Tag: zelden

Trending: cambuur kalezic excelsior trainer spelers wedstrijd

Toon alle shouts

Lellow schreef:

Zat de beelden van afgelopen vrijdag terug te kijken.
Bij die eerste goal doet Che het niet goed, maar wat Surmeli nou aan het doen is ,beetje half slap en nog zijn been optillend . Beetje zoals een oude opa uit zijn bed stapt .

De grootse fout van Kalezic is op deze man op “6” te zetten by far de slechtste van alle verdedigende middenvelders van de KKD clubs in het linkerrijtje .
Bij Telstar zou niet eens een garantie op een basisplek hebben.

Volgens de kenners hier is hij de afgelopen weken onze beste man.

Vind het een 6 die zelden een duel wint en hoe hoger op het veld hij in balbezit komt hoe slechter het wordt. Kortom 1 van de zwakste spelers die altijd basis staat. Speelt een beetje de Frenkie de jong maar dan minder.

schreef:

Derijck heeft meer voetbalgogme in zijn grote teen als Waem en Assante.bij elkaar hebben. Hij is topfit en weet wat er gevraagd wordt als er veel druk is op het veld en van de buitenwacht. Ik ben er heel blij mee want het is wekelijks tenenkrommend al die fouten in de verdediging waardoor je constant achter komt te staan en de druk dan maar weer lekker neerleggen bij de voorhoede . En als het een keer niet lukt met de voorhoede dan krijgen zij alle hoon net als afgelopen week alsof zij dan niet eredivisie waardig zijn. De enige die niet eredivisie waardig zijn dat zijn die prutsers achterin die al meer als 20 wedstrijden de kans hebben gehad om zich te verbeten maar helaas ondanks alle inspanningen van de technische staf zijn ze zeer hardleers.

Heb zelden hier iemand zoveel onzin horen praten als jij.

schreef:

Welk voetbal idee??? 3-0 voorsprong in een finale weggeven en met onder 21 degraderen. Tja een groot verlies voor de club dit gaan we niet overleven.

Hopelijk hoef je hem na vandaag niet meer aan te halen in je posts. Zelden iemand gezien die zo gefixeerd was op 1 bepaald persoon.

Voorpagina

Misdaad

Entertainment

Sport

Nieuws

Bizar

Lifestyle


Home
Sport
PREMIUM
CEO van ADO Den Haag Natascha van Grinsven-Admiraal: ‘Als je ballen hebt, neem je mij’
Natascha van Grinsven-Admiraal is de baas van ADO Den Haag. Een vrouw ja. En ze is ook nog maar 39 jaar oud. En ze komt helemaal niet uit de stad van de heilige ooievaar, ofwel de hèlage steltlaupââh. Hoe zorgt de voormalig commercieel directeur van Telstar dat alles in goede banen loopt daar in die stad achter de duinen, waar iedereen over van alles wat vindt? “Wij werken elke dag in een vissenkom.”
Thomas Braun
21 jan. 2024 | 119

Van gymjuf tot ADO-baas
Natascha van Grinsven-Admiraal is geboren in Heiloo en getogen in het hoger in Noord-Holland gelegen Sijbekarspel. Ze begon na haar opleiding lichamelijke opvoeding als gymdocent op een middelbare school waarna ze, na het behalen van haar master internationaal sportmanagement aan het Johan Cruyff Institute, salesmanager werd bij sportevenementenbureau PBN, waar ze haar man - en de vader van haar nu 5-jarige dochter - leerde kennen. Niet veel later werd ze bij Unleash 12 in Zwitserland sales- en marketingmanager en werkte in die rol voor PSV en Feyenoord. Toen stapte zo over naar de KNVB Campus, waar ze sales- en eventmanager werd. In juni 2018 tekende ze als commercieel manager bij Telstar, waar ze zich later commercieel directeur mocht noemen, als eerste in het betaalde voetbal in Nederland. Sinds juni dit jaar is de Haarlemse algemeen directeur van ADO Den Haag.


Zo, stevige hand.
“Ja, dat is belangrijk. Als ik weet dat ik veel handen ga geven op een dag, dan doe ik mijn ring niet om, anders heb ik een zere vinger aan het eind van de dag. Ik heb het mezelf aangeleerd, een stevige hand geven. Ik zeg het ook tegen jonge mensen. Laatst nog, ik gaf een sollicitatietraining voor studenten en dan geef ik aan de deur een hand aan al die jongens en meiden met hun slappe handjes. Dit maakt geen indruk jongens, zeg ik dan. De eerste indruk is zo belangrijk: hand geven, aankijken, glimlachen.”

‘Dan komt er iemand langs die mij een hand geeft, mij níet aankijkt en doorloopt met de woorden: Waar kan ik de directeur vinden? Ik kan daar wel om lachen’

Dus als mensen jou een hand geven, weten ze meteen wie de baas is.
“Nou, niet altijd. Dan komt er een genodigde, die geeft mij een hand, kijkt me niet aan en loopt door met de woorden: Waar kan ik de directeur vinden? Die moeten nog even wennen aan het idee dat de directeur een vrouw is van 39. Ik kan daar wel om lachen, maar na vijf keer wordt het vervelend.”

Ben je gevraagd of heb je zelf gesolliciteerd?
“Ik ben gevraagd.”

Waarom wilden ze jou?
“Als ik hen mag geloven, waren ze op zoek naar een nieuw gezicht, een nieuw elan, een ander gevoel. Er is heel veel onrust geweest bij de club, veel ontevredenheid, er kwam een trainerswissel, een nieuwe, Amerikaanse, eigenaar, een nieuwe technisch directeur en ze wilden echt iemand van buitenaf aan het roer. Een frisse start, een andere uitstraling, maar wel iemand met ervaring in de voetbalwereld, iemand die vanuit een kleine club ervaring aan het opdoen was, een volgende stap wilde maken en zo kwamen ze bij mij uit. Via LinkedIn.”

Hoe belangrijk was het voor ze dat je een vrouw bent?
“Dat zorgt natuurlijk ook voor een andere uitstraling. Niet alleen mijn vrouw-zijn, maar ook mijn leeftijd. 39 steekt wel af bij de voornamelijk oudere mannen die je hier in het voetbal hebt rondlopen, dus dat is wel een voordeel als je een andere koers wil.”

Was je verrast dat ADO juist jou wilde?
“Mm… hoe zal ik het zeggen, ik werd wel vaker benaderd door clubs, dat had ook wel een beetje met mijn vrouw-zijn te maken, omdat je dan opvalt in zo’n mannenwereld. Er zijn er ook maar twee in Nederland. Laura van Leeuwen, met wie ik samen een masteropleiding heb gedaan op het Johan Cruyff Institute, is net als directeur bij MVV begonnen. Maar ik zou zelf nooit bedacht hebben om bij ADO te solliciteren, wat dat betreft kun je wel spreken van een mooie verrassing die op mijn pad kwam.”

Vond de harde kern van ADO het ook een goed idee dat er een mevrâutju de baas werd?
“Ik kon me goed voorstellen dat, toen het eenmaal bekend werd, supporters sceptisch zouden zijn. Wij gingen daarom ook checken hoe het viel: een vrouw, jong, niet uit Den Haag, daar zouden ze vast wat van vinden. Maar de algehele tendens was: het is hier al zo vaak niet goed gegaan, nu hebben we in ieder geval heel iemand anders, misschien krijgt die het wel voor elkaar. Het werd positief opgepakt, terwijl je zou denken dat ik besta uit componenten waar ze minder vertrouwen in zouden hebben. Het tegenovergestelde was waar. Iedereen ziet ook dat er potentie in deze club zit en iedereen ziet dat die er maar niet uitkomt.”


Lijkt me niet eenvoudig om te werken met voetballers met ruig taalgebruik en gore grappen. Moet je wel tegen kunnen.
“Als mannen zich misdragen doen ze het onderling, niet tegen een vrouw, dus daar heb ik geen last van. Misschien is het wel goed dat ik als vrouw hier rondloop, dan is de drempel wellicht wat hoger. En ik kan wel wat hebben, hoor. Ik heb vijf jaar gewerkt bij Telstar in IJmuiden. Daar hebben ze het hart op de tong, net als hier. En ik ben zelf ook niet op mijn mondje gevallen. Daarom zou ik niet makkelijk kunnen werken in Brabant of Limburg. Ik heb daar best wat kennissen zitten en dat zijn heel lieve mensen, maar die zouden helemaal gek worden van mijn directheid. Die past beter in Den Haag of IJmuiden.”

Wat voor type ben je?
“Ik kan heel duidelijk zijn, dat komt door mijn achtergrond als leraar. Ik kan goed lijnen uitzetten en zorgen dat iedereen meegaat in dat proces. Dat is best wel belangrijk in het voetbal, dat je mensen meeneemt. Je merkt in het voetbal dat mensen erbij willen horen, ze willen genoemd worden. Je bent continu bezig met: wie vergeet ik niet, wie moet ik meenemen, wie heeft extra aandacht nodig? En als ik met hém een gesprek heb, moet ik háár daar even over informeren. Zo ben ik de hele dag bezig met zorgen dat ik iedereen in beeld heb en iedereen betrek in het groepsgevoel.”

De boel bij elkaar houden, zoals Job Cohen zijn werk als burgemeester in Amsterdam samenvatte.
“Ja, en de boel is best verdeeld. Letterlijk ook, fysiek. Wij zitten hier in het stadion, onze jongens zitten op De Aftrap in het Zuiderpark, onze mannen en vrouwen zitten in Rijswijk, de meiden op Scheveningen… Een van mijn eerste pijlers was dan ook: hoe kunnen we elkaar fysiek bij elkaar brengen? Want je merkt dat mensen meer contact hebben als ze echt bij elkaar zijn. En we willen de boel ook symbolisch bij elkaar brengen; zorgen dat we weer één ADO worden, dat de familie die een beetje verspreid is, weer het groepsgevoel krijgt, omdat we het met z’n allen moeten doen.”


Vroegâh werd er nogal gevreesd voor de ADO-aanhang. Trainers durfden niet te komen, uit angst voor dreigementen of erger. Dat is niet meer.
“Goed dat je dat zegt, veel mensen is dat nog niet opgevallen. Maar het is waar, de supporters zijn enorm rustig. Heel toevallig wilden we de fans onlangs uitgebreid complimenteren omdat er het hele jaar nog geen enkele staking, geen boete en geen stadionverbod was geweest, wat echt uniek is in Nederland. Maar toen kregen we ons eerste rookpotje, dus dat hebben we toch maar even uitgesteld. Het was echt het eerste incident van dit jaar. Er is ook wel veel veranderd met de komst van het nieuwe stadion, het veiligste stadion van Nederland. En ik moet eerlijk zeggen dat supporters natuurlijk ook rustig zijn omdat we veel winnen. We worden pas echt getest als het wat slechter gaat op het veld.”

Klappen die mensen als jij over het veld langs de tribunes loopt?
“Haha, nee.

Ze weten wel wie je bent?
“Sommigen wel, maar niemand gaat klappen voor de directeur. Ze roepen wel: Mevrâu, mevrâu! Meestal loop ik dan naar ze toe en dan worden ze zenuwachtig, want dan kom ik te dichtbij. Vind ik wel grappig.”

Sommigen noemen je de reddende engel van ADO.
“Nou ja, ik merk wel dat heel veel mensen heel positief zijn en dat is heel leuk om te zien. Maar het is de combi: Joris Mathijsen en ik zijn samen begonnen; hij als technisch directeur, ik als algemeen directeur. We komen beiden van buitenaf, ook bij Joris ging het om een ‘fris gezicht’. Onze grootste uitdaging is de onrust buiten de deur te houden en dat lukt aardig.”

‘Ik ben niet op mijn mondje gevallen. Daarom zou ik niet makkelijk kunnen werken in Brabant of Limburg. Heel lieve mensen, maar die zouden helemaal gek worden van mijn directheid’

Hij heeft een WK-finale gespeeld. Kom jij aan met je carrière bij Wartburgia.
“Oh, daar heb ik geen last van, hoor. Ben niet zo idolaat. Dat kan ook niet als je in de voetballerij werkt, want daar kom je de grootste voetballers tegen. Ik kijk niet tegen mensen op, heb niets met status. Ik ben een geboren West-Friese, die zijn nuchter. Ik ben opgegroeid in Sijbekarspel, net boven Wognum. Daar maakt het niet uit of je de burgemeester of de boer bent, doe maar lekker normaal. Dat ik zo ben opgegroeid, helpt wel, want je komt bijzondere mensen tegen in deze voetbalwereld.”

Wat is het eigenlijk voor wereld?
“Nooit een saai moment. Elke keer als je denkt, ik heb alles onder controle, dan gebeurt er weer iets geks. We werken in een vissenkom, iedereen zit de hele tijd van buitenaf te kijken wat ik aan het doen ben. Iedereen heeft commentaar op wat je doet, supporters, sponsors, vrijwilligers: de hele dag hoor je feedback. Alleen maar omdat ze club beter willen maken hoor, vanuit een goed hart, maar met beperkte kennis natuurlijk. Soms hoor ik goede dingen, soms hoor ik dingen waar ik niks mee kan, maar omdat ik niemand wil beledigen moet ik daar subtiel mee omgaan. En soms hebben ze echt gelijk en is wat zij voorstellen ook al uitgevoerd, maar mag ik dat nog niet naar buiten brengen. Dat maakt het ook weer uitdagend.”

Je was er wel klaar voor, algemeen directeur zijn? Ondanks je jonge leeftijd?
“Ik krijg die vraag wel vaker, en ik vind dat best denigrerend, om eerlijk te zijn. Ik hoor zo vaak: je bent best jong… Ze zeggen er nét niet bij: en je bent een vrouw, maar ik weet wat ze denken. Dan probeer ik het toch uit te leggen. Over het algemeen komen er vaak mannen van middelbare leeftijd bij een club, ondernemers, die willen ‘wat anders’ doen, hebben een passie voor een club en denken dan: dat kan ik wel. En die mannen hebben helemaal geen ervaring met voetbal; weten niet hoe dat is. Ook al heb je vijf Albert Heijns geleid, al ben je nóg zo’n ervaren directeur, je gaat echt schrikken in de voetballerij. Omdat mensen de hele tijd met jouw werk bezig zijn, je ligt constant onder een vergrootglas. AH heeft ook klanten, leveranciers en personeel. Die hebben wij ook, plus: de KNVB, de UEFA, de andere clubs met wie we moeten overleggen, media, gemeente, politie, vrijwilligers, en ga zo maar door. Wij hebben zoveel stakeholders waar we allemaal wat vanaf moeten weten. Die ondernemers die in het voetbal stappen, schrikken zich rot, na een half jaar gaan ze er gauw vandoor. Ik kan wel jong zijn en vrouw, ik weet wel hoe de hazen lopen. En ja, ik kom van een kleine club, maar dat maakt niet uit. Alles wat ik hier doe, is op schaal: bij Telstar was alles kleiner, maar het trucje is hetzelfde. Achter het sponsorbedrag staat een nulletje meer, de database heeft een nulletje meer.”


Je bent getrouwd?
“Ja.”

Hij is ook een voetballiefhebber?
“Ja, enorm. Ik ken hem van een sportevenementenbureau waar we beiden werkten. Hij was mijn werknemer en toen we besloten dat een van ons weg moest omdat we een relatie kregen, is hij gegaan. En inmiddels is ie enorm voor ADO. Onze dochter van 5 is trouwens helemaal ADO. Zij voelt zich hier helemaal thuis. Vroeger zat ze bij Telstar op de tribune en maar nu maakt ze op school alleen nog groengele knutseldingen. Want ADO wint veel vaker. En mijn man zit elke thuiswedstrijd op de tribune hier en de meeste uitwedstrijden gaan we samen.”

Over Telstar gesproken, toen je daar ruim vijf jaar terug solliciteerde, schreef je: Als jullie ballen hebben, nemen jullie mij aan.
“Ja, ik vind het wel leuk om woordspelingen te maken. Het is een mannenwereld, dus ik dacht: ben je een echte vent, dan neem je mij aan. Heb je ballen, dan durf je dat aan. Daar sloegen ze wel op aan.”

Omdat je niet van suiker bent?
"Precies. Als ik dat wel was, had ik ook niet gepast in deze wereld. Ik was op dat moment wel hoogzwanger, dus misschien wat kwetsbaarder. Pieter de Waard, de voorzitter, vond dat geweldig. Voor mij is hij ook een voorbeeld geweest. Hij heeft mij dingen geleerd over de diepere betekenis van een voetbalclub en wat je kunt bereiken met het platform dat je hebt. Hij zei altijd: Jij bent de enige normale die we hier hebben, maar omdat je vrouw bent, ben je toch weer een beetje bijzonder. Maar ik was al bijzonder voor hem omdat ie me hoogzwanger had aangenomen, dat vond ie mooi.”

‘Iemand zei: Ik heb al vijftien mensen begraven zien worden van deze club. De waarde die ADO voor al die mensen heeft, is ongekend. Deze club mag nooit weg. Hij heeft te veel betekenis voor Den Haag’

Wat was de diepere betekenis van een club als Telstar?
“Ja, dat was hij vooral. Pieter was het uithangbord van de club, en hij deed bijzondere dingen. Telstar was en is heel erg een knipoog naar serieuze clubs. Met opmerkingen als: Twee keer 45 minuten voetbal is een onderbreking van een prachtig avondje Telstar. We hadden een keer een marketingcampagne met de test: Ga staan als je voor Telstar bent. En dan een illustratie van een man in een rolstoel. Die man was onze communicatiemanager. Als je hem niet kent, vind je het niet kunnen, ken je hem wel, dan vind je het geweldig. Tegendraadse gekkigheid, niet bang zijn, gewoon durven. Ik heb er wel hard aan gewerkt om van die rariteitenshows kwaliteitscampagnes te maken. Zo wilde Pieter een parfum lanceren dat stonk naar rotte vis, want: IJmuiden. Een geweldig idee, maar uiteindelijk zijn we een samenwerking aangegaan met Marcel’s Green Soap, een topmerk op het gebied van parfums. We verpakten het met een stalen draad in vetvrij krantenpapier, zoals met vis gebeurt, en we noemden het Frank Nr Six, naar onze aanvoerder Frank Korpershoek. Het was nog steeds iets geks, maar ook een kwaliteitsproduct waar we een half jaar lang de media mee hebben gehaald. Pieter is na zeventien jaar gestopt bij Telstar, ik ben weg, maar we drinken nog geregeld een biertje samen.”

Ga je binnenkort een vrouw als hoofdtrainer aanstellen? Volgens Pierre van Hooijdonk gaat dat niet werken.
“Ja, ik hoorde zoiets. Is ie weer de fout ingegaan. Sherida Spitse heeft aangegeven dat ze graag ooit de mannen van Ajax wil trainen en ik denk ook wel dat ze dat zou kunnen. Sarina Wiegman zou het zeker kunnen. Weet je wat zo stom is van Pierre? Hij ging al eens de fout in met zijn kritiek op de eerste vrouwelijke scheidsrechter die hij door het slijk haalde en waarvoor hij excuses moest aanbieden. Een jaar ervoor was hij nota bene ambassadeur van de Leeuwinnen en stond hij boven in de bus mee te juichen toen ze Europees kampioen waren geworden. Het is jammer dat hij nu weer deze uitspraken doet. Als je om mijn mening vraagt: er zijn vrouwen die het niet kunnen en er zijn vrouwen die het wel kunnen. En als de rest van de wereld dat moeilijk kan accepteren, dan is dat maar zo. Er zijn al genoeg vrouwen die mannen trainen, alleen nog niet hoogste niveau. Al heb je in Duitsland wel Marie-Louise Eta, zij is assistent-trainer bij Union Berlin.”


Over tien jaar is het de normaalste zaak van de wereld?
“Dat weet ik niet. Maar bij ons is in de organisatie de verdeling man-vrouw al vijftig-vijftig. Ik moest ook altijd wel lachen als we namens Telstar naar Zeist gingen voor een KNVB-overleg. Onze delegatie bestond uit een jonge vrouw, een man in een rolstoel en een jongeman van Turkse afkomst. Terwijl daar verder alleen maar witte mannen waren van middelbare leeftijd en 25-jarige blonde boys. Ach, het is ook maar net in welke wereld, in welke bubbel je zit. Ik begeef me als vrouw al mijn halve leven in het voetbal, dus voor mij is het normaal.”

Je voetbalt zelf ook nog?
“Ja, in de zaal bij Geel-Wit. Maar ik heb zelden tijd. Dit seizoen is het er drie keer van gekomen.”

Waar speel je het liefst op het veld?
“Op 10. Kan ik me overal mee bemoeien. Liefst in een 4-4-2 systeem, zodat ik de diepte in kan duiken en kansen kan benutten. Ik hoef niet per se te scoren, een assist geven is ook leuk, liefst een steekballetje.”

Je hebt ook een favoriete voetballer?
“Nee, ook nooit een favoriete club gehad. Ik had ooit een bijbaantje bij AZ, ik heb veel in de Arena gewerkt als marketeer, dingen voor PSV en Feyenoord gedaan, heel veel voor de KNVB, later bij Telstar gewerkt, en nu dus ADO. Al die clubs zitten in mijn hart. Net als alle clubs van al die leuke mensen die ik dagelijks ontmoet. ”

Nu draait alles in jouw voetballeven om ADO. Prachtig stadion, prachtige club die eigenlijk in de eredivisie thuishoort.
“Ja, we moeten ook echt promoveren om de financiële uitdagingen aan te kunnen. Promotie gaat daar echt bij helpen. En de mensen verdienen het ook zo. Gisteren hadden we vrijwilligersavond, 250 mensen met zoveel passie voor de club. Die mensen zetten zich in voor een ontelbaar aantal goede doelen; zo helpen ze gedetineerden om na hun straf bij sponsors te mogen werken… Deze club is zo maatschappelijk betrokken met zoveel mooie acties en onder de vlag van ADOGroen zijn zoveel mensen zo actief met prachtige, duurzame initiatieven. Laatst sprak ik mensen bij het tienjarig bestaan van OldStars, onze seniorenclub voor 60-plussers die ook onderdeel zijn van deze tak van de club. Zei er één: Ik heb al vijftien mensen begraven zien worden van deze club. De waarde die ADO voor al die mensen heeft, dat is echt ongekend. Deze club mag nooit weg. Hij heeft te veel betekenis voor Den Haag. En ver daarbuiten.”

Denk dat we van geluk mogen spreken dat onze oud spits Marius van Mil op de bank begint vandaag. Tegen zo’n levensgevaarlijke spits spelen wij maar zelden tegenwoordig. Heeft toch een hoop keepers nachtmerries gegeven in het verleden. Heb ook gehoord dat hij nog steeds net zoals in z’n ADO tijd elke zaterdagavond in de gym zit dus hij heeft ook veel fysieke kracht. Iets wat waem en siereveld niet hebben

grijze gek schreef:

En bij een miljoen blijft het dus..........goed onderhandeld, Die levert straks miljoenen op voor Basel

Ik snap de frustratie bij sommigen. Alleen is 1 miljoen euro een extreem hoog bedrag voor een speler met slechts 18 wedstrijden in de KKD. Er zijn in het verleden zelden jongens voor eenzelfde soort bedrag verkocht met zo weinig ervaring.

Verder is het ook voor ADO positief als Van Breemen dadelijk een volgende stap maakt. Dan zullen andere clubs sneller geneigd zijn om een talent van ADO te strikken.

Het grote probleem in mijn ogen is echter dat we momenteel té weinig kapitaal in het veld hebben staan. Waem, Asante én Wentges zijn de enige jongens die een flinke transferwaarde vertolken. Echter speelt alleen Waem momenteel en dus is er weinig hoop op een volgende grote uitgaande transfer in de zomer.

grijze gek schreef:

Inderdaad een 2e spits erbij en die lange dwarrel mag dan af en toe invallen, jezus wat was die gozer slecht gisteren, met zo'n lichaam moet je toch een bal kunnen afschermen, alles springt van zijn voeten, doe mij die spits van Cambuur maar

Ik heb al wat langer mijn twijfels over Veerman. Bij Volendam speelde hij in een team dat noodgedwongen countervoetbal speelde en daar door kreeg hij de ruimte. Bij ons wordt hij, hoe behoudend wij ook spelen, vaak aangespeeld in de zestien en dan blijkt dat hij te weinig techniek en souplesse heeft om tot doelpunten te komen. En gaten trekken voor opkomende middenvelders: ik zie het hem zelden doen.

Bovendien heb ik sterk de indruk dat hij van der Sande flink in de weg loopt waardoor die minder tot zijn recht komt. En misschien geldt hetzelfde wel voor van Mieghem.

Kortom: een ander soort spits erbij of in plaats van zou geen overbodige luxe zijn.

Verhaal uit de VI - interview met Kalezic.

Van enorme leegte naar KKD-top: hoe Kalezic zorgt voor rust bij ADO

09.00 uur,
Vandaag
Opslaan

Door Freek Jansen Freek Jansen
INTERVIEW
Na een periode vol sportieve en bestuurlijke onrust is dit seizoen alles anders bij ADO Den Haag. Aan de hand van trainer Darije Kalezic (53) nestelt de Residentieclub zich weer in de top van de Keuken Kampioen Divisie. Het verhaal van een Bosnische pragmaticus over de Haagse wederopbouw, een sterk aanpassingsvermogen en bevlogen vakmanschap.
Dit verhaal is afkomstig uit het VI-weekblad. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Vanavond (vrijdag) een topper in de KKD: FC Emmen-ADO Den Haag. Het is snel gegaan met ADO.
‘We kunnen met zijn allen heel tevreden zijn over de start van dit seizoen. Helemaal als je de achtergronden kent, want de eerste duels moesten we noodgedwongen nog de nodige aanpassingen doen. Maar dat wisten we vooraf en hebben daar ook niet te lang bij stilgestaan. De ontwikkeling van het team stond in de afgelopen periode voorop, maar wel in combinatie met presteren, aangezien we niet achterop wilden raken bij de grote groep clubs in de Keuken Kampioen Divisie die om promotie spelen. Dat is gelukt en we komen nu in de volgende fase van onze wederopbouw. Daar past een topduel bij zoals komende vrijdag in Emmen, een mooi meetmoment weer voor ons waar we staan.’
Wat trof u aan begin juli op uw eerste werkdag als trainer van ADO Den Haag?
‘Een enorme leegte. De directie, met technisch directeur Joris Mathijsen en algemeen directeur Natascha van Grinsven-Admiraal, was net geïnstalleerd, maar er waren geen assistent-trainers, geen scouting en slechts vijf spelers van de eerste selectie, van wie er afgelopen seizoen twee minuten maakten als basisspeler. Twintig spelers waren vertrokken.’
'De directie, de technische staf, de spelersgroep: bij ADO is na afgelopen seizoen het roer omgegooid en alles anders ingericht. De club is gewoon helemaal opnieuw begonnen'
Dat klinkt even bizar als rigoureus.
‘Het was gewoon de realiteit. De directie, de technische staf, de spelersgroep: bij ADO is na afgelopen seizoen het roer omgegooid en alles anders ingericht. De club is gewoon helemaal opnieuw begonnen. Maar dit is mij in de gesprekken duidelijk kenbaar gemaakt en triggerde mij ook om deze uitdaging aan te gaan. Na twee jaar Jong FC Utrecht verlangde ik weer naar het hoofdtrainerschap van een eerste elftal. Dat verlangen kwam samen met de wens van ADO om op zoek te gaan naar een trainer met een heel duidelijk profiel. Dat gaf Joris Mathijsen aan in het eerste gesprek. Hij en Scott McLachlan waren op zoek naar een trainer die ervaring heeft met kampioen worden in de Eerste Divisie, die ervaring heeft in de Eredivisie, die een team kan bouwen en jonge spelers ontwikkelen, met beperkte middelen maximaal kan presteren, en dit voor elkaar krijgt met zowel Nederlandse als buitenlandse spelers in de selectie.’
‘Ze kwamen bij mij uit, de gesprekken waren goed en eerlijk. Natuurlijk had ik zelf ook de nodige vragen, want ik heb de afgelopen jaren de ontwikkelingen bij ADO ook wel meegekregen. Joris Mathijsen en Scott McLachlan schetsten een helder beeld en dat de wederopbouw deze zomer zou beginnen. Met als doel om binnen twee jaar te promoveren naar de Eredivisie. De combinatie van een nieuw project, waarbij vrijwel alles vanaf de grond moet worden opgebouwd met een duidelijk doel trok mij aan.’
U noemt de naam van Scott McLachlan. Hij is het hoofd voetbalzaken van de groep Global Football Holding (GFH), waar jullie Amerikaanse eigenaar ook grootaandeelhouder van is, en tevens jullie aanspreekpunt op technisch vlak vanuit de eigenaar Bolt ADO Den Haag Holding LLC. Hoe groot is zijn invloed?
‘Scott McLachlan is heel erg betrokken bij ADO, op een goede manier. Joris Mathijsen heeft het meeste contact met Scott, maar met zijn drieën praten we sowieso elke week een keer met elkaar om van alles te bespreken. Dat ervaar ik als zeer prettig. Scott is al dertig jaar actief in het topvoetbal, jarenlang topscout geweest bij Chelsea en heeft een rijk netwerk. Vanuit Global Football Holdings is hij naar voren geschoven om meerdere clubs in Europa op technisch vlak te leiden. Zo zijn Brøndby IF, Estoril en SK Beveren in handen van de investeringsmaatschappij, terwijl ze ook een aandeel hebben in Crystal Palace en FC Augsburg. Scott is bij alle clubs op technisch vlak aanwezig en na afgelopen seizoen vanuit onze eigenaar ook nadrukkelijker bij ADO geposteerd omdat er veel moest gebeuren. De wisselwerking is goed en natuurlijk hebben we het daar in de gesprekken ook uitvoerig over gehad. Welk raamwerk is er en wie pakt welke rol op? Daar is heel open over gesproken en dat moet ook, want onderling vertrouwen is voor mij een cruciale voorwaarde om succesvol samen te werken.’
Blije gezichten bij de spelers van ADO Den Haag na de 4-1 overwinning op Jong AZ.
© Pro Shots/Toon Dompeling
Blije gezichten bij de spelers van ADO Den Haag na de 4-1 overwinning op Jong AZ.
Wie bepaalt het selectiebeleid?
‘Dat gebeurt in goede harmonie. Aangezien we vrijwel geen spelers hadden, konden we heel gericht functieprofielen per positie opstellen. Die profielen zijn door mij en Joris samengesteld en vervolgens zijn wij drieën dat heel gericht gaan invullen met spelers vanuit ons netwerk. Daarin hebben we allemaal ons aandeel gehad. Om voorbeelden te geven: Joris was wekenlang bezig met spelers als Daryl van Mieghem en Henk Veerman, ik ging Matteo Waem en Kürsad Surmeli aanbevelen. Toen ik hoorde dat Jort van der Sande opeens vrijkwam, heb ik dat direct bij Joris bekend gemaakt. Hij pakte meteen door, want hij wilde hem destijds ook al naar Willem II halen. Spelers als Justin Ché en Henri Koudossou kwamen bijvoorbeeld dan weer uit het netwerk van Scott. Die legde hij aan Joris voor, en dan gingen wij uitvoerig beelden bekijken.’
‘Niets werd ons opgelegd en andersom ook niet. Met elkaar zijn we secuur te werk gegaan en is tot de laatste dag van de transferperiode de tijd genomen om de selectie in te richten. We wisten daarom ook dat we in de eerste competitieduels niet over de volledige spelersgroep konden beschikken. Dat was als trainer soms wel irritant, want je wil natuurlijk het liefst zo snel mogelijk naar een vast elftal toewerken. Maar het was een duidelijk onderdeel van de wederopbouw, dus hebben we het zo goed mogelijk proberen in te vullen. Dat is volgens mij wel gelukt en nu hebben we met veertien nieuwe spelers de selectie op orde om voor de prijzen mee te doen. En geen enkele speler is gekomen waar Joris en ik niet overtuigd van waren.’
Na jaren met grote financiële verliezen viel op dat ADO zich met spelers als Veerman, Van Mieghem en Van der Sande kon versterken op de transfermarkt.
‘Dat klopt, alleen vergeet niet dat we financieel ook uitstekende zaken hebben gedaan. Finn van Breemen, een eigen talent, is voor ongeveer één miljoen euro verkocht aan FC Basel. Van de verkoop van Milan van Ewijk van SC Heerenveen naar Coventry City vloeide een mooi bedrag terug naar ADO en dan heb je het nog over twintig spelers die van de loonlijst afgingen met aflopende contracten, waaronder ook Thomas Verheydt. Naar mijn inzien is nog altijd een deel gebruikt om schulden af te lossen, maar er kon ook een groot deel worden geherinvesteerd in de selectie. En dat was natuurlijk ook nodig, want er moesten goede spelers bij komen.’
'ADO moet een stabiele Eredivisie-club worden'
Wat is voor dit seizoen realistisch om van ADO Den Haag te verwachten?
‘ADO moet een stabiele Eredivisie-club worden. Als je kijkt naar de stad, de historie, het stadion, de fans, dan verdient deze club een mooie plek in de subtop de Eredivisie.’

© Pro Shots/Toon Dompeling
Het eeuwige verhaal van de Sleeping Giant achter de duinen.
‘Dan moet je wel presteren en dat moet gaan gebeuren. Het doel is om binnen twee jaar te promoveren en daar loop ik niet voor weg. Dit seizoen zijn we helemaal opnieuw begonnen, dus zal het niet allemaal in één rechte lijn omhoog gebeuren. Maar we willen wel meedoen om de bovenste plekken, met een grote groep clubs met FC Groningen, Willem II, FC Emmen, NAC Breda, SC Cambuur, De Graafschap, Roda JC. Stuk voor stuk grote clubs, die ook willen promoveren, waarbij het verschil is dat zij een betere basis voorafgaand aan dit seizoen hadden staan. Daar zijn wij nu mee bezig en het begin is goed. Tegelijkertijd zijn de supporters realistisch qua verwachtingspatroon, vanuit hun kant wordt zelfs gesproken over een tussenjaar. Want zij beseffen als geen ander waar we vandaan komen.’
'Overal waar ik trainer ben, zijn kraakheldere afspraken, heerst duidelijkheid en ontstaat rust'
We horen zelfs geluiden dat het rustig is bij ADO. Het moet niet gekker worden.
‘Overal waar ik trainer ben, zijn kraakheldere afspraken, heerst duidelijkheid en ontstaat rust. Toen ik bij De Graafschap trainer was, kwam Raymond Willemsen van De Gelderlander geregeld naar me toe: “Het is hier nog nooit zo rustig geweest Darije, ik weet haast niet meer waar ik over moet schrijven!?” We speelden met De Graafschap stabiel boven de degradatiestreep in de Eredivisie. Met Roda JC, hetzelfde verhaal. De journalisten van L1 spraken me er op een gegeven moment ook op aan dat het zo opvallend rustig was bij de club.’
‘Dat die geluiden nu bij ADO doorsijpelen, verbaast mij dan ook niet. Het draait weer om voetbal en mijn visie en aanpak zijn voor iedereen helder. Ik zorg dat mijn omgeving, zowel spelers, de staf als andere mensen binnen de club, weten wat er wordt verlangd en ben continu in contact met die mensen. Er zal nooit ruis op de lijn zitten en daarmee voorkom ik ook onduidelijkheid, die weer voor onrust zorgt. Zo heb ik altijd gewerkt en door mijn ervaringen als hoofdtrainer in de afgelopen vijftien jaar is dat alleen maar gegroeid.’
Maar hoe gaat een trainer te werk met een volledig nieuwe selectie?
‘We begonnen in juli met vijf/zes spelers van de A-selectie, aangevuld met allemaal spelers van Jong ADO Den Haag. Die kregen de kans om zichzelf te laten zien, in afwachting van de nieuwe versterkingen. Tegelijkertijd moet je bouwen aan eenheid, aan een duidelijke speelwijze met spelprincipes, die weer trainbaar maken om de ploeg te laten groeien en daarbij ook rekening houden met dat het beoogde nieuwe elftal door veel nieuwe spelers nog samengesteld gaat worden.’
‘De zomermaanden waren hectisch en intensief. Het kwam geregeld voor dat ik na een lange dag nog even een deel van de nacht doortrok achter de laptop, om potentiële nieuwe spelers te bekijken. Alles met als doel om de spelers die er al waren beter laten worden, maar ook nieuwe betere spelers naar ADO te halen. Het uitgangspunt was voor Scott, Joris en mij ook heel simpel: alle nieuwe spelers moesten beter zijn dan de spelers die we al hadden. We gingen dus heel kritisch te werk.’
‘Op het trainingsveld was ik elke dag met de spelers bezig die ik tot mijn beschikking had. In mijn wekelijkse blok trainingsschema’s heb ik vaste trainingsoefeningen week in week uit juist herhaald. Dat was enerzijds gericht op het ontwikkelen van onze speelstijl en de principes, maar ook met oog op de wekelijkse binnenkomst van nieuwelingen. Op het moment dat een nieuwe speler instroomde werd hen al snel duidelijk wat er werd verwacht bij ADO, aangezien de rest van de groep vertrouwd was met de oefeningen. Met toevoer van betere spelers ging het niveau van de trainingen omhoog, waardoor de spelers een extra tandje bij moesten schakelen. Zo heb ik mijn trainingsbeleid en teamontwikkeling heel gericht moeten aanpassen naar wat de situatie op dat moment het meest nodig had en ik voelde op een gegeven moment dat we stappen maakten. Met de groep, maar ook met de staf. Levi Schwiebbe werd in het begin vanuit de jeugd erbij gezet als tijdelijke assistent-trainer, want die functies waren niet bezet. Met Levi ontstond een goede klik en hij is er nu vast bij, net zoals ik na een maand Regilio Vrede als assistent erbij kreeg, met wie ik in het verleden al goed heb samengewerkt bij Roda JC en MVV. Op meerdere vlakken viel de puzzel dus steeds meer in elkaar.’
Het bestaan van voetbaltrainer heeft u gebracht tot Saoedi Arabië, Nieuw-Zeeland en Indonesië, maar ook tot trainer van de beloften van De Graafschap, PSV en FC Utrecht. Het hele pakket?
‘Zo voelt dat zeker. Als speler bij De Graafschap beleefde ik een natuurlijke overgang naar een bestaan als trainer, waarna een boeiende reis begon. Met Zulte Waregem en Stockport County ervaringen in België en Engeland, maar de grote avonturen vonden in Azië en Australië plaats. In 2016 was Saoedi-Arabië al een voetballand in opkomst en dat heb ik bij Al-Taawoun ervaren. Tegelijkertijd was het qua gewoonten en gebruiken ook een aparte gewaarwording. Zo mochten spelers bijvoorbeeld alleen met verzorgde kapsels het veld op. Met tondeuses stonden de officials voor de wedstrijd klaar om de spelers te verzorgen, pas dan mochten ze meedoen.’
‘In Nieuw-Zeeland maakte ik met Wellington Phoenix in de Australische A-League weer hele andere dingen mee. Daar was het vooral reizen. Een uitwedstrijd was al snel vier uur vliegen, op bezoek bij Perth zat je negen uur in het vliegtuig. Dat zorgde ervoor dat je als trainer met de staf om je heen continu aan het afwegen was wat qua intensiteit mogelijk was, maar ook zaken als rust, blessurepreventie en voeding heb ik daar op een hele andere manier leren kennen. In Indonesië, een land met een grote tegenstelling van armoede en rijkdom, maakte ik bij PSM Makassar de totale voetbalgekte mee. We speelden wedstrijden voor tachtigduizend man in een stadion en overal werd je aangeklampt. In de stad Makassar, met twee miljoen inwoners, kon ik geen moment even normaal over straat lopen. Als ik even ergens koffie wilde drinken, deed ik dat wat later op de avond en vaak met een petje op, anders was er gewoon echt geen beginnen aan. Heel bijzonder om te ervaren wat voetbal los kan maken.’
Wat heeft u als trainer vooral meegenomen uit al die avonturen?
‘Dat je als trainer onder alle omstandigheden moet kunnen werken. Het aanpassingsvermogen is een onderschat goed als trainer, daar kan geen trainerscursus aan tippen. Je moet je eigen visie en aanpak hebben, maar wel flexibel kunnen zijn naar je omgeving. Niet alleen met alle afwijkende factoren in het buitenland, maar dit geldt ook voor omstandigheden in Nederland. Op een trainerscursus leer je het bestaan als trainer onder vaak gewenste omstandigheden, maar in de praktijk komt dat zelden voor. Neem de voorbereiding met ADO dit seizoen. Dan moet je jezelf voortdurend kunnen aanpassen, situatief managen, en tegelijkertijd wel vanuit je visie het beste nastreven.’
‘Waar ik ook ben, ik pas mij aan mijn toegediende functieomschrijving aan, ben loyaal, werk taakgericht en bevlogen. Het belang van mijn werkgever staat altijd op de eerste plaats. Dat heb ik altijd gehad. Toen ik vanuit Bosnië als speler bij RKC Waalwijk kwam, was er geen taalcursus vanuit de club. Maar ik ging er zelf naar op zoek, in mijn vrije tijd ging ik met mijn eerst verdiende geld een Nederlandse taalcursus volgen. Pas na een half jaar kwamen ze er bij de club achter dat ik de taal aan het leren was. Zo heb ik mezelf ontwikkeld, waarbij Nederland mijn voetballand is, maar ik de buitenlandse invloeden nooit ben vergeten. Die combinatie heeft mij gevormd tot de trainer die ik ben.’
Pragmatisch in de aanpak, maar met het resultaat voorop.
‘De Hollandse school is mooi, ook met ADO hebben wij tot nu toe laten zien dat wij liefst aanvallend en dominant willen voetballen, maar dat moet wel de winst opleveren. Bij alles wat we dit seizoen doen, moet dat voorop staan. En die spirit voel ik ook om me heen binnen ADO. Als club moeten en kunnen wij nog veel beter, alleen voor dit moment mogen we tevreden zijn. Dat merk ik ook aan de supporters. Ik voel de waardering, de spelers voelen de steun, en na elke overwinning wordt het samen gevierd. Zij zijn geweldig. Dat is misschien wel de belangrijkste basis die we aan het leggen zijn met de club: samenbouwen aan een nieuw ADO. Met promotie als het ultieme doel.’
Wat vind je van dit artikel?

Wat een belangrijke overwinning. Kan de club en omgeving twee weken van genieten.

Ik heb niks met shirts maar deze Escher-uitgave is meer dan prachtig. Zelden in mijn leven zo'n schitterend ontwerp gezien. Superlatieven schieten tekort.

Sprinkhaan070 schreef:

Nee Kees

Bewijs is geleverd. Zelfs ik zit er weleens naast met een voorspelling. Wel zelden overigens.
Zo zonde dat onnodige gelijkspel gisteren.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Langebach2, JP, bimboembam, Marcie, Koos43, Oldtimer o, rh_vakc, Aad, Ronaldo, Dappere dodo en 86 gasten.

Bekijk de topshouts