Trending: play nac kalezic spelers hoge hoed

https://www.vi.nl/pro/waarom-de-gouden-eredivisie-debutant-op-zijn-25ste-kiest-voor-een-normaal-leven.

Was toch een talentje?

Waarom de gouden Eredivisie-debutant op zijn 25ste kiest voor een normaal leven

Door Dave Aalbers
Voor veel mensen klinkt voetballen in het buitenland als de droom. Dat was het lange tijd ook voor Dennis van der Heijden. De voormalige jeugdinternational stond de afgelopen vier jaar onder contract bij clubs in Italië en Polen, maar besloot op zijn 25ste dat hij genoeg had gezien van een leven ver weg van zijn familie en vrienden. Terwijl zijn beste jaren als voetballer nog moeten komen, kiest hij bewust voor een normaal leven.

Weinig spelers die zo als een raket op het Eredivisie-toneel zijn verschenen als Van der Heijden. Zo’n zes jaar geleden mocht hij als jonkie van achttien voor het eerst op de bank zitten namens ADO Den Haag tegen Excelsior. ‘Ik zag wat familieleden op de tribune zitten’, vertelt hij in zijn woonkamer in Maassluis. ‘Ik vond het al bijzonder dat ik mocht warmlopen en dacht: Dit zal hem wel zijn voor vandaag.’ Tot zijn verbazing riep trainer Henk Fraser even later zijn naam. In de 77ste minuut stapte hij bij een 2-1 achterstand het veld op.

`Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven`

Een paar seconden later schoot hij met zijn allereerste balcontact de gelijkmaker keihard tegen de touwen. Zijn debuut werd nog gekker, want vijf minuten voor tijd schoot hij ook nog de 2-3 binnen. Hij weet nog goed dat hij die avond een hapje ging eten met z’n vrienden. Mensen herkenden hem plotseling van televisie. Eigenlijk moest hij de volgende ochtend naar school, maar hij kreeg al snel een belletje dat dit niet zo’n handig idee was. ‘Er stonden verschillende cameraploegen, dus ze adviseerden me om thuis te blijven.’ Op dinsdag besloot hij wel weer naar de les te gaan en stapte hij onder applaus van zijn medeleerlingen het lokaal binnen. Er was die dag weinig aandacht voor de les: ‘Iemand had de samenvatting op het grote scherm gezet.’

Van der Heijden was in die tijd ook regelmatig te gast bij jeugdelftallen van het Nederlands elftal, waar hij in een talentvolle lichting speelde met jongens als Frenkie de Jong, Abdelhak Nouri, Donny van de Beek en Steven Bergwijn. Op dat moment had niemand – inclusief hijzelf – zien aankomen dat hij op zijn 25ste het profvoetbal vaarwel zou zeggen.

NORMAAL LEVEN
Nu zit Van der Heijden op een dinsdagavond aan tafel in zijn nieuwbouwhuis in Maassluis. Hij is net terug van een dag werken, heeft snel wat eten naar binnen geschoven en moet na het interview weer door naar de training van VV Capelle, een club uit de Vierde Divisie. Een paar maanden eerder speelde hij nog voor een kleine twintigduizend man in Polen, maar tegenwoordig ziet zijn leven er vrij normaal uit.

`Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar`

Tijdens zijn laatste buitenlandse avontuur bij Chrobry Glogow begon het gevoel steeds harder te knagen: Is dit eigenlijk wel het leven dat ik wil leiden? ‘Het is niet zo dat ik het niet goed of leuk had’, verduidelijkt hij. ‘Maar ik vind het niet waard om nog een jaar of zeven in buitenland te zijn. Dat vind ik – zeker op mijn leeftijd – zonde van mijn tijd. Het is niet zo dat ik daar slecht verdiende, maar ik speelde me er ook niet financieel onafhankelijk mee. Ik vond de tijd die ik met mijn familie en vrienden miste te kostbaar.’

Hij weet nog goed dat hij vorig seizoen na de Poolse winterstop al heel erg begon uit te kijken naar de zomer in Nederland. Heimwee vindt hij een te zwaar woord, maar hij twijfelde wel of hij daarna nog zin had om opnieuw weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Terwijl het seizoen nog in volle gang was, begon hij zich langzaam te oriënteren op een maatschappelijk leven in Nederland.

Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
Dennis van der Heijden en Abdelhak Nouri vieren een doelpunt tijdens het EK Onder-19.
ANTIKRAAK
Sinds hij zelf een huis kocht, merkte hij steeds vaker dat hij op sites als Funda bleef hangen. Werken in het vastgoed leek hem wel wat, waardoor hij vanuit Polen een sollicitatie inplande bij een Nederlands bedrijf in die branche. Het gesprek verliep dusdanig positief dat hij werd aangenomen. Naast zijn baan kon hij aansluiten bij VV Capelle, waar hij de kans kreeg om samen te voetballen met een van zijn beste vrienden. ‘Ik weet ook dat er honderdduizend anderen zijn die een leven als prof zouden willen. Dus het was wel een beslissing waar ik goed over na moest denken. Voetballen is nog steeds het allerleukste wat er is, maar ik had het buitenland gewoon echt gezien.’

Hij werkt momenteel voor een vastgoedbedrijf dat duizenden antikraakpanden in Nederland bezit. De laatste tijd racete hij in zijn auto stad en land af om aan de hand van een checklist te controleren of de huizen allemaal netjes onderhouden zijn. Zo’n fulltime werkweek met dagen van negen tot half zes was zeker even wennen. ‘Ik merk wel dat ik nu veel minder vrije tijd heb’, vertelt hij. ‘Normaal had ik na de training de hele dag om uit te rusten. Deze job is best fysiek. Het is niet zo dat ik de hele dag zware dingen til, maar ik ben wel de hele dag onderweg.’

Hij merkt dat hij ’s avonds niet altijd meer de energie over heeft om drie keer in de week het onderste uit de kan te halen op de trainingen. Daarom heeft hij besloten binnenkort met deze baan te stoppen en werk te zoeken dat beter aansluit bij voetballen op hoog amateurniveau. ‘Voetbal is toch een fysieke job die ik er nog bij heb. Daar wil ik me ook voor honderd procent voor kunnen inzetten. Ik wil niet gaan jobhoppen, dus wil nu een weloverwogen beslissing nemen. Ik wil iets gaan doen waar ik plezier uit haal en wat ik voor een langere periode kan doen. Wie weet heeft iemand nog een leuke uitdaging voor me.’

Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
© Dave Aalbers
Dennis van der Heijden in zijn woonplaats Maassluis.
BLAUWE KUITEN
Hoewel hij nog een beetje zoekende is, beseft hij regelmatig dat hij de juiste beslissing heeft genomen. ‘Bijna dagelijks wel’, zegt hij. ‘Alleen al dat ik nu mijn eigen vaste plekje heb. Als voetballer was ik continu van woonplaats aan het wisselen. Ik heb eigenlijk nooit gehad dat ik een paar jaar op een vaste plek woonde. Bijna iedere zomer was het: waar ga ik nu weer naartoe verhuizen?’ Het nomadenbestaan van een voetballer is nu eenmaal niet voor iedereen weggelegd. Na zijn ronkende debuut bij ADO Den Haag speelde Van der Heijden in Nederland voor FC Volendam en Almere City, waarna hij in 2018 een transfer verdiende naar het Italiaanse Carpi, op dat moment uitkomend in de Serie B.

`Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen`

‘Profvoetballer zijn was al een droom, maar in het buitenland spelen voelde toch als iets extra speciaals’, legt hij uit. Hij kon prima wennen aan het leven in Italië, al was het zeker in de beginfase even aanpoten. ‘Ik weet nog goed dat ik op een gegeven moment tijdens de voorbereiding blauwe kuiten had’, vertelt hij. ‘Ik had helemaal geen tik gehad, maar het kwam puur door het vele lopen. Het was soms wel veertig graden en we bleven maar rondjes om het trainingsveld rennen.’

Van der Heijden tekende voor vier jaar bij Carpi en kreeg vanaf het begin te horen dat ze hem rustig wilden brengen. ‘Ze hadden een paar jaar daarvoor nog in de Serie A gespeeld’, vertelt hij. ‘Er werd ook uitgesproken dat ze weer terug naar het hoogste niveau wilden. Ik dacht: Leuke uitdaging, daar gaan we voor.’ Die plannen pakten compleet anders uit. De club draaide slecht en binnen no time waren er twee trainers ontslagen. ‘Ik verwachtte wel een kansje te krijgen. Alleen ging het zo slecht dat het niet het moment was om een jonge jongen te laten debuteren.’

`Naar Bari was een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van`

De spits speelde geen minuut in de Serie B, maar genoot desondanks wel van zijn eerste ervaringen in het buitenland. ‘Iedere wedstrijd kwam ik op een nieuwe plek of bij een ander groot stadion. Naar Bari was bijvoorbeeld een treinrit van acht uur, waarbij we langs de zee reden. En dan stonden er in dat stadion honderden supporters. Daar genoot ik wel echt van.’

Om meer ervaring op te doen in het Italiaanse voetbal werd hij verhuurd aan Fermana in de Serie C. ‘Daar leefde ik een half jaar lang in een hotel’, vertelt hij. ‘Ik zat in een heel klein kamertje, maar had wel uitzicht op zee. Ik kon er ook altijd lekkere pasta’s krijgen. Ik zat er prima, maar wie leeft er nou een half jaar in een hotel? Dat was weer een heel andere ervaring om mee te maken.’ In die periode bij Fermana speelde hij regelmatig, maar ondertussen degradeerde zijn werkgever Carpi naar het derde niveau van Italië. In het seizoen erna maakte hij uiteindelijk zijn enige acht minuten voor de club.

POOLSE TEAMBUILDING
Na een verhuurperiode van anderhalf jaar aan TOP Oss liet zijn zaakwaarnemer vorig jaar weten dat er een Poolse club interesse in hem had. ‘Eigenlijk dacht ik direct: Dit is niks voor mij.’ Polen voelde voor hem in eerste instantie niet aan als een droombestemming. De trainer van Chrobry Glogow, Ivan Djurdjevic, was een oud-teamgenoot van Aleksandar Rankovic, die Van der Heijden weer kende van ADO. De aanvaller belde via FaceTime met Djurdjevic en werd zo tóch enthousiast over deze kans. ‘Dat gesprek verliep zo positief dat ik een goed gevoel kreeg. Hij heeft me omgepraat, maar daar heb ik geen spijt van gekregen.’

`Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen`

Van der Heijden was zo alweer toe aan zijn zevende club in zes jaar tijd. Het werd een mooi avontuur, waarin hij zich regelmatig verbaasde. ‘Na een uitwedstrijd stopten we binnen een kwartier bij een benzinepomp en werd het bier ingeslagen’, lacht hij. ‘Zo is dat in ieder land anders. In Italië rookte een aantal spelers bijvoorbeeld altijd in de kleedkamer. Dat is toch grappig om te hebben meegemaakt.’

Hij kan zich ook nog goed herinneren dat de trainer op een gegeven moment een bijzondere manier van teambuilding had bedacht. ‘Op een uurtje rijden lag een van de hoogste bergen van Polen’, zegt hij. Om dichter tot elkaar te komen had de trainer het idee om met z’n allen omhoog te lopen. ‘Richting de top is het natuurlijk koud, dus we liepen echt met van die spikes onder onze schoenen. Het was geen kleine berg; dus het was echt een uitdaging. De hele groep viel uiteen. Iedereen was echt voor zichzelf aan het bikkelen om aan de top te komen.’

Niemand van de selectie was van plan om op te geven. Zeker niet omdat de trainer een verrassing had voor de voetballers die de top zouden bereiken. ‘Iedereen wilde het daardoor écht halen. Uiteindelijk stonden we met z’n allen op de top. Daar moesten we ons echt vasthouden, anders waaide je de reling over.’ De selectie bleef ook op locatie slapen en was langzaam toch wel benieuwd naar de verrassing van de trainer. ‘Kwamen er een aantal vrouwen langs, ingehuurd door de trainer’, lacht Van der Heijden. De aanvaller heeft zelf een relatie, maar zijn vrijgezelle ploeggenoten vonden het een aangename verrassing. Het zijn een voor een herinneringen aan zijn buitenlandse avonturen die hij nooit zal vergeten.

SHIRTJES OPHANGEN
Uiteindelijk steeg het kleine clubje tot grote hoogte en werd de finale van de play-offs om promotie bereikt. Daar speelde Van der Heijden voor een kleine twintigduizend toeschouwers – in ieder geval voorlopig – zijn laatste wedstrijd als prof.

`Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond`

Het jochie dat ooit als een raket de Eredivisie in werd gelanceerd, is een stuk eerder klaar met zijn profcarrière dan hij zelf had gedacht. ‘Het is hectisch, maar mooi geweest. Het is eigenlijk niet normaal op hoeveel plekken ik in de afgelopen zes jaar heb gewoond. Het zijn allemaal kleine ervaringen die me uiteindelijk een wijzer persoon hebben gemaakt.’

Binnenkort is hij van plan om al zijn voetbalshirts een mooi plekje in zijn huis te geven. ‘Dan denk ik toch dat ik met trots mag terugkijken’, zegt hij. ‘Ik heb een shirt van het Nederlands elftal met mijn eigen naam erop, heb in het buitenland gespeeld en nog een Gouden Veter gewonnen als Speler van de Week. Dat zijn allemaal mooie dingen die niemand me meer afneemt.’

Wat vind je van dit artikel?

Stel je zou de opstelling volgende pot omgooien. Bijvoorbeeld zo:

Wentges
Rodriguez-Siereveld-Esajas-Owusu
Breinburg-Broekhuizen-Klas
Catic-Verheydt-Kishna

Dan merk je dus hoe licht we bezet zijn. Ik vind alleen Rodriguez, Catic en Kishna een vooruitgang tov Hall, Severina en Swarts.

Dunne selectie + slechte trainer zonder visie, slechte tactiek en niet motiverend = onderaan de KKD.

Maar het ligt vast allemaal weer aan de supporters, toch Dirk en Edwin?

Toen vorig seizoen nog bezig was werd er verkondigd dat er dat seizoen, òf dit dit seizoen, gepromoveerd moest worden. Vervolgens begin je dit seizoen met een AD, TM, trainer, zónder enig bagage, worden er links en rechts een paar reserves van reserve elftalletjes gehuurd(hoera met optie sommigen) , plus een directielid(?) van Estoril die ons `er een beetje bij doet`.


Was trouwens eerder ergens te lezen dat ons spelersbudget de vierde was, op de gedegradeerde clubs en jong elftallen na. Had die link daarvan hier eerder geplaatst, weet niet meer wanneer. (Of het klopt op die site weet ik niet)

Inmiddels heeft onze trainersstaf het elftal maar zo dichtgetimmerd dat geen speler van ons nog kan/mag doen waarvoor ze ooit prof mochten worden. Voetballen doen we zelf niet, tegen geen enkele tegenstander tot dus ver. Paar maanden geleden was het stadion nog hoe dan ook te klein, he. Gewoon echt.

TM en trainer kunnen er tot zover geen reet van gezien het spel en de kut resultaten. Maar de oorzaak ligt natuurlijk hoger op de ladder, daar waar het begint.

We zijn nu een cluppie dat er effe ` bij gedaan` wordt. Dat merk je nu in de organisatie, in het stadion, en op het veld, en de algehele grafstemming op social media.

Zo is het, slash. Merk dat dit verlies me echt dwars zit. Ben het eens met de probleempunten die je hebt benoemd.

Volgende pot tegen Jong AZ, toch? Hoop op de volgende elf in de basis.

Wentges
Rodriguez-Asante-Kemper-Absalem
Breinburg-De Waal-Klas
Catic-Verheijdt-Severina

RB en LB moeten echt vaker opkomen en voorzetten geven, Kemper als LCV inschuiven, De Waal a la Steijn met meer dynamiek in z`n spel, en Severina en Catic trekken naar binnen als backs opkomen / staan klaar om door de back weggestuurd te, en worden op het hart gedrukt om niet zoals Zwarts te spelen.

Dan alsnog blijft Asante een zwakke schakel, en is misschien door Esajas te vervangen, die flink wat body meebrengt. En als De Waal niet de Steijn-dynamiek brengt, dan Komljenovic en Broekhuizen de kans geven.

Law schreef:

Matthys ook op voorspraak van Brood…

Nu is het shoppen met eveneens een lege portemonnee klaarblijkelijk. Er word geshopt binnen het salarishuis die voor dit seizoen is uitgeschreven en dat zal allemaal niet per definitie een vetpot zijn. De voordelen van een miljardair aan het eind van de stamboom zegt helemaal niets. Club heeft verhoudingsgewijs erg weinig gekost en het lijkt er niet op dat ze mega plannen hebben. Nu mogen we blij zijn dat we gered zijn en daar blijft het voorlopig wel bij

Salarisbudget schijnt ten opzichte van vorig seizoen fors te zijn verhoogd.
Merk je nog niet veel van, want het meeste krijgt onze Thomas van die verhoging.

Club Achter de Duinen schreef:

Nieuwsbericht op Club Achter de Duinen:

Valse start ADO houdt gemoederen bezig
Al vroeg in het seizoen is de valse start van ADO in de hofstad en ver daarbuiten het gesprek van de dag.
Lees het nieuwsbericht

Pablo Plak, was buiten het veld ook een mannetje hoor

Maar met promotie had je een veel hogere begroting door de eredivisie inkomsten gehad. Met een andere trainer en betere selectie.

Probleem ligt meer in de organisatie. Was waarschijnlijk tegen de grotere clubs in de eredivisie de pleuris op de tribunes uitgebroken door uitsupporters op de thuisvakken met ons ticket systeem. Maar ook dan zal de schuld waarschijnlijk naar de bierpomo worden geschoven.

Zolang de organisatie gebrekkig is merk je dat door de vele club door, tot op het veld toe. Begin daar eerst eens een keer mee.
.

VI PRO:

De nieuwe carrière van Daryl Janmaat: `Ik weet heel goed dat ik het niet alleen kan`

Door Bart Kruijt
INTERVIEW
Blijven voetballen werd door aanhoudend blessureleed steeds lastiger en dus besloot Daryl Janmaat (33) om toe te happen toen hij de kans kreeg om de nieuwe technisch manager van ADO Den Haag te worden. Een gesprek met de voormalig international over het einde van zijn spelersloopbaan en de start van een nieuwe carrière. ‘Ik ben heel erg nieuwsgierig naar wat ik allemaal ga ervaren.’
Dit verhaal is afkomstig uit de nieuwste VI. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Tijdens het interview houdt Daryl Janmaat (33) met een schuin oog de telefoon die voor hem op tafel ligt goed in de gaten. Het is allemaal nog even wennen, zijn nieuwe leven als technisch manager. Nog geen twee maanden geleden was Janmaat nog gewoon speler van ADO en zat hij, ondanks een scheurtje in zijn lies, bij de selectie voor de thuiswedstrijd tegen Excelsior in de finale van de nacompetitie. Hoe dat duel verliep, is bij iedereen wel bekend. Vanaf de kant zag Janmaat hoe een zeker lijkend succes toch nog werd verspeeld en dat niet ADO, maar Excelsior terugkeerde naar de Eredivisie. Voor ADO volgt een nieuw seizoen in de Keuken Kampioen Divisie.
Hoe kijkt u nu terug op die wedstrijd tegen Excelsior?
‘Het was natuurlijk een behoorlijke klap. Voor de club, voor de spelers; voor iedereen eigenlijk. Niet eens dat je niet promoveert, want dat kan gebeuren, maar puur de manier waarop het misging. 3-0 voor, met nog tien minuten op de klok, en het dan niet halen… Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. De kater was er zeker, maar ik denk er niet vaak meer aan terug, om eerlijk te zijn. We kijken weer vooruit, gaan nu gewoon door en willen in het aankomende seizoen alsnog promoveren. Ik merk dat iedereen binnen de club er zo in staat. Excelsior is hier geen thema meer.’
Kunnen we de mislukte promotiewedstrijd een passend slotstuk van uw terugkeer als speler bij ADO noemen?
‘Zo zou ik het niet willen omschrijven, maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Bij de club was het in de afgelopen anderhalf jaar ontzettend chaotisch en ik heb zelf door blessureleed niet kunnen brengen wat ik gewild had. Toen ik hier binnenkwam was ik al geblesseerd, maar ik hoopte dat het snel weer beter zou gaan. Dat is eigenlijk niet gebeurd en dat is gewoon heel erg jammer. Maar ik heb in de afgelopen anderhalf jaar ook nog wel genoeg kunnen genieten, hoor.’
‘Er zijn echt goede ideeën over hoe deze club vooruit geholpen moet worden’
‘Vorig seizoen hebben we het sportief toch heel aardig gedaan met de ploeg en in een fase echt leuk gevoetbald. Periodetitel gewonnen, finale van de nacompetitie gehaald. Als speler krijg je ook niet heel veel mee van wat er in de bestuurskamer gebeurt. Je hoort weleens wat via de media en we werden zo af en toe op de hoogte gehouden door mensen binnen de club, maar je bent toch vooral bezig met wat er op het veld gebeurt. Jammer dat ik zelf niet wat vaker op dat veld kon staan. Je probeert de andere jongens natuurlijk wel te helpen, maar ik was tegelijkertijd ook druk met mezelf. Steeds weer proberen om terug te komen. Ik heb keihard gewerkt, wat dat betreft kan ik mezelf niets verwijten. Maar het wilde gewoon niet meer.’
Gemengde emoties bij supporters en spelers tijdens de play-offwedstrijd tussen ADO Den Haag en Excelsior, waarin de club van Daryl Janmaat uiteindelijk promotie naar de Eredivisie zou mislopen.
© Pro Shots
Gemengde emoties bij supporters en spelers tijdens de play-offwedstrijd tussen ADO Den Haag en Excelsior, waarin de club van Daryl Janmaat uiteindelijk promotie naar de Eredivisie zou mislopen.
Het was vooral de knie die niet meer wilde.
‘De problemen zijn ooit begonnen bij SC Heerenveen. Ik had steeds last van mijn kraakbeen en een meniscus die een paar keer scheurde. Ik ben zes, zeven keer geopereerd in mijn carrière. Steeds weer die knie open maken, daar wordt-ie natuurlijk niet beter van. En toen kreeg ik in Engeland ook nog een bacterie in mijn knie, dat heeft de boel helemaal verzwakt. Dat is zelfs twee keer gebeurd, door een prik die ik regelmatig kreeg ter bescherming van mijn kraakbeen. Pure pech, al had die tweede prik misschien niet meer gegeven mogen worden. Maar goed, dat kan je niet meer terugdraaien. Ik zal nu in ieder geval nooit meer een prik nemen, dat weet ik wel. Twee keer lag ik in het ziekenhuis aan een infuus, ik ben daar echt goed ziek van geweest. Daarna is het eigenlijk nooit meer helemaal goed gekomen met die knie. Ik heb altijd hoop gehouden dat het beter zou worden, maar ik ben altijd last blijven houden. Bij het optrainen kreeg ik ook steeds te maken met terugslagen. Op een gegeven moment moet je dan toch voor jezelf concluderen dat het beter is om de eer aan jezelf te houden en ermee te stoppen.’
Hoe moeilijk was het om die conclusie te trekken?
‘Natuurlijk, in een ideaal scenario bepaal je zelf tot wanneer je doorgaat. Ik ben nu een soort van gedwongen om te stoppen en dat is niet leuk. Aan andere kant: dit is ook part of the job. Blessures horen er nu eenmaal bij en ik ben blij met de hele mooie carrière die ik heb gehad. Alles meegemaakt: in de Nederlandse top gespeeld bij Feyenoord, het Nederlands elftal gehaald, aan een WK deelgenomen, bijna 150 wedstrijden in de Premier League achter mijn naam… Hartstikke mooi. Ik had het graag allemaal nog iets verder willen uitbreiden, maar ik kijk vooral met een heel goed gevoel terug. En door al die blessures voelde het ook gewoon goed om te stoppen. Dat is wel fijn, dat ik dat gevoel erbij heb. Niet dat ik nu langs het veld sta en denk: had ik daar nog maar gestaan. Het kriebelt niet meer, nee. Ik heb het wel redelijk snel kunnen afsluiten.’
Wanneer hakte u de knoop over het beëindigen van uw carrière door?
‘In het afgelopen seizoen dacht ik er al steeds vaker over na en richting het einde van het seizoen zijn we in gesprek geraakt over de functie van technisch manager. Ignacio Beristain, die namens de investeerders die ADO hebben overgenomen verantwoordelijk is voor wat er bij deze club gebeurt, vroeg me of het niets voor mij zou zijn. Tijdens de play-offs heb ik dat even losgelaten, maar daarna heb ik er tijdens mijn vakantie eens goed over nagedacht en besloten om het te doen. Toen ik hier anderhalf jaar geleden terugkeerde, was het al de intentie dat ik ook na mijn spelersloopbaan binnen de club actief zou blijven; in wat voor rol dan ook. Deze rol lag nu open. Ik had altijd wel interesse in deze functie, dus ik greep de kans nu graag aan.’
Daryl Janmaat vecht tijdens de play-offs met ADO Den Haag om de bal. Zijn tegenstander is Danny Bakker van NAC Breda.
© Pro Shots
Daryl Janmaat vecht tijdens de play-offs met ADO Den Haag om de bal. Zijn tegenstander is Danny Bakker van NAC Breda.
Het klinkt als een behoorlijke gok, van zowel de club als van u. Welke garantie is er dat u een goede technisch manager bent?
‘Belangrijk om te vermelden is dat ik deze baan alleen graag wilde aannemen omdat we alles in overleg gaan doen. Ik ben niet perse in mijn eentje verantwoordelijk; ik heb veel overleg met Ignacio en algemeen directeur Edwin Reijntjes. Zij begrijpen ook wel dat ik niet in één keer de stap kan maken van voetballer naar de directeur die hier alles kan gaan leiden. Het is nu vooral veel leren en bij veel dingen betrokken zijn. In alle e-mails sta ik steeds in de cc, zodat ik kan zien welke dingen er spelen en hoe dat loopt, en in september ga ik nog een managementcursus volgen.’
‘Ik wil hier gewoon rustig inrollen. Het is niet de bedoeling dat alles direct op mijn bordje terechtkomt, want ik weet heel goed dat ik het niet allemaal alleen kan. Als ik het in mijn eentje had moeten doen, had ik deze baan ook helemaal niet gewild. We doen het samen, met ook Dirk Kuijt als hoofdtrainer daar natuurlijk nauw bij betrokken. Met zijn vieren proberen we steeds op één lijn te komen. En van daaruit worden dan de beslissingen genomen.’
Wie doet op dit moment dan de onderhandelingen over nieuwe spelers?
‘Dat doe ik en dat doet Ignacio. We doen dat een beetje om en om. Zaakwaarnemers en clubs weten ons ook allebei te vinden. Het is zo dat Ignacio op dit moment beslissingen neemt over het budget, maar ik kan zeker zelf ook knopen doorhakken. Doordat we veel met elkaar in contact zijn, weet ik tijdens dat soort gesprekken ook precies hoe het zit en wat er mogelijk is.’
Begrijpt u dat supporters misschien liever een meer ervaren technisch manager hadden gehad?
‘Natuurlijk kan ik dat ergens wel begrijpen. Maar goed: ik ben nu aangesteld en ik bespreek alles met ervaren mensen om me heen. Wat kan ik er verder over zeggen? Ik kan andermans mening hierover toch niet veranderen. Ik doe het op mijn manier; als het goed is is het goed, als het niet goed is, dan hoor ik het wel. Ik sta er wat dat betreft heel gemakkelijk in. Ervaring moet je toch opdoen. En als je hier een oude vent op mijn positie hebt zitten, dan roepen de mensen weer dat het tijd is voor een frisse wind. Wat dat betreft is het ook nooit goed. Ik ben er met een open vizier ingegaan en ga overal meekijken. Binnenkort ga ik eens bij Martin van Geel langs en ik wil graag nog wat meer ervaren technisch directeuren bezoeken. Ik ben heel erg nieuwsgierig naar wat ik allemaal ga ervaren.’
‘Als je een oude vent op mijn positie hebt zitten, roepen de mensen dat het tijd is voor een frisse wind. Wat dat betreft is het nooit goed’
Zo klinkt het haast meer als een snuffelstage.
‘Dat is het natuurlijk niet. Dit is niet vrijblijvend, want ik ben gewoon verantwoordelijk. Ik moet ervoor zorgen dat er een goed team staat voor het eerste elftal, ik ga kijken wat er vanuit de jeugd doorkomt, het hele pakket. Maar, zoals gezegd: ik doe het niet in mijn eentje. Ik heb nu voor twee jaar getekend en we gaan kijken of dit voor beide partijen zal gaan bevallen. Ik zie het vooral als een enorm mooie uitdaging, die ik met heel veel plezier en ambitie ben aangegaan. En ik ga er het beste van maken, door dicht bij mezelf te blijven en het op mijn eigen manier in te vullen.’
Er gaan geruchten dat Rob Jansen, uw zaakwaarnemer én die van Dirk Kuijt, ook een behoorlijke vinger in de pap heeft gekregen.
‘Kijk, Wasserman is natuurlijk een groot agentschap, waar je altijd spelers vandaan kan halen. Ze hebben een groot netwerk, dus daar kan je je voordeel mee doen. En wij hebben natuurlijk goed contact met Rob, dat is duidelijk. Maar het is niet zo dat Rob bepaalt wat ik doe of wat wij doen. Helemaal niet, zelfs. Ik snap wel dat er mensen zijn die denken dat Rob veel invloed heeft in wat er hier gebeurt en in welke keuzes wij maken, maar als je kijkt naar de spelers die we tot dusver gehaald hebben: daar zit er niet één van Wasserman bij. Dus zo kan je dat direct ontkrachten.’
Net als u begint ook Dirk Kuijt aan iets nieuws.
‘Het is leuk om weer met Dirk samen te werken. Ik heb met hem samengespeeld bij het Nederlands elftal en toen was hij ook altijd al bezig met andere spelers. Wat ik tot dusver van hem gezien heb als trainer, is erg positief. En Dirk heeft natuurlijk ook een bepaalde naam, waar we van proberen te profiteren. Dirk kan zeker als een magneet werken voor spelers die we willen aantrekken, dat geloof ik direct. Of ik zelf geen trainer had willen worden? Daar heb ik wel over nagedacht hoor, en misschien is dat nog iets voor in de toekomst. Maar voor nu ben ik wel even klaar met het veld. Ja, zo voelt het wel een beetje. Misschien heeft dat deels met mijn blessures te maken, ik kan het niet helemaal verklaren, maar op dit moment vind ik de functie die ik nu heb veel interessanter.’
De nieuwe ADO-trainer Dirk Kuijt geeft tekst en uitleg.
© Pro Shots
De nieuwe ADO-trainer Dirk Kuijt geeft tekst en uitleg.
Hoe is het contact met de nieuwe eigenaren?
‘Erg goed. Ignacio is het aanspreekpunt van Bolt, hij is verantwoordelijk voor ADO en Estoril (een Portugese club uit de Bolt-portefeuille, red.), en ik heb dagelijks contact met hem. We werken goed samen en tegelijkertijd geeft hij me veel vrijheid. Ignacio hecht voor mijn gevoel veel waarde aan mijn mening, dus die samenwerking verloopt prima. En ook van hem kan ik veel leren. Ignacio is al een tijdje bezig met Estoril en heeft door de jaren heen een groot netwerk opgebouwd, waar ik dan ook weer van kan profiteren. Ik heb veel aan zijn aanwezigheid.’
In hoeverre merkt u al dat Bolt serieuze plannen heeft met ADO?
‘Dat is vrij duidelijk zichtbaar. Het spelersbudget is omhoog gegaan en er zijn echt goede ideeën over hoe deze club vooruit geholpen moet worden. De eerste prioriteit is om terug te keren naar de Eredivisie, dat moge duidelijk zijn. Vanuit daar wil je vervolgens verder bouwen. In welk tempo dat zal gaan moet blijken, want je komt altijd wel dingen tegen onderweg, maar ons gezamenlijke doel is helder. Of alle problemen uit het verleden nu voorbij zijn? Nou, voetbal is voetbal: er komen altijd wel weer nieuwe problemen langs. Soms zal je je doelen daarom ook wat moeten bijstellen. Maar op dit moment heb ik echt het idee dat er een hele interessante groep achter ADO zit, met een goede visie en een heel duidelijk plan. En ze zijn hier voor de lange termijn, dat is ook belangrijk.’
‘Dirk kan zeker als een magneet werken voor spelers die we willen aantrekken’
Wat is de doelstelling voor die lange termijn?
‘Om van ADO een club voor het linkerrijtje van de Eredivisie te maken. Maar goed, dat doe je niet zomaar. Het heeft niet alleen maar met geld te maken, want je kan er nog zoveel geld tegenaan gooien: het gaat erom dat je de juiste keuzes maakt en een goed beleid neerzet. Ik ga ervan uit dat we daarin kunnen slagen. Alles ziet er heel positief uit en ik ben blij dat ik mijn steentje hieraan mag bijdragen. Het is gewoon heel leuk als je als club een nieuwe weg inslaat en je daar dan deel van uitmaakt. Maar laten we niet te ver vooruitkijken. Eerst maar eens proberen om weer in de Eredivisie terecht te komen.’
Dat is nog gemakkelijker gezegd dan gedaan. De Keuken Kampioen Divisie is voor komend seizoen sterker dan ooit.
‘Dat klopt, er zitten nogal wat clubs in de competitie die dezelfde doelstelling hebben als wij. Dat zorgt ervoor dat we in ieder geval een heel leuk seizoen kunnen verwachten. Ik ben niet zo bezig met de concurrenten, ik kijk puur naar ADO. En dan zie ik dat het team al redelijk staat. We kunnen nog wel een paar kwaliteitsimpulsen gebruiken, maar het is niet zo dat we nog een stuk of tien spelers nodig hebben. Ik hoop dat we nog een rechtsback (daar is inmiddels Denzel Hall van Feyenoord voor binnengehaald, red.), een rechtsbuiten en misschien nog een back-up voor de linksbackpositie kunnen aantrekken. En daarnaast kunnen er natuurlijk altijd nog buitenkansjes zijn. Daar houden we de ogen altijd voor geopend.’
Als speler had u ADO sinds uw terugkeer graag nog meer willen geven. Werkt dat voor nu als een extra motivatie?
‘Zo denk ik er niet over. Ik wil gewoon mijn werk goed doen, met het team waar ik nu in zit. Daar haal ik veel motivatie uit: om samen te proberen dingen voor elkaar te krijgen. Dat had ik als speler al en dat is in deze functie hetzelfde. Ik denk dat er nu een hoop ervaren en kundige mensen bij elkaar zitten, van wie ik ook nog eens heel veel kan leren, die allemaal als doel hebben om ADO zo snel mogelijk terug naar de Eredivisie te brengen. Al met al is dit gewoon een perfecte situatie voor mij. Ik ben er alleen maar heel blij mee.’

“Gekrente Trots en Southpark”
Zonder verleden geen heden, dus vooruit, ondanks dat het pijn doet die degradatie, het was pijnlijk je wilde er niet aan maar uiteindelijk droegen we het op z’n Haags, dus massaal klonk het We gaan degraderen vanuit de vakken, Nederland was verbaast maar goed, We zijn maar kuthagenezen hebben ze ook nooit begrepen. Uiteindelijk leg je je er bij neer en zet je je tanden er weer in, de revival numero zoveel. Er werd een nieuw team geformeerd met Haags elan, flair en langzaam maar zeker ontstond er een vechtmachine, tegen Emmen gingen we erop maar op zijn Haags, dus de jongens met applaus er af. Een periode op zak, mooie overwinningen maar af en toe ff pas op de plaats. Uiteindelijk was het uitzingen en moest het in de nacomp. Gaan gebeuren, waar het de laatste jaren vooral lacherig was als het over de club ging werden de bekkies weer strakker, mensen haakten aan, de ploeg leverde en dan Thomas, die straalde het in alles uit, in gedachten zag hij het doek al weer afgerold worden Guess whose Back. Uiteindelijk schopten we het tot de finale, het “gedoe” rondom de wedstrijd is tot in de kleinste details uitgemeten maar goed voor de vorm nog even over het voetballende aspect, we baalden verschrikkelijk, het was onwerkelijk, nog nooit eerder ontwikkelde een duel zich zo extreem en kregen we zo’n mokerslag voor de kiezen. Bovenal deed het gewoon pijn, gekrenkte trots.

Hoe lang staat er voor zoiets? En dan concreet wanneer gaat het knopje om en gaat het vizier op de rug richten en bouwen aan een nieuwe ploeg. De selectie werd op orde gebracht, Thomas blijft en wil zich weer inzetten voor dat ultieme doel, wie haakt er aan, wie bijt er mee? Een nieuwe trainer voor de groep en langzaam krijg je weer zin in het nieuwe seizoen.

De realiteit 2 maanden na dato is dat nog niet iedereen zover is, “jullie” moeten blijven bloeden, niks nieuwe start, niks samen de schouders eronder, niks op naar betere tijden, maar blijven hangen in de ring waar excelsior je in geparkeerd heeft. Hoe lang? Dat merk je zelf wel, dit jaar geen -6 maar voor de valse start is wel gezorgd.

Het betere Southpark redeneren, iedereen was fout en oh ja er liepen er veel met blauwe ogen bij, die krijgen nog een seizoentje extra straf.

Voor nu is het blijven plaatsnemen op de strafbank en wachten tot de zoemer gaat.

Gelukkig lijken de spelers & staf zich weer af te sluiten van de tegenvallers en gaan ze samen voor de zoveelste revival, (helaas) op afstand strijden we mee.

Mannen!
Ik merk dat de sfeer op onze site steeds grimmiger wordt!
Echt een paar vervelende mensen die maar blijven volharden in het plaatsen van denigrerende teksten!
Gewoon mee stoppen joh!

schreef:

en jij van dutroux kindervriend

Je bent ook wel een simpele ziel merk ik.

Je kan alleen shouten als je bent ingelogd

CashD070 en 146 gasten.

Bekijk de topshouts