Trending: ideho veerman spelers sande team terecht

VI PRO
Onvermijdelijke stap terug ADO Den Haag na dertien seizoenen
Pro Shots
Onvermijdelijke stap terug ADO Den Haag na dertien seizoenen
15.00 uur
0
Opslaan
Door Chris Tempelman Chris Tempelman
ADO Den Haag is Eredivisionist af. De rekening voor de chaos is gepresenteerd. Wat nu? Wie het weet mag het zeggen, maar niemand weet het.

Mondkapjes als redding. Het tegenwoordig noodzakelijke lapje voor de neus en de mond diende bij sommige als gewenst schild. De grimas op het gelaat kon verborgen worden gehouden. Emoties namen vanzelfsprekend de overhand bij mensen die nauw betrokken zijn bij hun club. De waterige ogen vertellen hun verhaal, een onbedekt triest gezicht zien we niet. Door de mondkapjes. ‘Degraderen went nooit’, erkent ADO Den Haag-trainer Ruud Brood. ‘Teleurstellend’, sipt Gianni Zuiverloon. Even later gebruikt de routinier treffendere bewoordingen. ‘Gewoon klote, ik weet geen ander woord, ik heb er eigenlijk geen woorden voor.’ De holle ogen en treurige blik zijn echt, als je dit kunt acteren is er een andere carrière onbewandeld gebleven.

Brood en Zuiverloon namen de zware taak op zich om de pers na afloop te woord staan. Chapeau voor de eerlijke, kwetsbare manier waarop ze dat deden, complimenten voor de tijd die ze namen. ‘Hier staan is geen pretje’, zei Zuiverloon eerlijk. ‘Het is een hard gelag’, noemde Brood uit. Ze staarden soms voor zich uit terwijl ze hun gevoelens deelden. Brood vatte het kernachtig samen. ‘Ik zit nog vol in de emotie, het is nog aan het landen.’ Dat laatste is op zich vreemd, want van heinde en verre kondigde de degradatie zich aan. Maar juist die plotselinge opleving maakte de definitieve knock-out zo pijnlijk. ‘Ik geloofde er echt in, zeker na de laatste weken’, bekent Brood. ‘Nu zie ik van alles om me heen en moet ik ook mijn eigen emoties in toom houden. Iedereen zit er zwaar doorheen. Dat is logisch. We hadden het vertrouwen dat we vandaag konden winnen. Nu zie ik spelers, stafleden en clubmensen treuren, dat komt hard binnen. Het doek is gevallen, de klap komt echt hard aan.`

Zuiverloon vulde aan: ‘Ik ben emotioneel ja. Voor mijzelf, de club en de fans. Dit is een veel te mooie club om een divisie lager te spelen.’ De verdediger is ook eerlijk. ‘We hebben het verkloot, maar natuurlijk niet alleen vandaag. Het is al eerder misgegaan, het is gewoon zonde. We hebben onszelf deze kans gegeven de laatste wedstrijden en dan begin je zo aan een wedstrijd. Toch de spanning misschien, ik weet het niet. Het was bizar. Eerst de paal raken, dan achter komen, een rare tweede goal, een strafschop missen. Misschien was deze wedstrijd tegen Willem II wel een beetje een samenvatting van het seizoen.’


© Pro Shots
De klap dreunde na. Bij iedereen die de club een warm hart toedraagt. Clubliefde kent geen divisie wordt er weleens gezegd, maar op de dag dat er na dertien seizoenen een einde komt aan een verblijf op het hoogste niveau tellen dat soort dooddoeners niet. Begrijpelijke emoties, nauwelijks te bedwingen tranen en frustratie en onbegrip nemen de overhand. Ook bij supporters. De gemiddelde ADO-aanhanger reageert rauw en eerlijk op dat wat hij ziet en hoort. Soms geremd door de juiste kennis van zaken en dus intuïtief, maar vaak ook juist door te weten wat er speelt. Op social media spuwen fans hun gal, laten zij hun frustraties de vrije loop, wijzen ze schuldigen aan. Martin Jol en Mohammed Hamdi krijgen het zwaar te verduren, de tactische keuzes van de trainer worden betwist, aangetrokken spelers die de ploeg moesten redden krijgen er van langs. Op de dag waarop degradatie een feit is als bestuurder, trainer of speler de social media even laten voor wat ze zijn is een aanrader. Of je moet een tikkeltje masochistisch zijn.

De beelden van een oprecht balende John van Zweden waren al snel tot gifje gesmeed. Geen beter vermaak dan leedvermaak wordt er vaak gezegd en zeker in het geval van het twitterfenomeen alias de behangkoning geldt dat. ‘ADO Den Haag degradeert nooit meer’, stuurt hij al maanden de wereld in. Het is supportersgedrag van iemand die tegen de directie aanschurkt. Als je dan ook nog in een wanhopige pose door de camera gevangen wordt, is twitter ongenadig. Het siert Van Zweden dat hij Willem II feliciteert, er komen regelmatig immers minder vleiende woorden uit zijn toetsenbord. Van Zweden roept enige aversie op, ADO Den Haag inmiddels ook. Als je nog weleens bij andere clubs in het land komt dan proef je een zekere afkeer als het over ADO Den Haag gaat. Het wordt niet altijd uitgesproken, maar minzame lachjes en opmerkingen tussen de regels door maken wel duidelijk dat de sympathie vaak niet ligt bij de residentiebewoners. Dat de club vorig jaar niet degradeerde terwijl het al vrij kansloos op de ranglijst stond, speelt zeker een rol. Ook al erkende ADO Den Haag ruiterlijk dat het geluk had gehad.

Het onnavolgbare transferbeleid van de voorbije jaren, het vele geklaag en gezucht over vermeend onrecht en het gedoe met de Chinezen en de overnameperikelen, het bepaalt het heersende beeld. Niemand gunt ADO Den Haag degradatie, maar dat het een verdiende beloning (of een logisch gevolg) is voor de chaos van de afgelopen jaren wordt overal onderschreven. En zo is het natuurlijk wel. Clubliefde kent geen divisie, maar clubliefde verblindt ook niet. Als zelf diehard-supporters en mensen met een groen-geel hart moeten erkennen dat er behoorlijke fouten zijn gemaakt dan is dat een veeg teken. Ook Brood ontkende niet dat de degradatie terecht is. ‘Je staat waar je staat, dan moet je geen verhaaltjes verzinnen, maar dat onder ogen zien. Er is veel gebeurd. Het aantal centrale verdedigers dat geblesseerd is geraakt is bizar, om maar eens wat te benoemen. We hebben onszelf vaak niet beloond. We waren aangesloten, wilden ons er tussenwringen en dachten dat het zo maar nog kon. Na Utrecht-thuis hebben we een knop omgezet. Wat we de voorbije weken gedaan hebben kostte veel energie, maar het was knap. Wat we tegen Willem II hebben laten zien, was niet goed. 0-3 achter bij rust, dat is hard, keihard.’ De toekomst van ADO Den Haag is omgeven door vraagtekens, Brood weet het. ‘Onze strijd is helaas voorbij, aan de andere kant duurt de strijd nog voort. Ik hoop dat we snel vooruit kunnen kijken. Dat moet, tijd is een vijand.’


© Pro Shots
‘Hopelijk snel weer terug in de Eredivisie.’ Het klinkt bemoedigend, maar juist dat is het probleem. Het moeras in de Keuken Kampioen Divisie heeft een aanzuigende werking. Vraag het NEC, Roda JC, De Graafschap, NAC en Excelsior. Zelfs Sparta en VVV zullen het beamen, Cambuur ook. Niet na één seizoen terug betekent drassig drijfzand onder de voeten en moeilijk stappen kunnen zetten. In de situatie waarin ADO Den Haag zich nu bevindt, is een herstart op vele vlakken een vereiste, maar de vrees dat er geen tempo gemaakt kan worden, dat er geduldig gewacht moet worden op wat er komen gaat, zorgt voor een uiterst mistig toekomstperspectief.

Doelman Martin Fraisl verwoordde het op vrijdag, toen hij nog als een opperpositivo de kansen van ADO Den Haag op sportief vlak duidde, misschien wel het meest treffend. Op de vraag over zijn toekomst meldde hij tussen neus en lippen door dat hij van ADO nog niets had gehoord. Zijn uitleg was veelzeggend en logisch. ‘Dat kan ook niet gezien de situatie. Niemand weet hoe het gaat lopen, wat is de visie en wat is het beleid.’ Het zijn vragen die ook bij Brood opspelen. Is de start een niveau lager misschien wel de enige redding voor de club? ‘Vind je het heel erg dat ik dat nu niet zo zie’, antwoordde Brood. ‘Ik snap de opmerking en ik denk dat ik er op een later tijdstip misschien best ook zo over kan denken.’ Snel schakelen om een nieuwe start te maken is geboden, maar hoe dat moet bij een club die levensgrote zorgen heeft over de toekomst. De overnameperikelen, de huidige status quo, de financiële zorgen, geen technisch manager of directeur, wie blijven er en wie gaan er weg. ‘We moeten evalueren’, gaf Brood toe. De manier waarop Brood reageerde, deed vermoeden dat hij duidelijke antwoorden wil hebben eer hij de sportieve wederopbouw vorm wil geven. ‘Er moet een plan zijn, een visie, een beleid. Hoe wil je het gaan doen? Er moet gesproken worden, dat lijkt me duidelijk.’

Dat ADO Den Haag naar de wedstrijd tegen mededegradatiekandidaat Willem II toeleefde in een opmerkelijk goede stemming, was logisch en wonderbaarlijk tegelijk. Twee zeges deden wonderen, plotseling was hoop geloof geworden en ineens was daar die Haagse bluf die eigenlijk al tijden goed verstopt was gebleven. Dat de zeges op Feyenoord en PEC Zwolle meer toe te schrijven waren aan de belabberde tegenstand van de opponenten dan aan de eigen Haagse dadendrang werd zorgvuldig genegeerd. Tegen Willem II bleek dat een beetje serieuze tegenstander die ergens voor knokte geen partij was. De 0-3 ruststand was ontluisterend en confronterend. Na vijfenveertig minuten voetbal in een do-or-die-wedstrijd was het klaar.

ADO Den Haag was als een examenleerling die ruim driekwart jaar de studieboeken niet aan had geraakt

In de perskamer, daar waar ADO Den Haag dankzij de gastheren altijd van Eredivisie-niveau is gebleven, was de berusting zichtbaar. ‘Het voorlopig laatste broodje worst in de Eredivisie’, werd de Haagse versnapering genoemd. ‘Het is klaar mensen, niemand die weet hoe het vanaf hier verder gaat.’ De val verrast alsnog. ADO Den Haag was als een examenleerling die ruim driekwart jaar de studieboeken niet aan had geraakt en die op vriendelijk doch dringend verzoek van de ongeruste ouders drie weken voor het uiteindelijke examen toch de benodigde literatuur maar even openslaat. Dat is zoals bekend te laat. Dan kun je voor jezelf het gevoel hebben dat je er nog alles aan gedaan hebt, maar dan houd je jezelf voor de gek. Nu roepen dat het nog mogelijk was, was mathematisch te verdedigen maar het was ook een vorm van wegkijken. De meeste spelers wisten het heus wel. ‘Je moet doen alsof je er nog in gelooft’, meldde een speler. Doen alsof, dat vertelt het verhaal. Doelman Fraisl deed niet alsof, hij toonde zich zoals hij is. ‘Als een speler thuis komt en zijn vrouw, vriendin of ouders en vrienden zeggen hem dat het slecht is en dat het niet meer kan, dan ga je dat geloven. Ik zeg dat ze niet moeten luisteren naar die bullshit.’ Spelers als Fraisl hebben een bijsluiter. ‘Je haat me of je houdt van me’, bevestigde hij. Het probleem is dat ploeggenoten hun afkeer niet uitspreken. Je zag spelers denken wat ze met hem aan moesten. Toch moet de aanwezigheid van Fraisl ook de ogen openen. ‘Die heeft zich wel in de kijker gespeeld, ik verwacht dat hij een mooie nieuwe club vindt’, aldus Brood. ‘Ik kwam om ADO te helpen, dat was de afspraak en ADO heeft mij ook de kans gegeven mijn loopbaan een impuls te geven’, aldus Fraisl die zich voegt bij het contingent spelers dat een paar maanden ADO op het cv heeft staan.


© Pro Shots
Het is tijd voor reflectie en evaluatie, maar niet nu. Niet nu de wond zo vers is. De wond die al een tijd etterde, maar niet opensprong. Het lege gevoel overheerst, het grote niets onder ogen zien, het vraagt om een borrel. De gedachten over alles wat er is gebeurd deze bijzondere voetbaljaargang zullen weinig vrolijkmakend zijn. ‘Is er nog behoefte aan een persmoment morgen?’, luidt de vraag. Brood en de spelers morgen nog op laten draven om journalisten te woord te staan zonder dat ze het diepste van hun ziel tonen gaat niet helpen bij de verwerking. Het doek is gevallen, wat valt er morgen meer te zeggen dan nu? Staf en spelersgroep zullen met elkaar de wonden likken en zich nog een keer oprichten om zondag tegen Twente de finale die ze heel even voor ogen hadden in alle anonimiteit af te werken. Daarna begint het grote wachten. Op wat weet niemand. Op perspectief in ieder geval. Voor de korte termijn – de maanden mei en juni – zijn de financiële zorgen verlicht door de verkoop van Milan van Ewijk aan Heerenveen. Ruim 5,5 ton en een doorverkooppercentage sleept ADO er uit. Daarmee verzekert de rechtsback zijn collega’s van salaris. Op de achtergrond nemen bekende Haagse namen hun strategische posities in. De namen van Jol en Ling duiken weer geregeld op. Ook zij moeten wachten.

`Er is van alles gaande, ik heb het geprobeerd weg te houden bij de spelers`

ADO Den Haag is een te mooie club om te degraderen. Voorlopig zijn het slechts zalvende woorden. Wie of wat de wederopbouw mogelijk gaat maken valt te bezien. Welke spelers het mee willen maken is helemaal de vraag. ‘Je weet hoe het werkt na een degradatie, er zullen er heel wat vertrekken’, zegt Brood. ‘Spelers die einde contract zijn, die clausules hebben, de huurlingen die terugkeren, spelers die een stap kunnen maken. We moeten heel goed gaan kijken met welke groep we aan de slag gaan, de Keuken Kampioen Divisie vraagt om een bepaald soort spelers, een bepaald soort voetbal.’ Brood kan het weten, hij boekte er als trainer successen. Dit is zijn tweede degradatie op rij (na NAC), een nieuwe smet op het cv, maar op technisch vlak een beetje luisteren naar hem is misschien geen heel slecht advies. Hij heeft zeker zijn fouten gemaakt, maar nog altijd een stuk minder dan de beleidsbepalers en de meeste speler in het veld. ‘Ik ben verantwoordelijk, maar ik ga geen excuses zoeken. Niet in de slachtofferrol gaan zitten, maar eerlijk kijken naar wat er mis is gegaan.’ Brood spreekt nog een hoop uit. ‘Er is van alles gaande, ik heb het geprobeerd weg te houden bij de spelers. Dat is deels gelukt. Ik hoop dat van die kant de schreeuwers ook beseffen wat ze doen. Jullie journalisten hebben me gewaarschuwd toen ik hier begon. Dat het moeilijk zou zijn, dat er belangen spelen. Ik zag de uitdaging, heb me vol overgave op de job gestort en heb er nooit spijt van gehad. Dit is een prachtige club, helaas met veel problemen. We moeten het weer opbouwen.’ Brood zegt het met emotie in zijn stem. Het raakt hem. ‘De spelers en de stafleden zitten te wachten. Stil, verslagen, vol emoties. Ik ga er zo naar toe. Met z’n allen verwerken is goed.’ Wat zeg je tegen een trainer die zich een half uur lang groot heeft staan houden? Die ook zijn emoties heeft en die ze pas in de auto naar huis de vrije loop zal laten. ‘Fijne avond’ is misplaatst. ‘Sterkte’ dan maar.

Sterkte voor heel ADO Den Haag is op zijn plaats in deze onzekere tijden. Soms is een stap terug maken noodzakelijk om er later weer twee vooruit te maken. Het vervelende is dat niemand de zekerheid heeft dat die stappen in voorwaartse richting weer gemaakt kunnen worden. Dat maakt deze degradatie extra pijnlijk en zorgelijk.

Wat vind je van dit artikel?
BEKIJK HIER AL ONZE VIDEO`S
Meer video
Ken je iemand die dit artikel móét lezen?
Via onderstaande buttons geef je dit artikel cadeau aan je vrienden

Wanneer zien we ADO weer terug in de eredivisie? Een nieuwe geldschieter is cruciaal

ADO Den Haag heeft het hele jaar op een vulkaan gedanst. Op sportief vlak viel de club daar door de nederlaag tegen Willem II vanaf. In bestuurlijk opzicht moet de komende periode uitwijzen of we de club op korte termijn nog in de eredivisie terug zien.

Marijn Abbenhuijs 13-05-21, 19:50Laatste update: 19:5

Door Marijn Abbenhuijs

Of de degradatie een logisch gevolg was van het hectische jaar dat ADO Den Haag achter de rug heeft? Het was na afloop van de zeer pijnlijke 1-4 nederlaag tegen Willem II de meest gestelde vraag aan trainer Ruud Brood en verdediger Gianni Zuiverloon. Het antwoord liet zich raden. Natuurlijk had het meegespeeld.

Nu het doek eenmaal gevallen was, wilde niemand meer ontkennen dat alle spanningen voelbaar waren geweest. De onzekerheid of alle salarissen nog wel doorbetaald konden worden, berichten over rechtszaken tegen de grootaandeelhouder, het was bij de toch al geplaagde Haagse ploeg wel degelijk in de hoofden gaan spelen.

Maar waarom ADO nu naar de Keuken Kampioen Divisie moet, hoe het zo ver heeft kunnen komen, daarover is de afgelopen tijd al zo veel gezegd en geschreven. Het is het gevolg van een periode, sinds de Chinese overname, waarin de club jaar in jaar uit veel meer uitgaf dan er binnen kwam. Totdat er een situatie overbleef waarin ADO zich op technisch vlak geen fout meer kon veroorloven.

En fouten werden dit seizoen juist volop gemaakt. Te veel huurspelers mislukten faliekant, te weinig winterse aanwinsten bleken fit genoeg om de ploeg structureel verder te helpen. En de jonge spelers waarmee de club aan een vruchtbare toekomst hoopt te bouwen, bleken nog lang niet goed genoeg om zich staande te houden in de eredivisie.

Maar nu de degradatie een feit is, is een heel andere vraag veel relevanter: wanneer zien we ADO weer in de eredivisie terug? De Haagse club danst namelijk al het hele jaar op een vulkaan. Niet alleen met het eerste elftal, maar vooral ook in de kantoren van het Cars Jeans Stadion.

Afgelopen week werd er met de verkoop van rechtsback Milan van Ewijk aan SC Heerenveen voor gezorgd dat de toekomst van ADO in ieder geval voor eventjes is veiliggesteld. Met de transfersom van bijna zes ton kan de Haagse club de salarissen van mei betalen en is er nog maar een klein beetje geld nodig om ook aan de lonen van juni te kunnen voldoen.

Dat de contracten van onder meer Youness Mokhtar, Nasser El Khayati, Shaquille Pinas, Martin Fraisl, John Goossens, Michiel Kramer en Bilal Ould-Chikh daarna aflopen geeft de club vervolgens wat financiële ruimte. Evenals het feit dat er dan niets meer aan de huurspelers betaald hoeft te worden.

Zonder al die contracten wordt het iets makkelijker voor ADO om half juni een sluitende begroting aan de KNVB te presenteren. Een absolute must om de proflicentie te kunnen behouden. Iets dat de afgelopen jaren alleen maar mogelijk was doordat de Chinese eigenaar garant stond voor het begrootte tekort. Maar als iets dit seizoen duidelijk is geworden, is het dat er uit China geen hulp meer komt.

Zonder geldschieter en met de significant minder lucratieve Keuken Kampioen Divisie als vooruitzicht gaat die sluitende begroting er dus alleen maar komen als ADO gigantisch in de kosten snijdt. En dat is niet bepaald een situatie van waaruit je met volle vertrouwen kan bouwen aan een ploeg die om promotie naar de eredivisie speelt.

Wil ADO snel terugkeren op het hoogste niveau, is het cruciaal dat er op korte termijn een nieuwe geldschieter wordt gevonden. Hoe langer dat duurt, hoe later ze in Den Haag kunnen beginnen met het aantrekken van een technisch manager en nieuwe spelers. Dus de kraker tegen Willem II mag voor het huidige seizoen cruciaal zijn geweest, de belangrijkste periode voor de langere termijn begint nu pas.

HJ schreef:

Mogen emmen heereveen wel eens gaan onderzoeken qua matchfixing. Absurd...

Was te verwachten. Slappe hap dat Heerenveen

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Transfersom hoger: vertrek Van Ewijk definitief
De transfer van Milan van Ewijk naar sc Heerenveen is in kannen en kruiken.
Lees het nieuwsbericht

RemontADO op komst? `Jongens, als dit toch gaat lukken`

ADO Den Haag is na twee zeges op rij nog altijd niet gedegradeerd. Routinier Gianni Zuiverloon houdt hoop zolang het kan. Een nieuwe week van de waarheid wacht in Den Haag.

e week begon met een open brief van algemeen directeur Mohammed Hamdi aan de supporters van ADO Den Haag. De boodschap luidde dat de club op twee fronten een zware strijd aan het voeren is, de conclusie klonk als een Haagse tegeltjeswijsheid. ‘Verliezen doen we vaker dan ons lief is, maar verloren gaan we nooit’, schreef Hamdi onder aan zijn epistel.

Op zondagmiddag kreeg die zin plotseling nog meer betekenis. ADO Den Haag won met 0-1 bij PEC Zwolle. Twee zeges in een week tijd, hetzelfde aantal overwinningen dat in de vijftien maanden ervoor was geboekt. Vorig jaar gered van achter de groene tafel, nu op eigen kracht? Het is een curieuze wederopstanding die een nog veel curieuzere wending kan gaan nemen. ADO Den Haag kan plek zestien of zelfs plek vijftien nog bereiken, het kan zo zijn dat twee zeges in de resterende twee duels door de andere uitslagen niet eens voldoende blijken te zijn, en het kan ook zo zijn dat de Haagse droom donderdagmiddag al bruut beëindigd wordt. ‘Laten we ook nu realistisch blijven’, reageerde Ruud Brood. Misschien is het te laat, maar in ieder geval is er strijd met hart en ziel.

Met Gianni Zuiverloon als ervaren kracht in het centrum is ADO Den Haag aangehaakt. Hij was dit seizoen slechts zes duels van de partij. ‘Eén nederlaag in die zes duels, hè’, glimlacht hij. ‘Dat hou je als speler bij.’ Zijn schorre stem verraadt de verbale inspanningen. ‘Elke keer ben ik schor als ik van het veld kom. Je hoort me schreeuwen zeker? Ik ben kapot na een wedstrijd, maar hier ben ik voor teruggekomen. Om de club te helpen overleven. Jongens, als dit toch gaat lukken... Dan word ik echt gek, hoor.’

Zuiverloon schrikt van zijn gedachten. ‘We hebben niks, we moeten nog twee keer winnen en zijn afhankelijk van anderen. Niets meer en niets minder. We gaan ervoor, dat heb je gezien. Het was niet mooi, maar dat hoeft in deze fase ook niet. Ik heb bewondering voor jongens als El Khayati en Mokhtar. Ze speelden negentig minuten, terwijl ze in de ramadan zitten. Niet eten en dan dit laten zien, diep respect. Ik kan bij wijze van spreken net vier uur zonder eten.’

De remonte van ADO Den Haag (omgedoopt tot remontADO in het Haagse) is opmerkelijk. Op 25 april jongstleden, na de kansloze 0-3 thuisnederlaag tegen Fortuna Sittard, kregen het cynisme en het sarcasme de overhand in de perskamer van het Cars Jeans Stadion. De laatste strohalm was zojuist gegrepen door de wind en niet door ADO Den Haag. Verondersteld werd dat op deze koude zondagmiddag het Eredivisieschap na veertien seizoenen eindigde. Niemand die nog twijfelde. Dit kwam niet meer goed.

Trainer Ruud Brood en Zuiverloon staarden ongelovig voor zich uit van achter hun microfoons. De twee geslagen mannen probeerden de toehoorders nog te doen geloven dat er nog een ontsnapping mogelijk was. Die woorden werden braaf genoteerd, maar niemand die daadwerkelijk geloofde dat de rasoptimisten meestervoorspellers waren. Streep eronder. Op naar Oss en Dordrecht, en op naar beloftenteams op druilerige maandagavonden. De houdbaarheidsdatum van het Eredivisieschap van ADO Den Haag was al enige tijd verstreken, het gevoerde wanbeleid kon niet zonder gevolgen blijven. Er waren vraagtekens bij de tsunami van naar binnen en buiten gewaaide spelers, en de resultaten en het vertoonde spel voorspelden weinig goeds. Na Fortuna was het ook de laatste twijfelaars duidelijk geworden: ADO Den Haag was reddeloos.

De toekomst van de club is op vele vlakken omgeven door mist. Op de werkvloer kijken ze reikhalzend uit naar de artikelen waarin VI-collega Stef de Bont de situatie van de club duidt. Op sportief gebied blijft het ook tasten in het duister. Nog altijd is er geen technisch directeur, spelers denken na over hun toekomst. Een nieuwe volksverhuizing aan spelers zal wel volgen. ADO Den Haag moet de wederopbouw vorm gaan geven. Het woord herbronnen zal ongetwijfeld geregeld vallen.

Degradatie als onvermijdelijk slotakkoord van een bewogen seizoen, het einde van een rampjaargang is in zicht. De aangevinkte zwarte zondag in Zwolle werd echter een dag van hoop. ADO Den Haag bevindt zich na de tweede competitiezege op rij weer in het land der levenden, in plaats van afgeschreven te zijn. We hebben smalend gelachen als Brood en aanvoerder Marko Vejinovic voorrekenden hoeveel kansen er nog waren. Het aantal clichés dat Vejinovic moeiteloos uitstortte richting zijn toehoorders was doorgaans groter dan zijn aantal geslaagde passes. Dat de Haagse ploeg uitgerekend zonder Vejinovic als basisklant punten sprokkelde is overigens geen toeval.

Terug naar zondagmiddag, even na vijf uur in Zwolle. De ADO-spelers staan lachend in het zonnetje bij de bus op het moment dat PSV in Tilburg met 0-1 voor komt. Het puntenaantal 22 prijkt achter de naam van ADO, Willem II gaat op 25 blijven staan, FC Emmen (24) en VVV-Venlo (23) worden weer in de nek gehijgd. ADO staat op twee punten van plek zestien. Het is misschien wel de meest bizarre constatering na 32 speelronden. Het is een godswonder dat ADO Den Haag met nog twee speeldagen te gaan de play-off-plek nog kan bemachtigen.

Wie de Houdini-act van het seizoen achter zijn naam krijgt is nog altijd niet duidelijk, Emmen of ADO Den Haag? De beroepspositivo’s in Den Haag mogen mathematisch gezien nog hopen, gevreesd moet echter worden dat de eindsprint te laat is ingezet. Twaalf punten uit de laatste vier duels halen en toch degraderen, het kan echt. ‘Dat zal toch niet? Als wij nu nog zes punten halen gaan we er niet rechtstreeks uit’, meent Gianni Zuiverloon stellig.

En toch kan dat zomaar gebeuren. Het zou een kenmerkend einde zijn van een seizoen vol ellende. De tekenen van leven en strijd hebben een supportersontvangst bij het eigen stadion tot gevolg. De reanimatiepoging van trainer Ruud Brood is halverwege. De patiënt ademt nog, maar de mond-op-mond-beademing mag niet stoppen.

‘The Great Escape’, noemt Zuiverloon het. ‘Zo heet het in Engeland.’ Zuiverloon speelde in de Premier League bij West Bromwich Albion en slaagde er daar niet in een Great Escape te bewerkstelligen. ‘Daar degradeerde ik, in mijn eerste periode bij ADO flikten we het wel. Onder Henk Fraser kropen we omhoog en werden we zelfs negende. De Premier League kent gedenkwaardige slotspeeldagen met bizarre ontknopingen. Daar zijn fantastische documentaires over gemaakt. Als wij het halen, is dat ook een wonder, een docu waard eigenlijk.’ De boost waar ADO naar snakte is er. Als bijkomend steuntje in de rug is daar de twijfel bij de concurrentie. ‘Nu wij twee wedstrijden op rij gewonnen hebben en er ploegen zijn die ons plotseling zien naderen knijpen ze met de billen bij andere clubs. Geloof mij nou, die zijn er niet gerust op. We waren afgeschreven, maar leven nog.’

Gianni Zuiverloon onderschrijft op vrijdag voor PEC Zwolle-ADO Den Haag het gevoel van hoop treffend. ‘Zolang er een kans is, vechten we ervoor. Het besef is er echt wel.’ De routinier klampt zich manmoedig vast aan iedere uitgestoken hand. ‘PEC heeft een aantal coronagevallen toch?’, checkt Zuiverloon. Is het op tijd of is het te laat? ‘Je zou denken dat het te laat is, maar zo mag je als speler niet denken. Dat heeft geen enkele zin. Na die 0-0 bij Vitesse dachten we echt dat we het tegen Fortuna Sittard een vervolg konden geven. Dat was echt het moment, dat zou nog op tijd kunnen zijn, vandaar ook die grote teleurstelling na dat duel.’

Zuiverloon weet als geen ander dat kijken naar anderen allang geen zin meer heeft. ‘De wedstrijd tegen Feyenoord heeft ons een boost gegeven. Iedereen had het erover dat Feyenoord zo slecht speelde, maar wij waren ook goed, volgens mij. Ik zag op maandag lachende gezichten op de training. Van spelers die ik nog niet eerder had zien lachen. Sinds ik hier terug ben, hebben we niet veel gewonnen, we hadden weinig reden tot lachen.’

De voortdurende onrust maakte het er allemaal niet makkelijker op. Onderlinge irritaties staken de kop op, de energie om de groep bij elkaar te houden en om gezamenlijk te blijven strijden ebde begrijpelijkerwijs langzaam weg. Zuiverloon vat het seizoen kort en bondig samen. ‘We hebben dit seizoen heel weinig ups en heel veel downs gehad. Dat is moeilijk voor een groep. Ik kwam later en speelde lang niet, maar merkte natuurlijk dat er van alles gebeurd was en gaande was. Als er halverwege nieuwe spelers komen, weten anderen dat zij wellicht niet goed genoeg gevonden worden. Sommigen kunnen daar moeilijk mee omgaan. Er is zo veel gebeurd, het is onrustig geweest op vele vlakken en het is nog steeds lastig. Dat hele overnameverhaal krijgen we natuurlijk wel mee, maar we moeten ons daarvoor afsluiten. Dat klinkt cliché, maar wij kunnen alleen op het veld laten zien wat we waard zijn. Ik pak mijn rol, ben een van de oudere spelers. Het ligt mij wel, de jongere spelers begeleiden, ze vragen me dingen en ik help ze.’

Over de toekomst van ADO Den Haag kan niemand een zinnig woord zeggen. De week van de waarheid op het veld werd gisteren (dinsdag) in gang gezet in de rechtbank. De afkoelingsperiode moet bevestigd worden, waarna de WHOA-procedure – die een nieuwe start en perspectief moet bieden – kan aanvangen. Clubeigenaar UVS lijkt daarnaast de beslaglegging nog aan te willen vechten, maar dat is onzeker. Een verkoop is ook hoogst onzeker, de verkoop van Milan van Ewijk (Heerenveen is bereid vijf ton te betalen, ADO hoopt nog op meer) moet de eerste financiële zorgen verlichten.

Zuiverloon weet ook nog niet wat de toekomst hem gaat brengen. Zijn contract loopt af, al is er een optie om er nog een jaar aan toe te voegen. ‘Wat ik ga doen? Goede vraag. Ik sta bijna iedere dag op met pijn. Ik heb roofbouw op mijn lichaam gepleegd, zeventien jaar prof zijn heeft mijn lichaam aangetast.’ Zuiverloon praat open en eerlijk over zijn fysieke gesteldheid. ‘Weet je, ik dacht altijd dat die oudere spelers overdreven als ze het hadden over de moeite die ze moesten doen om fit te worden en te blijven. Ik weet nu dat het echt zo is, dat ze gewoon gelijk hebben. Ik ben nu 34, het herstel duurt langer, het is van wedstrijd naar wedstrijd leven. Ik kan nog wel van alles willen, maar ik moet alles goed op een rij zetten. Mijn lichaam zegt soms ho, het verstand zegt doorspelen. Na het seizoen hak ik de knoop door. Het uiteindelijke resultaat zal ook een rol spelen. Wil ik dit eventueel nog in de Keuken Kampioen Divisie? Ik moet mezelf een eerlijk antwoord gaan geven. Maar dat is voor later, nu strijden we nog ergens voor.’

Die strijd wordt vervolgd op donderdag (Willem II-thuis) en zondag (FC Twente-uit). Twee wedstrijden in kort tijdsbestek, gezien de ontboezeming van Zuiverloon niet ideaal voor hem. ‘Ik ga deze week op de bank liggen en kom er niet vanaf. Dat lijkt me het beste. We gaan kijken hoe we het gaan doen. Het wordt zwaar, dat is zeker. Maar ze moeten me met een brancard wegdragen, ik haak niet af. Geen denken aan.’

‘Ik heb gewoon echt veel verdriet gehad’
Een heel seizoen lang tegen degradatie strijden onder verre van ideale omstandigheden, Santi Kolk maakte het ook mee in Den Haag. Hij was clubtopscorer in het seizoen dat ADO Den Haag voor het laatst uit de Eredivisie duikelde. We schrijven de jaargang 2006/07. Of de selectie van veertien seizoenen geleden de laatste Haagse degradant blijft, wordt komende week duidelijk. Kolk denkt er het zijne van. ‘De degradatie van nu zou het gevolg zijn van ongelofelijk wanbeleid, dit is een optelsom, iedereen heeft dit aan zien komen.’ Dat was veertien jaar geleden anders, volgens Kolk. De voormalige aanvaller neemt ons mee naar het degradatieseizoen, maar voor hij zijn verhaal doet, moet hem wat van het hart. ‘Je mag best weten dat ik er nooit over heb willen praten, het was te pijnlijk. Degraderen is het ergste wat je als speler kan overkomen en dan ook nog bij de club van je hart. Het heeft me diep geraakt en nog steeds word ik er emotioneel van als ik terugdenk. Ik heb gewoon echt veel verdriet gehad, het was een zwarte bladzijde.’
Kolk herinnert zich dat de spelersgroep uit elkaar viel tijdens het seizoen. ‘Het bizarre was dat we echt een goede selectie hadden. Het was totaal onnodig dat we degradeerden, maar er gebeurden rare dingen. Er waren irritaties en voorvalletjes, zaken die binnenskamers moesten blijven stonden dezelfde dag nog in de krant. Eenmaal in zo’n negatieve spiraal kom je er niet meer uit. Michael Mols wilde ermee stoppen op een gegeven moment. Ik weet nog dat een aantal spelers naar zijn huis zijn gereden om hem over te halen om te blijven.’

De trainerswissel met Lex Schoenmaker voor Frans Adelaar miste ook effect. ‘Lex viel niets te verwijten. Die deed het voor zijn club. Iedereen weet dat Lex geen tactisch wonder was, hij was meer de man van een arm om je heen of een schop onder je kont.’ Dat Kolk zelf met twaalf treffers een alleraardigst seizoen kende en een transfer naar Vitesse verdiende, zorgde voor een dubbel gevoel. ‘Het is wel grappig, ik kwam terug naar mijn Den Haag, maar dan word je een nep-Hagenees genoemd, vinden ze dat je wegloopt na de degradatie. Maar je kunt het ook omdraaien: als iedereen zich zo had ingezet voor de club was ADO niet gedegradeerd. Daarnaast heb ik altijd gezegd pas na het seizoen te kiezen. Dat heb ik ook echt gedaan, pas toen zeker was wat er ging gebeuren heb ik een besluit genomen. Daarnaast had ik een tweejarig contract getekend, ik heb tijdens dat seizoen nog gezegd dat als ze zich niet meldden om te verlengen het dus waarschijnlijk was dat ik verkocht zou worden. Zo werkt het gewoon.’

Kolk herinnert zich dat de jaargang nog aardig begon. ‘We haalden wel punten in het begin, maar met trainer Frans Adelaar liep het helemaal fout. De supporters moesten hem niet, de druk werd groter en groter.’ De definitieve klap viel thuis tegen Roda JC. ‘We voelden het aankomen natuurlijk, de groep was al kapot. Ik ben er emotioneel onder geweest en heb dat ook getoond. Er was groepjesvorming. Ik begeleid nu wat spelers bij VVV-Venlo. Daar zie je dat ook. Ik begrijp het ook wel, het is niet tegen te houden. Zo veel tegenslag kun je als elftal niet aan. Normaal maak je het seizoen met elkaar af door van de boetepot naar Ibiza te gaan of zo, maar ik herinner me nog dat het afscheid heel kil was. Na de laatste bijeenkomst met sponsors zeiden spelers elkaar niet eens gedag. Het viel letterlijk en figuurlijk uit elkaar. In alle geledingen is het helemaal fout gegaan, er zijn rare en onverklaarbare dingen gebeurd.’

Het Haagse hart van Kolk krijgt door de eventuele aanstaande degradatie een nieuwe klap. ‘Ik hoop dat ze het redden en na de winst in Zwolle kan het ook nog, maar dit zag je de laatste jaren wel aankomen. Het is gewoon niet goed genoeg. Deze ploeg mist leiders, mannen, kerels. Waarom denk je dat de aanvallers van FC Groningen zich laten zien en zich ontwikkelen? Daar loopt ene Arjen Robben rond. Het is bij veel clubs een probleem, echte leiders zijn er niet. Het is allemaal heel jong. Daarnaast is er gewoon wanbeleid gevoerd. Met die Engelse manager vorig jaar, dat was toch al lachwekkend. Er zaten en zitten mensen op posities van wie mensen zich afvragen waarom ze daar zitten.’

Kolk wil nog wat kwijt. ‘De geluiden van nu, de plannen met een nieuwe eigenaar, je moet maar afwachten wat dat wordt. Alles valt of staat met goed beleid. Weet je wat mij het meest verbaast? Waar zijn de supporters? Ik weet dat ze niet bij de wedstrijden mogen zijn, maar ik heb ze niet gehoord of gezien. Bij Den Haag gaan ze toch altijd wel even langs. Ik doe geen oproep, hoor, begrijp me niet verkeerd, maar ik herinner me dat toen bij ons een groep supporters tijdens de training even het veld op kwam lopen. En zelfs bij een wedstrijd tegen Vitesse in het Zuiderpark, lukte het om de wedstrijd stil te leggen. Dat hoeft van mij niet, hoor, maar er lijkt wel een bepaalde moedeloosheid te heersen.’

Vakkie-C schreef:

Wie haal ik naar beneden dan ? Arweiler omdat ik hem traag vind ?
Netje hoofdklasse jeugd 👍

Ik vind hem ook traag. Viel ook wel heel erg op tijdens zn goal tegen feyenoord.
Maar gaat meer om de manier waarop dingen gezegd worden. Maae maakt niet uit. Zo belangrijk is het ook weer niet.

@bleiss
Henk Veerman schijnt een van de snelste te zijm vam heerenveen.
Volgens henk veerman zelf in een intervieuw.

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

`Van Ewijk vanmiddag medisch gekeurd`
Is Milan van Ewijk al medisch gekeurd vanwege zijn aanstaande overgang naar sc Heerenveen?
Lees het nieuwsbericht

fcdh-middennoord schreef:

ik denk overigens dat donderdag VVV verliest (vanzelfspreken), maar dat ook Emmen en Willem 2 verliezen. Begrijp niet waarom mensen denken dat heerenveen niet van emmen kan winnen. Heb een paar maten in de buurt van Friesland en die laten duidelijk weten dat ondanks dat het geen derby is, het een wedstrijd is die ze never nooit willen verliezen. Daarbij is Emmen gewoon weer terug bij af hoor. Zo een pakslaag 2x achter elkaar klapt er echt wel in.
Willem 2 verliezen dus wij winnen.
In dat geval hoeven wij enkel van een uitgespeeld, en hopeloos uitvorm Twente te winnen. en dat maakt de rest niet uit.
Met een beetje geluk ben je dan zelfs gewoon 15e

overigens waren de laatste 2 wedstrijden van heerenveen twee gelijkspelen tegen een respectievelijk PSV en Utrecht

ik denk overigens dat donderdag VVV verliest (vanzelfspreken), maar dat ook Emmen en Willem 2 verliezen. Begrijp niet waarom mensen denken dat heerenveen niet van emmen kan winnen. Heb een paar maten in de buurt van Friesland en die laten duidelijk weten dat ondanks dat het geen derby is, het een wedstrijd is die ze never nooit willen verliezen. Daarbij is Emmen gewoon weer terug bij af hoor. Zo een pakslaag 2x achter elkaar klapt er echt wel in.
Willem 2 verliezen dus wij winnen.
In dat geval hoeven wij enkel van een uitgespeeld, en hopeloos uitvorm Twente te winnen. en dat maakt de rest niet uit.
Met een beetje geluk ben je dan zelfs gewoon 15e

De sleutel voor komende donderdag ligt naar mijn inziens bij de wedstrijd Emmen - Heerenveen. Wint Emmen, dan wordt het heel lastig. VVV ligt normaal gesproken na donderdag uit de race. 2x winnen is een must, en dan ben je nog afhankelijk van de resultaten van de concurrentie. Inclusief RKC, al denk ik dat zij na donderdag veilig staan.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

Bolskie, James, Tante Wil, Madmax, DHFC070, Kees, opper, LeoH, FC Den Haag!, ADO079, CrazieD en 141 gasten.

Bekijk de topshouts