Trending: trainer utrecht spelers kalezic jong druk

Er was geen onrust in de selectie toen Brood er zat ze groeide boven zichzelf uit onder Brood ( vandaar ook de periode titel). De enige onrust die er was dat was tussen Reijntjes en Brood omdat hij de leugens en intimidatie zat was van deze flop directeur. Dit geintje heeft je ook nog eens de promotie gekost.

Vrije Nederlandse trainers op dit moment:
Stanley Menzo
Ricardo Moniz
Jack de Gier
Kevin Hofland
Robert Molenaar
Ruud Brood
Jan-Paul van Gastel
John van het Schip
Patrick Kluivert
Jaap Stam
Gert Jan Verbeek
Dennis van Wijk
Clarence Seedorf

Ik vind alles best als het maar Franken niet wordt maar die gaat ook naar RKC dan kan hij samen met Fraser wat vechters mentaliteit leren daar aan die Brabanders. Verder is het vooral belangrijk wat voor spelers er op het veld komen te staan want dat bepaalt uiteindelijk hoe ver je komt niet de trainer die heeft alleen invloed op het systeem en hoe het publiek vermaakt gaat worden dat zag je bijvoorbeeld bij Brood toen hij die eerste periode binnenhaalde daarna kon het niet meer stuk totdat hij ontslagen werd en die prutser het met nieuw elan overnam. Steijn jr is daar een half jaar ziek van geweest nou ik ben dat nog steeds.

Ze gaan het allebei niet worden, maar heb liever Brood dan Franken.

PS: Morgen wordt Groenendijk gepresenteerd

Ties schreef:

Zonder Franken hadden we de nacompetitie niet gehaald en de rest van het seizoen naar dat afbraakvoetbal van Broid zitten kijken. Kortsluiting van 10 minuten die fataal was, daar heb je gelijk in.

Brood heeft de 1e periode gewonnen haha

https://www.ad.nl/nederlands-voetbal/al-50-jaar-stress-in-de-play-offs-ik-moest-voor-elke-wedstrijd-overgeven-van-de-zenuwen~a50488e7/

Al 50 jaar stress in de play-offs: ‘Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen’

De play-offs om promotie en degradatie, die maandag van start gingen met FC Eindhoven - Almere City, bestaan dit seizoen precies vijftig jaar. Over een halve eeuw vol mirakels, intens verdriet en extreme stress. ,,Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen.”

Het is 12 juni 1991 en in een van de kleedkamers van het NAC-stadion bonkt het hart van VVV-aanvaller Maurice Graef in zijn keel. Buiten, hemelsbreed luttele meters van zijn stoel, heeft zich een woedende menigte van Bredase aanhangers verzameld. De supportersschare uit Venlo heeft het dan al op een lopen gezet, uit vrees voor diezelfde furieuze NAC-fans op het voorplein. Kort daarvoor heeft de Limburgse club zich ondanks een 2-1 nederlaag verzekerd van promotie naar de eredivisie.

Maar feestvieren zit er hier, aan de Beatrixstraat, voorlopig niet in. Te gevaarlijk, nu klinkers, fietsbellen en putdeksels door de lucht vliegen. ,,Ik zie mezelf daar zó weer zitten”, zegt Graef (53), destijds een aanstormend talent. ,,Hard juichen durfden we niet. Met ingehouden adem keken we elkaar aan. ‘VVV naar de eredivisie!’ Echt, zulke intense emoties heb ik nadien nooit meer meegemaakt.”
Maandag begonnen de play-offs om die nog ene vacante eredivisie-plek. Welke club eist die op? Het valt nauwelijks te voorspellen, zo heeft het verleden wel uitgewezen. Wat vaststaat: amusement en spanning zijn verzekerd. Dat is al zo sinds seizoen 1972/1973, toen het De Graafschap van Guus Hiddink de eerste winnaar was van het ‘toetje’, destijds nog nacompetitie geheten.


Ja, het bedenksel van Dokter Ab Wit, ooit clubarts en voorzitter van eerstedivisieclub WVV Wageningen, veranderde in 50 jaar tijd geregeld van opzet. Maar de essentie is ook nu nog onveranderd: veel meer dan kwaliteit bepalen vorm, stressbestendigheid, dom geluk of botte pech welke club zich kroont tot koning van de play-offs. ,,Voor neutrale tv-kijkers zijn het prachtige wedstrijden’’, stelt Graef, die ook eens degradeerde via de barrageduels. ,,Maar om ze als voetballer te spelen? Ik moest voor elke wedstrijd overgeven van de zenuwen. Voor de doorsnee voetballer voelt de nacompetitie als het spelen van een Europacupfinale.”

De Andere Tijden Sport-waardige oogst van een halve eeuw nacompetitie is groot. Wie herinnert zich niet de zinderende ADO Den Haag-Excelsior van afgelopen seizoen, waarin de Rotterdammers een 3-0 achterstand goedmaakten tot 4-4 en via strafschoppen naar het hoogste niveau gingen? Minstens zo memorabel: de 4-5 bij Go Ahead Eagles– RKC uit 2019. Of de sensationele penaltyserie bij Cambuur – Roda JC in 2009, uiteindelijk gewonnen door de Limburgers.

En wat te denken van Roda JC – Sparta in 2013, toen Mark-Jan Fledderus met twee vrije trappen in de slotseconden de promotiedroom van de Spangenaren doorboorde? Mario Bilate, destijds speler van Sparta, weet nog goed hoe hij en zijn ploeggenoten tot een paar minuten voor tijd vrij moeiteloos overeind bleven in Kerkrade. ,,Man, Roda oogde zo machteloos. Nou ja, tot die vrije trappen dan, die Fledderus er nooit meer zo in zou schieten... Zo dichtbij en toch met lege handen staan. Geloof me: hoe dat stadion toen ontplofte, dat vergeet ik nooit meer. Nachtmerries had ik ervan. In wezen is die wedstrijd nog steeds de ultieme blauwdruk van nacompetitievoetbal. Alles wat logisch is gebeurt niet, al het onmogelijke komt uit.”

En dat ‘onmogelijke’ is volgens Bilate een rekbaar begrip. Het kan, zoals bij het Sparta in 2013, keeper Nico Pellatz zijn die plots onder een bal door duikt. Het kan een ploeggenoot zijn die, zoals Stijn Spierings namens ‘zijn’ RKC, op nooit vertoonde wijze de beslissende treffer maakt in Deventer. Of juist een tegenstander die dit doet, zoals Jonathan Okita in 2021 namens NEC tegen NAC

De play-offs zijn angstaanja­gend. Het lijntje tussen voor eeuwig de schlemiel zijn of juist voor altijd onsterfe­lijk, is dunner dan dun.

,,Het klinkt gek misschien”, zegt Bilate, destijds speler van de Bredase club. ,,Maar er zijn dagen bij dat ik nog steeds aan die wedstrijd denk. Juist omdat die wedstrijd zo’n hoog ‘make or break’-gehalte had. In plaats van promoveren - iets wat op basis van die wedstrijd verdiend zou zijn geweest - bleven we in de Keuken Kampioen Divisie. Gevolg: trainer Maurice Steijn weg, alle aandeelhouders weg, woede bij supporters die ons de dag ervoor nog met duizenden hadden aangemoedigd op de snelweg. Het sentiment draaide 180 graden. Waar had NAC nu gestaan als Okita níet het doelpunt van zijn leven had gemaakt? Hoe was het met mijn eigen loopbaan gegaan als ik de kans had gekregen in de eredivisie? De play-offs zijn angstaanjagend. Het lijntje tussen voor eeuwig de schlemiel zijn of juist voor altijd onsterfelijk, is dunner dan dun.”

Precies dat contrast geeft de play-offs zo’n bijzondere lading. Enerzijds roept de nacompetitie romantiek op bij voetballiefhebbers. Het gevoel van met een biertje in de hand genieten, onder doorgaans zomerse omstandigheden. Het gevoel van, met de vakantie in het verschiet, eindelijk écht om de prijzen spelen. Iets wat clubs als Willem II, FC Emmen of MVV in de eredivisie gewoonlijk niet gegund is.

Anderzijds is er ook die bovengemiddeld grote kans op deceptie, dat het ‘toetje’ een wrange smaak geeft. De kille feiten: van de zeven clubs die dit seizoen beginnen aan de tombola, zal er straks toch echt maar eentje naar de eredivisie gaan. En de overlevingskans daarin is op basis van de statistieken in deze eeuw ook nog eens weinig hoopgevend. Twee derde van de play-offwinnaars is binnen drie jaar alweer gedegradeerd; voor ruim de helft is het na twee seizoenen al zover. En voor een derde geldt zelfs dat ze na één seizoen weer veroordeeld zijn tot De Braak, het Frans Heesen Stadion en al die andere typische KKD-paleisjes.

,,Het gevoel van móeten komt nergens zo tot uitdrukking als in de play-offs, daar moet je als speler echt tegen bestand zijn”, stelt Ruud Brood, die er met Roda en RKC succesvol in was als coach en later als assistent-trainer bij PSV in de top werkte. ,,Ik kan me Sanharib Malki nog herinneren uit onze gezamenlijk Roda-tijd. Waar hij in de competitie alle ballen binnenschoot, raakte hij in de nacompetitie geen knikker. Geloof me: Champions League voetballen met PSV is makkelijker dan als potentiële eredivisieclub nacompetitie spelen.’’

Het is een heerlijk gezicht hoor, al die volle stadions met al die verwach­tings­vol­le fans. Maar neem van mij aan: voor spelers en trainers is het een hel.

Dat is juist omdat er zo onnoemelijk veel van afhangt, aldus Brood. ,,Jouw toekomst als voetballer, je salaris dat met veertig procent kan stijgen of dalen, het lot van allerlei trouwe clubmensen, enzovoort. Het is een heerlijk gezicht hoor, al die volle stadions met al die verwachtingsvolle fans. Maar neem van mij aan: voor spelers en trainers is het een hel. Nergens balt tragiek zich zo samen als in de play-offs om promotie en degradatie. Reken maar dat we ook in deze editie weer veel tranen te zien krijgen.”

Van vreugde, zoals bij Heerenveen in 1990, toen die club als nummer nummer 16 van de eerste divisie promoveerde. Of bij RBC in 2000, toen dat als door een wonder hetzelfde flikte. Middenvelder Marcel van Helmond, destijds over wat hij ‘een mirakel’ noemde: ,,Bij ons in de buurt heb je De Efteling, daar heb je een sprookjesbos. Nou, daar zijn wij stiekem uit gekropen.” Maar het gros van de deelnemers zal dat nooit zo ervaren.

Vandaar dat Maurice Graef vooral maar de zonnige kanten koestert, opgedaan op die voor VVV dierbare juni-avond in Breda. Het liep destijds in 1991 al tegen middernacht, toen voor hem en zijn ploeggenoten de kust eindelijk veilig was en ze voor het stadion in de spelersbus konden stappen. ‘Er zal wel niemand meer staan straks, als we in Venlo arriveren’, mompelden de spelers tijdens de terugreis tegen elkaar. Hoe anders was de werkelijkheid, anderhalf uur later.

Duizenden fans waren bijeengekomen in het stadscentrum, waar het vooruitzicht van de komst van Feyenoord en Ajax naar De Koel groots werd gevierd. ,,Ik krijg er ruim dertig jaar later spontaan weer kippenvel van”, besluit Graef. ,,Hoe klein de kans mathematisch ook is om als winnaar te eindigen: alleen al vanwege de mogelijke ontlading moeten de play-offs voor altijd blijven. Voor wie ze wint, is het de mooiste competitie op aarde.”

Wat had Kemper dan gedacht een flinke salarisverhoging. Zijn prestaties zijn net zo slecht als van het hele team dus kan ik de club geen ongelijk geven graag of anders niet tekenen . Er is niet een speler die boven het niveau rechterrijtje kkd uit stak dus vertrek aub als je niet met trots ons shirt wil dragen. Het zou goed zijn voor de club dat er zoveel mogelijk spelers vertrekken er was in tegenstelling tot bij Ruud Brood geen wil om meer als 100 procent te geven het was technisch ondermaats en over de inzet heb ik het al gehad. Ook een topspeler ( voor ons)als Steijn ontbrak en er is alleen maar zeer middelmatig voor teruggekomen. In of na het weekend geeft Bolt openheid van zaken maar tot die tijd weet niemand wat. Ondanks alle namen die er nu in de in de media verschijnen.

Edwin Post schreef:

Ja jong doet het ook zo fantastisch je moet maar eens gaan kijken het is net zoveel bagger als het 1 ste. Overigens heeft hij geen team gesmeed maar Brood heeft dat gedaan het ontslag was belachelijk en koste je gelijk de kans om bij de eerste 2 plekken te eindigen en koste je ook de promotie. Maar goed als je liever naar bagger voetbal wil kijken wees dan gelukkig met Franken want ik vrees ook dat hij het gaat worden mede ook omdat werkelijk niemand hem wil hebben en hij omdat hij zo wanhopig is maximaal het minimumloon zal vragen. En dat klinkt de Amerikanen als Music in hun ears.

Er zijn onder Brood dingen gebeurd die niet kunnen, meen ik mij te herinneren. Met onder andere die assistent Sietaram van hem. Fijne weet ik er ook niet van. Maar er waren mensen die door Brood geen zin meer hadden om naar het werk te gaan.

Ja jong doet het ook zo fantastisch je moet maar eens gaan kijken het is net zoveel bagger als het 1 ste. Overigens heeft hij geen team gesmeed maar Brood heeft dat gedaan het ontslag was belachelijk en koste je gelijk de kans om bij de eerste 2 plekken te eindigen en koste je ook de promotie. Maar goed als je liever naar bagger voetbal wil kijken wees dan gelukkig met Franken want ik vrees ook dat hij het gaat worden mede ook omdat werkelijk niemand hem wil hebben en hij omdat hij zo wanhopig is maximaal het minimumloon zal vragen. En dat klinkt de Amerikanen als Music in hun ears.

Michiel Kramer, succesvol bij RKC, beloofde ooit een boekje open te doen over de situatie bij ADO, ten tijde van Ruud Brood.
Daar wacht ik nog steeds op.

Ook Brood zelf houdt de kaken op elkaar.
Brood verloor zijn baan erdoor, en ook Kramer kon een andere club zoeken.
Hij is goed terechtgekomen.
(Een spits komt altijd goed terecht.)

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Bleek, yesyes, James, LeoH, adorob, Daily Shorts, Mr.070, superfcdenhaag2, Renearmand56, slash070 en 137 gasten.

Bekijk de topshouts