, de Boer, Rob Jansen en de gemeente Den Haag feliciteren met de situatie waar we nu in zitten sinds de overname van onze club ADO Den Haag.
Zij hebben er voor gezorgd dat elke potentiele investeerder buiten de deur gehouden werd in het voordeel van de combinatie Rob Jansen/Wasserman en Bolt holdings die uiteindelijk onze club hebben overgenomen.
Iedere andere investeerder zou de heren Reijntjes, Steenis, Stolte, de Boer van alle functies binnen de club hebben ontheven. Maar uit eigen belang hebben deze heren er voor gezorgd dat geen van deze investeerders serieus genomen werd, als luchtfietsers werd weg gezet en buiten de deur gehouden werd.

Wat is er eigenlijk terecht gekomen van potentiële investeerder World Soccer Holdings onder leiding van Bob Heere? Die heeft MVV overgenomen. En op welke plek staat MVV nu? En hoe loopt het bij die club?


Die clown van een Reijntjes faalt op echt alle fronten. Onder zijn verantwoordelijkheid is het besluit genomen van de onverantwoordelijke vrije kaartverkoop voor Excelsior en het aanstellen van de onervaren Dirk Kuijt als trainer.
Erger nog kan, mag, wil of durft hij het besluit niet te nemen Dirk (op tijd) te ontslaan. Edwin Reijntjes is een krachteloos figuur die onze club er never nooit bovenop gaat krijgen. Integendeel, onder zijn leiding zal onze club steeds dieper zinken in het moeras.

Het is tijd dat er besluiten genomen gaan worden maar wie gaan die nemen?

Want wie heeft de eigenlijke leiding bij onze club in handen? Rob Jansen? Beristain?

De tijd van Dirk is voorbij. Maar veel belangrijker is dat het gezwel (dat het clubje Reijntjes, Steenis, Stolte, de Boer is) dat zich in onze vereniging heeft geplant wordt verwijderd of zichzelf verwijderd.

Voordat dat gebeurt zullen we altijd aan blijven modderen.

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=132920436212961&id=100084850165155&eav=AfaDoOXGahhG6MedeYwsiKqWf_HIeUv_mA1ej8GOSvQxDRTL2FUF9Q2EMxytA87Ug3U&m_entstream_source=feed_mobile&paipv=0

Rob2002 schreef:

Zou me niks verbazen. Klinkt als een vooropgezet spelletje.
Verklaart ook het leugenachtige gedrag van Reijntjes tijdens het verkooppproces.
#wijendechinezenzijnbelazerd.

De grote winnaar is dan uiteindelijk weer alleen Reijntjes. Dat is pas een kakkerlak, overleeft elk bombardement op de club!
Dit zal dan ook de reden zijn dat er nog steeds weinig publiek binnen mag komen. Een extra smetje op de club zou de prijs verder doen zakken

Dit lijkt een herhaling van het Alrecon tijdperk in de 90-er jaren. Destijds ook gestart met een aardige selectie en een nieuwe veelbelovende bestuurder. Uiteindelijk afgegleden naar de krochten van de eerste divisie met een paar hele slechte trainers en een magere selectie.

Uiteindelijk kwam een jonge Wotte en die bracht er met Haagse jongens weer een beetje leven in. Rinus en Lex brachten ons later met herkenbaar voetbal terug naar de eredivisie.

Na deze wedstrijd en de zoveelste teleurstelling is wat mij betreft het vertrouwen in deze trainer weg. Hij is de opvolger van de slechtste trainer ooit namelijk Franken (in een finale tweede helft 3 0 voor en dan nog verliezen). Kuijt kan er niks van en moet eerst maar eens een tijdje naar de amateurs gaan om daar ervaring op te doen en kijken of hij wel echt geschikt is ipv een diploma krijgen dankzij wat vriendjes in Zeist. Hij zou samen met Reijntjes per direct ontslagen moeten worden maar aangezien onze nieuwe eigenaar alleen maar bestaat uit vaagheden is de kans helaas klein dat dit gaat gebeuren. Maar ook de spelers moeten zich doodschamen en wel allemaal niemand uitgezonderd. De oplossing zou zijn om een ervaren trainer neer te zetten voor een aantal jaren met Polak naast zich om vervolgens uiteindelijk Polak hoofdtrainer te maken als hij zijn papieren heeft. Als dit niet snel gebeurd zullen we de komende jaren aan de onderkant bungelen in deze vreselijke gratis opleidingen competitie.

lulijzer schreef:

Eens. Competitievervalsing. Gewoon tijdens de transferperioden vastleggen welke spelers er voor het jong elftal uitkomen, daar moet je het dan mee doen. Die spelers komen dan niet uit voor het eerste elftal. Wil je dit als club niet, omdat je wil kunnen schuiven tussen de elftallen... Prima, maar dan geen deelname van het jong elftal binnen de KKD.

Los van de uitslagen, het viel volgens mij uiteindelijk wel mee met de opstellingen van die Jong-elftallen

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Kuyt: als je niet kan winnen, moet je niet verliezen
Dirk Kuyt en zijn team moesten tegen De Graafschap uiteindelijk genoegen nemen met een punt.
Lees het nieuwsbericht

https://www.vi.nl/pro/waarom-de-gouden-eredivisie-debutant-op-zijn-25ste-kiest-voor-een-normaal-leven.

Was toch een talentje?

Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven

Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.

Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.

`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`

Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’

Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.

NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.

`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`

Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’

Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.

Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’

Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’

Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’

Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.

`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`

‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’

Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’

`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`

De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’

Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.

POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’

`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`

Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’

Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’

Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.

SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.

`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`

Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’

Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’

Wat vind je van dit artikel?

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

bimboembam, Wahter, pajam, Superjantje, Vakkie-G, Bertdijkhuizen, Swaber, Koos43, Oldtimer o, ADOZoetermeer, yesyes en 115 gasten.

Bekijk de topshouts